صفحه ۲۶۵ قرآن کریم سوره حجر

هنگامى که بر او وارد شدند و سلام کردند; (ابراهیم) گفت «ما از شما بیمناکیم!»

كه چون آن مهمانان بر ابراهيم وارد شدند و بر او سلام دادند ابراهيم (مضطرب شده) گفت ما از شما (كه بدون اذن و بى‌موقع بر ما در آمديد) بيمناكيم.

هنگامی که بر او وارد شدند، پس سلام گفتند. (ابراهیم) گفت ما از شما ترسانیم.

هنگامى كه بر او وارد شدند و سلام گفتند (ابراهيم) گفت ما از شما بيمناكيم.

گفتند «نترس، ما تو را به پسرى دانا بشارت مى‌دهیم!»

فرشتگان گفتند هيچ مترس كه ما آمده‌ايم تو را به پسرى دانا بشارت دهيم.

گفتند نترس که ما تو را به پسری دانا مژده می‌دهیم.

گفتند مترس كه ما تو را به پسرى دانا مژده مى‌دهيم.

گفت «آیا به من (چنین) بشارت مى‌دهید با این که پیر شده‌ام؟! با این حال به چه چیز بشارت مى‌دهید؟!»

ابراهيم گفت آيا مرا در اين سن پيرى مژده فرزند مى‌دهيد؟ نشانه اين مژده چيست؟

گفت آیا با آنکه پیری به من رسید، مژده‌ام می‌دهید؟ به چه مژده می‌دهید؟

گفت آيا با اينكه مرا پيرى فرا رسيده است بشارتم مى‌دهيد به چه بشارت مى‌دهيد؟

گفتند «تو را به حق بشارت دادیم; بنابراین جزء مأیوسان مباش.»

گفتند ما تو را به حق و حقيقت بشارت داديم و تو هرگز نوميد مباش.

گفتند تو را به بشارتی درست و به حق (که واقع شدنی است) مژده دادیم؛ بنابراین از ناامیدان مباش.

گفتند ما تو را به حق بشارت داديم پس از نوميدان مباش.

گفت «چه کسى جز گمراهان، از رحمت پروردگارش مأیوس مى شود؟!»

ابراهيم گفت به جز مردم گمراه چه كسى از لطف خداى خود نوميد مى‌شود؟

گفت چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش ناامید می‌شود؟!

گفت چه كسى جز گمراهان از رحمت پروردگارش نوميد مى‌شود؟!

(سپس) گفت «مأموریت شما چیست اى فرستادگان (خدا)؟»

آن گاه ابراهيم پرسش كرد كه اى رسولان حق، باز گوييد كه بر چه كار مبعوث شده‌ايد؟

(سپس) گفت ای فرستادگان! کار مهم شما چیست؟

(سپس) گفت اى فرشتگان (ديگر) كارتان چيست؟

گفتند «ما به سوى قومى گنهکار فرستاده شده‌ایم (تا آنها را هلاک کنیم);

فرشتگان پاسخ دادند كه ما بر هلاک قومى زشتكار فرستاده شده‌ايم.

گفتند ما به سوی قومی گنهکار فرستاده شده‌ایم (تا نابودشان کنیم.)

گفتند ما به سوى گروه مجرمان فرستاده شده‌ايم.

مگر خاندان لوط، که همگى آنها را نجات خواهیم داد;

(كه آن قوم مجرم لوطند كه به جرم عمل بد هلاک شوند) مگر اهل بيت لوط كه همه آنها را از بلا نجات خواهيم داد.

مگر خاندان لوط را که قطعاً همه آنان را نجات می‌دهیم،

مگر خانواده لوط كه ما قطعا همه آنان را نجات مى‌دهيم.

به جز همسرش، که مقدّر داشتیم از بازماندگان (در شهر، و هلاک‌شوندگان) باشد.»

جز زن لوط كه آن هم (چون با بدان همدست است) چنين مقرر داشتيم كه از بازماندگان باشد (و با زشتكاران هلاک شود).

مگر همسرش را که (به سبب روی گردانی اش از حق) مقدّر کرده‌ایم از بازماندگان (در شهر و نابودشوندگان) باشد.

جز آنش را كه مقدر كرديم او از بازماندگان (در عذاب) باشد.

هنگامى که فرستادگان (خدا) به سراغ خاندان لوط آمدند،

و چون فرشتگان بر لوط و خانواده او وارد شدند.

پس هنگامی که فرستادگان خدا نزد خاندان لوط آمدند،

پس چون فرشتگان نزد خاندان لوط آمدند.

(لوط) گفت «شما گروه ناشناسى هستید!»

لوط با فرشتگان گفت شما اشخاصى ناآشناييد!

لوط گفت بی تردید شما گروهی ناشناخته اید.

(لوط) گفت‌ شما مردمى ناشناس هستيد.

گفتند «ما همان چیزى را براى تو آورده‌ایم که آنها (کافران) در آن پیوسته تردید داشتند (آرى، ما مأمور عذابیم)!

فرشتگان پاسخ دادند كه ما بر انجام چيزى (يعنى وعده عذاب) كه قومت در آن به شک و انكار بودند فرستاده شديم.

گفتند (نه، ما آشنا هستیم) با چیزی نزد تو آمده‌ایم که قومت همواره در آن تردید داشتند.

گفتند (نه) بلكه براى تو چيزى آورده‌ايم كه در آن ترديد می‌کردند.

ما واقعیّت مسلّمى را براى تو آورده‌ایم; و به یقین ما راستگو هستیم.

و به حق و راستى به سوى تو آمده‌ايم و آنچه گوييم صدق محض است.

و ما واقعیتی قطعی و مسلّم را (که همان عذاب الهی است، جهت نابودی مردم) برای تو آورده ایم و یقیناً راستگوییم.

و حق را براى تو آورده‌ايم و قطعا ما راستگويانيم.

پس، خانواده ات را در دل شب با خود بردار، و از این جا ببر; و خودت به دنبال آنها حرکت کن; و کسى از شما به پشت سر خویش ننگرد; و به همان جا که مأمور مى‌شوید بروید.»

پس تو اى لوط، خانواده‌ات را در پاسى از شب از اين ديار بيرون بر و خود از پى آنان روانه شو و هيچ يک از شما باز پس ننگرد بلكه بدان سو كه مأموريد به سرعت روان شويد.

پس (چون) پاره‌ای از شب (گذشت) خاندانت را کوچ ده و خودت دنبال آنان برو و هیچ یک از شما (به شهر) بازنگردد، و آنجا که مأمور هستید، بروید.

پس پاسى از شب (گذشته) خانواده‌ات را حركت ده و (خودت) به دنبال آنان برو و هيچ يک از شما نبايد به عقب بنگرد و هر جا به شما دستور داده مى ‌شود برويد.

و ما به لوط این موضوع را وحى فرستادیم که صبحگاهان، همه آنها ریشه کن خواهند شد.

و بر او اين فرمان را وحى كرديم كه قومت تا آخرين افراد، صبحگاه هلاک مى‌شوند.

ما (کیفیت) این حادثه (بزرگ) را به او وحی کردیم که هنگامی که مجرمان وارد صبح شوند، بنیادشان برکنده خواهد شد.

و او را از اين امر آگاه كرديم كه ريشه آن گروه صبحگاهان بريده خواهد شد.

اهل شهر (از ورود میهمانان باخبر شدند، و به طرف خانه لوط) آمدند در حالى که شادمان بودند.

و (در آن شب كه فرشتگان به شكل جوانهاى زيبا به خانه لوط در آمدند) قوم لوط آگاه شده خوشحال (به خيال كامرانى به خانه او) آمدند.

و اهل شهر (با آگاه شدن از مهمانان لوط) شادی کنان (به خانه لوط) آمدند.

و مردم شهر شادى‌ كنان روى آوردند.

(لوط) گفت «اینها میهمانان منند; آبروى مرا نریزید;

لوط به قوم خود گفت اين جوانان در منزل من مهمانند، مرا شرمسار مكنيد.

لوط گفت اینان مهمانان منند، آبروی مرا نبرید.

(لوط) گفت اينان مهمانان منند مرا رسوا مكنيد.

و از (خشم) خدا بترسید، و مرا شرمنده نسازید!»

و از خدا بترسيد و مرا خجل مگردانيد.

از خدا پروا کنید و مرا (نزد مهمانانم) خوار و بی‌مقدار نسازید.

و از خدا پروا كنيد و مرا خوار نسازيد.

گفتند «مگر ما تو را از جهانیان نهى نکردیم (و نگفتیم کسى را به میهمانى نپذیر؟!)»

قوم گفتند مگر ما تو را از (ميزبانى و حمايت) عالميان منع نكرديم؟

گفتند مگر ما تو را (از مهمان کردن) مردمان نهی نکردیم؟

گفتند آيا تو را (از مهمان كردن) مردم بيگانه منع نكرديم.