صفحه ۲۶۷ قرآن کریم سوره حجر و نحل

همان کسانى که قرآن را تقسیم کردند (; و فقط آنچه را به سودشان بود پذیرفتند)!

آنان كه قرآن را (به ميل خود و غرض فاسد خويش) جزء جزء و پاره پاره كردند (بعضى را قبول و بعضى را رد كردند).

همانان که قرآن را بخش بخش کردند (بخشی را پذیرفتند و از پذیرفتن بخشی دیگر روی گرداندند.)

همانان كه قرآن را جزء جزء كردند (به برخى از آن عمل كردند و بعضى را رها نمودند).

به پروردگارت سوگند، (در قیامت) از همه آنها سؤال خواهیم کرد،

قسم به خداى تو كه از همه آنها سخت مؤاخذه خواهيم كرد.

به پروردگارت سوگند، قطعاً از همه آنان بازخواست می‌کنیم.

پس سوگند به پروردگارت كه از همه آنان خواهيم پرسيد.

از آنچه انجام مى‌داند!

از آنچه مى‌كرده‌اند.

از اعمالی که همواره انجام می‌داده‌اند.

از آنچه انجام مى‌دادند.

آنچه را مأموریت دارى، آشکار ساز; و از مشرکان روى گردان (و به آنها اعتنا نکن).

پس تو آشكارا آنچه مأمورى (به خلق) برسان و از مشركان روى بگردان.

پس آنچه را به آن مأموری اظهار کن و از مشرکان روی بگردان.

پس آنچه را بدان مامورى آشكار كن و از مشركان روى برتاب.

به یقین ما شرّ استهزاکنندگان را از تو دفع کردیم;

همانا ما تو را از شر استهزاكنندگان محفوظ نموديم.

که ما (شرّ) استهزاکنندگان را از تو بازداشته‌ایم.

كه ما (شر) ريشخندگران را از تو برطرف خواهيم كرد.

همان کسانى که معبود دیگرى با خدا قرار مى‌دهند; امّا به زودى مى‌فهمند (که در اشتباه بودند)!

آنان كه با خداى يكتا خدايى ديگر قرار دهند، پس به زودى خواهند دانست.

همانان که با خدا معبود دیگری قرار می‌دهند، پس خواهند دانست (که مرتکب چه خطای بزرگی شده اند و مستحقّ چه عذابی هستند.)

همانان كه با خدا معبودى ديگر قرار مى‌دهند پس به زودى (حقيقت را) خواهند دانست.

ما مى‌دانیم سینه‌ات از آنچه آنها مى‌گویند تنگ مى‌شود (و تو را سخت ناراحت مى‌کنند).

و ما محققا مى‌دانيم كه تو از آنچه امت (در طعنه و تكذيب تو) مى‌گويند سخت دلتنگ مى‌شوى.

ما می‌دانیم که تو از آنچه (مشرکان) می‌گویند، دلتنگ می‌شوی.

و قطعا مى‌دانيم كه سينه تو از آنچه مى‌گويند تنگ مى‌شود.

(براى دفع این ناراحتى) پروردگارت را تسبیح‌گو و ستایش نما; و از سجده‌کنندگان باش.

پس به ذكر اوصاف كمال پروردگارت تسبيح‌گو و از نمازگزاران باش (تا به ياد خدا شاد خاطر شوى).

پس (برای دفع دلتنگی) پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح‌گوی و از سجده‌کنان باش.

پس با ستايش پروردگارت تسبيح‌گوى و از سجده‌كنندگان باش.

و پروردگارت را عبادت کن تا یقین تو را فرارسد (و از جهان چشم فروبندى).

و دايم به پرستش خداى خود مشغول باش تا يقين (ساعت مرگ و هنگام لقاى ما) بر تو فرا رسد.

و پروردگارت را تا هنگامی که تو را مرگ بیاید، بندگی کن.

و پروردگارت را پرستش كن تا اينكه مرگ تو فرا رسد.

به نام خداوند بخشنده مهربان

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

به نام خداوند رحمتگر مهربان

فرمان خدا (براى مجازات مشرکان،) فرا رسیده است; براى آن عجله نکنید! او منزّه و برتر است از آنچه همتاى او قرار مى‌دهند!

فرمان خدا (به ظهور قيامت و يا به عذاب شمشير بر مشركان) به زودى فرا مى‌رسد پس (هان اى كافران، شما به تمسخر و هزل) تقاضاى تعجيل آن مكنيد، خداى يكتا متعالى و منزه از شرک مشركان است.

فرمان حتمی خدا (در مورد عذاب کافران و مشرکان) فرا رسیده است، پس خواستار شتاب در آن نباشید؛ او منزّه و برتر است از آنچه شریک او قرار می‌دهند.

(هان) امر خدا دررسيد پس در آن شتاب مكنيد او منزه و فراتر است از آنچه (با وى) شريک مى‌سازند.

فرشتگان را با روح (و وحى الهى) به فرمانش بر هر کس از بندگانش بخواهد نازل مى‌کند; (و به آنها دستور مى‌دهد) که (مردم را) انذار کنید; (و بگویید) معبودى جز من نیست; از ( مخالفت دستور) من، بپرهیزید!

خدا فرشتگان را با روح به امر خود بر هر يک از بندگان كه خواهد مى‌فرستد كه خلق را (اندرز داده و از عقوبت شرک به خدا) بترسانيد (و به بندگان بفهمانيد) كه خدايى جز من نيست، پس از من بترسيد.

فرشتگان را به فرمان خود همراه با روح به هر کس از بندگانش که بخواهد (برای برگزیدنش به پیامبری) نازل می‌کند (و به آنان فرمان می‌دهد) که مردم را هشدار دهید که معبودی جز من نیست؛ بنابراین از من پروا کنید.

فرشتگان را با روح به فرمان خود بر هر كس از بندگانش كه بخواهد نازل مى‌كند كه بيم دهيد كه معبودى جز من نيست پس از من پروا كنيد.

آسمان‌ها و زمین را به حق آفرید; او برتر است از آنچه همتاى او قرار مى‌دهند!

خدا آسمان‌ها و زمين را به حق (و براى غرضى محقق و حكمتى بزرگ) آفريد، او از آنچه مشركان شرک آرند متعالى و منزه است.

آسمان‌ها و زمین را به حق آفرید. از آنچه شریک او قرار می‌دهند، برتر است.

آسمان‌ها و زمين را به حق آفريده است او فراتر است از آنچه (با وى) شريک مى‌گردانند.

انسان را از نطفه بى ارزشى آفرید; و (این موجود ضعیف) سرانجام (موجودى فصیح، و) مدافع گویا و آشکار خویش گردید.

خدا انسان را از آب نطفه‌اى (بى قدر و ضعيف) بيافريد، آن گاه او (اصل خلقت خود را فراموش كرده و با خالق) آشكارا به خصومت مى‌خيزد.

انسان را از آبی اندک و بی‌ارزش آفرید، پس آن گاه (و به دور از انتظار) ستیزه‌جویی آشکار است.

انسان را از نطفه‌اى آفريده است آنگاه ستيزه‌جويى آشكار است.

و چهارپایان را براى شما آفرید; در حالى که در آنها، وسیله پوشش، و منافع دیگرى است; و از (گوشت و شیر) آن‌ها مى‌خورید.

و چهارپايان را خلقت كرد كه به (موى و پشم) آنها گرم مى‌شويد و از آنها فوايد بسيار ديگر برده و از (شير و گوشت) آنها غذاى مأكول مى‌سازيد.

و دام‌ها را که برای شما در آنها (وسیله) گرمی و سودهاست آفرید، و از (محصولات لبنی و گوشتی) شان می‌خورید.

و چارپايان را براى شما آفريد در آنها براى شما (وسيله) گرمى و سودهايى است و از آنها مى‌خوريد.

و در آنها براى شما زینت و شکوه (فراوانى) است به هنگامى که آنها را به استراحتگاهشان باز مى گردانید، و هنگامى که (صبحگاهان) به صحرا مى‌فرستید.

و هنگامى كه آنها را شبانگاه از چرا برمى‌گردانيد يا صبحگاه به چرا بيرون مى‌بريد زيب و افتخار شما باشند.

و برای شما در آنها زیبایی (و شکوه) است، آن گاه که (آنها را) شبان‌گاه از چراگاه بر می گردانید و هنگامی که صبح گاهان به چراگاه می‌برید.

و در آنها براى شما زيبايى است آنگاه كه (آنها را) از چراگاه برمى‌گردانيد و هنگامى كه (آنها را) به چراگاه مى‌بريد.