گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(قَالَ هَٰؤُلَاءِ بَنَاتِی إِن کُنتُمْ فَاعِلِینَ)
۷۱ناصر مکارم شیرازی:
گفت «اگر مى‌خواهید کار صحیحى انجام دهید، این دختران من حاضرند (با آنها ازدواج کنید; و از گناه بپرهیزید!» ولى آنها نپذیرفتند.)
مهدی الهی قمشه‌ای:
لوط به قوم خود گفت من اين دخترانم را به نكاح شما مى‌دهم تا اگر خيال عملى داريد انجام دهيد.
حسین انصاریان:
(لوط) گفت اگر می‌خواهید (کار درست و معقولی) انجام دهید، اینان دختران منند (که برای ازدواج مناسبند.)
محمدمهدی فولادوند:
گفت اگر مى‌خواهيد (كارى مشروع) انجام دهيد اينان دختران منند (با آنان ازدواج كنيد).
(لَعَمْرُکَ إِنَّهُمْ لَفِی سَکْرَتِهِمْ یَعْمَهُونَ)
۷۲ناصر مکارم شیرازی:
(اى پیامبر!) به جان تو سوگند، اینها در مستى خود سرگردانند (و عقل و شعور خود را از دست داده‌اند)!
مهدی الهی قمشه‌ای:
(اى محمد) به جان تو قسم كه اين مردم دنيا هميشه مست شهوات نفسانى و به حيرت و غفلت و گمراهى خواهند بود.
حسین انصاریان:
(ای پیامبر!) به جان تو سوگند، آنان در مستی خود فرو رفته و سرگردان بودند.
محمدمهدی فولادوند:
به جان تو سوگند كه آنان در مستى خود سرگردان بودند.
(فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ مُشْرِقِینَ)
۷۳ناصر مکارم شیرازی:
سرانجام هنگام طلوع آفتاب، صیحه (مرگبار) آنها را فرا گرفت!
مهدی الهی قمشه‌ای:
بارى، قوم لوط هنگام طلوع آفتاب به صيحه آسمانى همه هلاک شدند.
حسین انصاریان:
پس به هنگام طلوع آفتاب، صدایی (مرگبار و وحشتناک و غرّشی سهمگین) آنان را فرا گرفت.
محمدمهدی فولادوند:
پس به هنگام طلوع آفتاب فرياد (مرگبار) آنان را فرو گرفت.
(فَجَعَلْنَا عَالِیَهَا سَافِلَهَا وَ أَمْطَرْنَا عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِّن سِجِّیلٍ)
۷۴ناصر مکارم شیرازی:
سپس شهرهاى آنها را زیر و رو کردیم و بارانى از سنگ به صورت گل‌هاى متحجّر بر آنها فرو ریختیم!
مهدی الهی قمشه‌ای:
و شهر و ديار آنها را زير و زبر ساخته و آن قوم را سنگباران عذاب كرديم.
حسین انصاریان:
در نتیجه آن شهر را زیر و رو کردیم و بر آنان سنگ‌هایی از جنس سنگِ گل باراندیم.
محمدمهدی فولادوند:
و آن (شهر) را زير و زبر كرديم و بر آنان سنگ‌هايى از سنگ گل بارانديم.
(إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِینَ)
۷۵ناصر مکارم شیرازی:
در این (سر گذشت عبرت انگیز)، نشانه‌هایى است براى هوشیاران.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و در اين عذاب هوشمندان را عبرت و بصيرت بسيار است.
حسین انصاریان:
قطعاً در این (سرگذشت اَسفبار و حادثه عبرت آموز) نشانه هایی (از قدرت خدا و خواری و رسوایی مجرمان) برای هوشمندان (که جستجوگر علل حوادث‌اند) وجود دارد.
محمدمهدی فولادوند:
به يقين در اين (كيفر) براى هوشياران عبرتهاست.
(وَ إِنَّهَا لَبِسَبِیلٍ مُّقِیمٍ)
۷۶ناصر مکارم شیرازی:
و آن (سرزمین ویران) همواره، بر سر راه (کاروان‌ها) است.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و اين ويرانه اكنون بر سر راهى است بر قرار.
حسین انصاریان:
و آن (آثار و بقایای شهر ویران شده قوم لوط) بر سر راهی است که پابرجاست.
محمدمهدی فولادوند:
و (آثار) آن (شهر هنوز) بر سر راهى (داير) برجاست.
(إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِّلْمُؤْمِنِینَ)
۷۷ناصر مکارم شیرازی:
در این، نشانه‌اى است براى مؤمنان!
مهدی الهی قمشه‌ای:
همانا در اين عقوبت بدكاران عالم، اهل ايمان را آيت و عبرتى است.
حسین انصاریان:
مسلماً در این (شهر ویران شده) برای مؤمنان نشانه‌ای (پندآموز) است.
محمدمهدی فولادوند:
بى‌گمان در اين براى مؤمنان عبرتى است.
(وَ إِن کَانَ أَصْحَابُ الْأَیْکَةِ لَظَالِمِینَ)
۷۸ناصر مکارم شیرازی:
اصحاب «ایکه» (قوم شعیب، صاحبان سرزمین هاى پر درخت) به یقین قوم ستمکارى بودند.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و اهل شهر ايكه (قوم شعيب) هم بسيار مردم ستمكارى بودند.
حسین انصاریان:
و بی تردید اهل ایکه (قوم شعیب) ستمکار بودند.
محمدمهدی فولادوند:
و راستى اهل ايكه ستمگر بودند.
(فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَ إِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُّبِینٍ)
۷۹ناصر مکارم شیرازی:
ما آنان را مجازات کردیم; و (شهرهاى ویران شده) این دو (قوم لوط و شعیب) بر سر راه آشکار است!
مهدی الهی قمشه‌ای:
آنها را نيز به كيفر رسانيديم، و اين هر دو شهر (يعنى شهر سدوم و ايكه يا مدين كه ديار قوم لوط و شعيب بود، براى اهل اعتبار) بر رهگذرى آشكار قرار دارند.
حسین انصاریان:
در نتیجه از آنان انتقام گرفتیم، و (آثار) دو شهر نابود شده (قوم لوط و شعیب) بر سر جاده‌ای آشکار قرار دارد.
محمدمهدی فولادوند:
پس از آنان انتقام گرفتيم و آن دو (شهر اكنون) بر سر راهى آشكاراست.
(وَ لَقَدْ کَذَّبَ أَصْحَابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِینَ)
۸۰ناصر مکارم شیرازی:
و «اصحاب حجر» (قوم ثمود) پیامبران را تکذیب کردند.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و اصحاب حجر (قوم صالح) هم رسولان را به كلى تكذيب كردند.
حسین انصاریان:
و به راستی اهل (دیار) حجر (که سرزمینی میان مدینه و شام است) پیامبران را تکذیب کردند.
محمدمهدی فولادوند:
و اهل حجر (نيز) پيامبران (ما) را تكذيب كردند.
(وَ آتَیْنَاهُمْ آیَاتِنَا فَکَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ)
۸۱ناصر مکارم شیرازی:
ما آیات خود را به آنان دادیم; ولى آنها از آن روى‌گردان بودند.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و از آياتى كه ما بر آنان فرستاديم رو گردانيدند.
حسین انصاریان:
و ما آیات و نشانه‌های خود را به آنان نشان دادیم، ولی از آنان روی‌گردان شدند.
محمدمهدی فولادوند:
و آيات خود را به آنان داديم و(لى) از آنها اعراض كردند.
(وَ کَانُوا یَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا آمِنِینَ)
۸۲ناصر مکارم شیرازی:
در دل کوه‌ها خانه‌هایى مى تراشیدند که در آن در امنیت بودند.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و در كوه‌ها منزل مى‌ساختند تا از خطر ايمن باشند.
حسین انصاریان:
و همواره از کوه‌ها خانه‌ها می‌تراشیدند در حالی که (به خیال خود به سبب استحکام آن خانه‌ها) ایمن (از حوادث) بودند.
محمدمهدی فولادوند:
و (براى خود) از كوه‌ها خانه هايى مى‌تراشيدند كه در امان بمانند.
(فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ مُصْبِحِینَ)
۸۳ناصر مکارم شیرازی:
امّا سرانجام صیحه (مرگبار)، صبحگاهان آنان را فراگرفت;
مهدی الهی قمشه‌ای:
پس صبحگاهى صيحه عذاب (قهر ما) همه آنها را نابود كرد.
حسین انصاریان:
پس هنگامی که به صبح درآمدند، صدایی (مرگبار و وحشتناک و غرّشی سهمگین) آنان را فرا گرفت.
محمدمهدی فولادوند:
پس صبحدم فرياد (مرگبار) آنان را فرو گرفت.
(فَمَا أَغْنَیٰ عَنْهُم مَّا کَانُوا یَکْسِبُونَ)
۸۴ناصر مکارم شیرازی:
و آنچه را به دست آورده بودند، آنها را از عذاب الهى نجات نداد.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و به فراز كوه با همه ذخائر و ثروت از هلاک ايمن نگرديدند.
حسین انصاریان:
و آنچه (از بناهای محکم و استواری که) فراهم می‌آوردند، عذاب خدا را از آنان دفع نکرد.
محمدمهدی فولادوند:
و آنچه به دست مى‌آوردند به كارشان نخورد.
(وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَیْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَ إِنَّ السَّاعَةَ لَآتِیَةٌ ۖ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِیلَ)
۸۵ناصر مکارم شیرازی:
ما آسمان‌ها و زمین و آنچه رامیان آن دو است، جز بحق نیافریدیم; و قیامت به یقین فرا خواهد رسید (و جزاى هر کس به او مى رسد); پس، به نحو شایسته‌اى از آنها صرف نظر کن.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و ما آسمان‌ها و زمين و هر چه را كه در بين آنهاست جز به حق (و براى مقصودى صحيح و حكمتى بزرگ) خلق نكرده‌ايم، و البته ساعت قيامت (كه غرض و مقصود اصلى خلقت شماست) خواهد آمد، اكنون تو (اى رسول ما، از اين منكران) نيكو در گذر (يعنى با خلق خوش آنها را به حق دعوت كن و اگر نپذيرند دلتنگ مباش).
حسین انصاریان:
و آسمان‌ها و زمین و آنچه را میان آن دوتاست، جز به حق نیافریدیم، و بی تردید قیامت آمدنی است؛ پس (در برابر ناهنجاری های مردم) گذشتی کریمانه داشته باش.
محمدمهدی فولادوند:
و ما آسمان‌ها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است جز به حق نيافريده‌ايم و يقينا قيامت فرا خواهد رسيد پس به خوبى صرف نظر كن.
(إِنَّ رَبَّکَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ)
۸۶ناصر مکارم شیرازی:
به یقین، پروردگار تو، آفریننده آگاه است.
مهدی الهی قمشه‌ای:
محققا پروردگار تو آفريننده دانايى است (كه بى‌مقصود خلق را نيافريده، البته هر كسى به نتيجه عملش خواهد رسيد).
حسین انصاریان:
یقیناً پروردگارت همان آفریننده داناست.
محمدمهدی فولادوند:
زيرا پروردگار تو همان آفريننده داناست.
(وَ لَقَدْ آتَیْنَاکَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِیمَ)
۸۷ناصر مکارم شیرازی:
ما به تو سوره حمد و قرآن عظیم دادیم!
مهدی الهی قمشه‌ای:
(اى محمد) همانا هفت آيت با ثنا (و دعا كه قسمت بين خدا و عبد شده و در هر نماز دو بار خوانده مى‌شود، يعنى سوره حمد) و اين قرآن با عظمت را بر تو فرستاديم.
حسین انصاریان:
و به راستی که هفت آیه از مثانی (یعنی سوره حمد) و قرآن بزرگ را به تو عطا کردیم.
محمدمهدی فولادوند:
و به راستى به تو سبع المثانى (سوره فاتحه) و قرآن بزرگ را عطا كرديم.
(لَا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَیٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ وَ لَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَ اخْفِضْ جَنَاحَکَ لِلْمُؤْمِنِینَ)
۸۸ناصر مکارم شیرازی:
(بنابراین،) هرگز چشم خود را به نعمت‌هاى (مادّى)، که به گروه‌هایى از آنها (کفّار) دادیم; میفکن! و بخاطر آنچه آنها دارند، غمگین مباش; و پر و بال (عطوفت) خود را براى مؤمنین فرود آر.
مهدی الهی قمشه‌ای:
توبه اين ناقابل متاع دنيوى كه به طايفه‌اى از مردم كافر داديم البته چشم مدوز و بر اينان اندوه مخور و اهل ايمان را زير پر و بال خود گير (و با كمال حسن خلق بپروران).
حسین انصاریان:
بنابراین به امکانات مادی (و ثروت و اولادی) که برخی از گروه‌های آنان را از آن برخوردار کردیم، چشم مدوز، و بر آنان (به سبب اینکه پذیرای حق نیستند) اندوه مخور، وپر و بال (لطف و مهربانیِ) خود را برای مؤمنان فرو گیر.
محمدمهدی فولادوند:
و به آنچه ما دسته‌هايى از آنان (كافران) را بدان برخوردار ساخته‌ايم چشم مدوز و بر ايشان اندوه مخور و بال خويش براى مؤمنان فرو گستر.
(وَ قُلْ إِنِّی أَنَا النَّذِیرُ الْمُبِینُ)
۸۹ناصر مکارم شیرازی:
و بگو «منم بیم دهنده آشکار!»
مهدی الهی قمشه‌ای:
و بگو من همان رسولم كه براى اندرز و ترسانيدن (خلق از عذاب قهر خدا) با دليلى روشن آمده‌ام.
حسین انصاریان:
و (به اخلال‌گران در امر دین) بگو بی تردید من بیم‌دهنده آشکارم.
محمدمهدی فولادوند:
و بگو من همان هشداردهنده آشكارم.
(کَمَا أَنزَلْنَا عَلَی الْمُقْتَسِمِینَ)
۹۰ناصر مکارم شیرازی:
(ما بر آنها عذابى مى‌فرستیم) همان گونه که بر تجزیه گران (آیات الهى) فرو فرستادیم.
مهدی الهی قمشه‌ای:
آن گونه عذابى كه بر كسانى كه آيات خدا را قسمت كردند (يعنى يهود و نصارى) نازل نموديم.
حسین انصاریان:
(عذابی به سوی شما می‌فرستیم) همان گونه که بر تفرقه‌افکنان (در دین) فرستادیم.
محمدمهدی فولادوند:
همان گونه كه (عذاب را) بر تقسيم‌كنندگان نازل كرديم.
