صفحه ۲۶۴ قرآن کریم سوره حجر

(خداوند) فرمود «اى ابلیس! چرا با سجده‌کنندگان نیستى؟!»

خدا فرمود كه اى شيطان، براى چه تو با ساجدان عالم سر فرود نياوردى؟

(خدا) گفت ای ابلیس! تو را چه شده که با سجده‌کنان نیستی؟

فرمود اى ابليس! تو را چه شده است كه با سجده‌كنندگان نيستى؟

گفت «من هرگز براى بشرى که او را از گل خشکیده‌اى که از گل بدبویى آفریده‌اى، سجده نخواهم کرد.»

شيطان پاسخ داد كه من هرگز به بشرى كه از گل و لاى كهنه متغير خلقت كرده‌اى سجده نخواهم كرد.

گفت من آن نیستم که برای بشری که او را از گلی خشک و برگرفته از لجنی متعفّن و تیره رنگ آفریدی، سجده کنم!!

گفت من آن نيستم كه براى بشرى كه او را از گلى خشک از گلى سياه و بدبو آفريده‌اى سجده كنم.

فرمود «از آن (صف فرشتگان) بیرون رو، که تو (از درگاه ما) رانده شده‌اى!

خدا هم (به او قهر و عتاب) فرمود كه از صف ساجدان (و از بهشت مطيعان) خارج شود كه تو رانده درگاه ما شدى.

(خدا) گفت از این (جایگاه والا که مقام مقربان است) بیرون رو که رانده شده‌ای،

فرمود از اين (مقام) بيرون شو كه تو رانده‌ شده‌اى.

و لعنت (و دورى از رحمت حق) تا روز قیامت بر تو خواهد بود.»

و لعنت ما تا روز جزا بر تو محقق و حتمى گرديد.

و بی تردید تا روز قیامت لعنت بر تو خواهد بود.

و تا روز جزا بر تو لعنت باشد.

گفت «پروردگارا! مرا تا روز رستاخیز مهلت ده (و زنده بگذار.)»

شيطان از خدا درخواست كرد كه پروردگارا، پس مرا تا روز قيامت كه خلق مبعوث مى‌شوند مهلت و طول عمر عطا فرما.

گفت پروردگارا! پس مرا تا روزی که (همگان) برانگیخته می‌شوند، مهلت ده.

گفت پروردگارا پس مرا تا روزى كه برانگيخته خواهند شد مهلت ده.

فرمود «تو از مهلت‌یافتگانى!

خدا فرمود آرى تو را مهلت خواهد بود.

(خدا) گفت تو از مهلت‌یافتگانی،

فرمود تو از مهلت‌يافتگانى،

(امّا نه تا روز رستاخیز، بلکه) تا روز و وقت معیّنى.»

تا به وقت معين و روز معلوم (شايد مرا تا قيامت يا نفخه صور اول يا ظهور دولت ولى عصر يا ظهور حكومت عقل انسان بر نفس و هواى او باشد).

تا روز (آن) وقت معین.

تا روز (و) وقت معلوم.

گفت «پروردگارا! به سبب آنکه مرا گمراه ساختى، من (نعمت‌هاى مادّى را) در زمین در نظر آنها جلوه مى‌دهم، و به یقین همگى را گمراه خواهم ساخت،

شيطان گفت خدايا، چنان كه مرا به گمراهى و هلاكت كشاندى من نيز در زمين (هر باطلى را) در نظر فرزندان آدم جلوه مى‌دهم (تا از ياد تو غافل شوند) و همه آنها را به گمراهى و هلاكت خواهم كشاند.

گفت پروردگارا! به سبب اینکه مرا گمراه نمودی، من هم یقیناً (همه کارهای زشت را) در زمین برای آنان می آرایم (تا ارتکاب زشتی‌ها برای آنان آسان شود) و مسلماً همه را گمراه می‌کنم.

گفت پروردگارا به سبب آنكه مرا گمراه ساختى من (هم گناهانشان را) در زمين برايشان مى‌آرايم و همه را گمراه خواهم ساخت.

مگر بندگان خالص شده‌ات را.»

به جز بندگان پاک و برگزيده تو را.

مگر (آن) بندگانت را که خالص شدگانِ (از هر نوع آلودگی ظاهری و باطنی)اند.

مگر بندگان خالص تو از ميان آنان را.

فرمود «این راه مستقیمى است که بر عهده من است (و سنّت همیشگى‌ام);

خدا فرمود همين (اخلاص و پاكى سريرت) راه مستقيم به (درگاه رضاى) من است.

خدا فرمود این (پیراسته شدن از هر ناخالصی) راهی است مستقیم (که تحقّقش در وجود بندگان مخلصم) برعهده من (است.)

فرمود اين راهى است راست (كه) به سوى من (منتهى مى‌شود).

که بر بندگانم هیچ تسلطى نخواهى یافت; مگر گمراهانى که از تو پیروى مى‌کنند;

و هرگز تو را بر بندگان (برگزيده) من تسلط و غلبه نخواهد بود ليكن اقتدار و سلطه تو بر مردم گمراهى است كه پيرو تو شوند.

قطعاً تو را بر بندگانم تسلّطی نیست، مگر بر گمراهانی که از تو پیروی می‌کنند.

در حقيقت تو را بر بندگان من تسلطى نيست مگر كسانى از گمراهان كه تو را پيروى كنند.

و دوزخ، میعادگاه همه آنهاست!

و البته وعده‌گاه جميع آن مردم گمراه نيز آتش دوزخ خواهد بود.

و مسلماً دوزخ، وعده‌گاه همگی آنان است.

و قطعا وعده‌گاه همه آنان دوزخ است.

هفت در دارد; و براى هر درى، بخشى از آنها تعیین و تقسیم شده‌اند.»

كه آن دوزخ را هفت در است كه هر درى براى ورود دسته‌اى از گمراهان معين گرديده است.

برای آن هفت در است، برای هر دری گروهی از پیروان شیطان تقسیم شده‌اند.

(دوزخى) كه براى آن هفت در است و از هر درى بخشى معين از آنان (وارد مى‌شوند).

به یقین، پرهیزگاران در باغ‌هاى (سرسبز) بهشتى و در کنار چشمه‌ها هستند.

البته اهل تقوا در باغ‌ها و نهرهاى جارى خواهند بود.

به یقین، پرهیزکاران در بهشت‌ها و چشمه‌سارها هستند.

بى‌ گمان پرهيزگاران در باغ‌ها و چشمه‌سارانند.

(فرشتگان به آنها مى‌گویند) داخل این باغ‌ها شوید با (نهایت) سلامت و امنیّت!

(به آنها خطاب شود كه) شما با درود و سلام و با كمال ايمنى و احترام به بهشت ابد وارد شويد.

(به آنان گویند) با سلامت و امنیت وارد آنجا شوید.

(به آنان گويند) با سلامت و ايمنى در آنجا داخل شويد.

و ما هر گونه حسد و کینه را از سینه آنها بر مى‌کنیم; در حالى که همه برادرند، و بر تختها رو به روى یکدیگر قرار دارند.

و ما آيينه دل‌هاى پاک آنها را از كدورت كينه و حسد و هر خلق ناپسند به كلى پاک و پاكيزه ساختيم و همه برادروار روبروى يكديگر بر تخت‌هاى عزت بنشينند.

و آنچه از دشمنی و کینه در سینه‌هایشان بوده برکنده‌ایم که برادروار بر تخت‌هایی روبروی یکدیگرند.

و آنچه كينه (و شائبه‌هاى نفسانى) در سينه‌هاى آنان است بركنيم برادرانه بر تخت‌هايى روبروى يكديگر نشسته‌اند.

هیچ خستگى و رنجى در آن جا به آنها نمى‌رسد، و هیچ گاه از آن اخراج نمى‌شوند!

در حالتى كه هيچ رنج و زحمت در آنجا به آنها نرسد و هرگز از آن بهشت ابد بيرونشان نكنند.

در آنجا خستگی و رنجی به آنان نمی‌رسد و هیچ گاه از آنجا اخراج نمی‌شوند.

نه رنجى در آنجا به آنان مى‌رسد و نه از آنجا بيرون رانده مى‌شوند.

(اى پیامبر!) بندگانم را آگاه کن که آمرزنده مهربانمنم.

(اى رسول ما) بندگان مرا آگاه ساز كه من بسيار آمرزنده و مهربانم.

به بندگانم خبر ده که یقیناً من (نسبت به مؤمنان) بسیار آمرزنده و مهربانم.

به بندگان من خبر ده كه منم آمرزنده مهربان.

و (این که) عذاب من، همان عذاب دردناک است!

و نيز عذاب من بسيار سخت و دردناک است.

و اینکه عذابم (برای مجرمان) همان عذاب دردناک است.

و اينكه عذاب من عذابى است دردناک.

و به آنها از مهمان‌هاى ابراهیم خبر ده.

و هم بندگانم را از حكايت (فرشتگان) مهمانان ابراهيم آگاه ساز.

و نیز آنان را از مهمانان ابراهیم خبر ده.

و از مهمانان ابراهيم به آنان خبر ده.