گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(وَ لَقَدْ جَعَلْنَا فِی السَّمَاءِ بُرُوجًا وَ زَیَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِینَ)
۱۶ناصر مکارم شیرازی:
ما در آسمان برجهایى قرار دادیم; و آن را براى بینندگان آراستیم.
حسین انصاریان:
به راستی که ما در آسمان، برج هایی قرار دادیم و آن را برای بینندگان (به شکل صورت های فلکی) آراستیم.
محمدمهدی فولادوند:
و به يقين ما در آسمان برجهايى قرار داديم و آن را براى تماشاگران آراستيم.
(وَ حَفِظْنَاهَا مِن کُلِّ شَیْطَانٍ رَّجِیمٍ)
۱۷ناصر مکارم شیرازی:
و آن را از هر شیطان رانده شده اى حفظ کردیم;
حسین انصاریان:
و آن را از هر شیطان رانده شده ای حفظ کردیم.
محمدمهدی فولادوند:
و آن را از هر شيطان رانده شده اى حفظ كرديم.
(إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُّبِینٌ)
۱۸ناصر مکارم شیرازی:
مگر آن کس که استراق سمع کند (و دزدانه گوش فرادهد) که «شهابى آشکار» او را تعقیب مى کند (و مى راند).
حسین انصاریان:
مگر آنکه دزدانه (خبرهای عالم بالا را) بشنود، که شهابی روشن او را دنبال می کند.
محمدمهدی فولادوند:
مگر آن كس كه دزديده گوش فرا دهد كه شهابى روشن او را دنبال مى كند.
(وَ الْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَ أَلْقَیْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ وَ أَنبَتْنَا فِیهَا مِن کُلِّ شَیْءٍ مَّوْزُونٍ)
۱۹ناصر مکارم شیرازی:
و زمین را گستردیم; و در آن کوههاى استوارى قرار دادیم; و از هر گیاه موزون، در آن رویاندیم;
حسین انصاریان:
و زمین را گستراندیم و در آن کوه های استوار افکندیم، واز هر گیاه موزون وسنجیده ای در آن رویاندیم.
محمدمهدی فولادوند:
و زمين را گسترانيديم و در آن كوههاى استوار افكنديم و از هر چيز سنجيده اى در آن رويانيديم.
(وَ جَعَلْنَا لَکُمْ فِیهَا مَعَایِشَ وَ مَن لَّسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِینَ)
۲۰ناصر مکارم شیرازی:
و براى شما انواع وسایل زندگى در آن قرار دادیم; همچنین براى کسانى که شما نمى توانید به آنها روزى دهید.
حسین انصاریان:
و در آن برای شما و کسانی که روزی دهنده آنان نیستید، انواع وسایل و ابزار معیشت قرار دادیم.
محمدمهدی فولادوند:
و براى شما و هر كس كه شما روزى دهنده او نيستيد در آن وسايل زندگى قرار داديم.
(وَ إِن مِّن شَیْءٍ إِلَّا عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَ مَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ)
۲۱ناصر مکارم شیرازی:
و هیچ چیز نیست، مگر آنکه خزاین آن نزد ماست; ولى ما جز به اندازه معیّنى آن رانازل نمى کنیم.
حسین انصاریان:
و هیچ چیزی نیست مگر آنکه خزانه هایش نزد ماست، و آن را جز به اندازه معین نازل نمی کنیم.
محمدمهدی فولادوند:
و هيچ چيز نيست مگر آنكه گنجينه هاى آن نزد ماست و ما آن را جز به اندازه اى معين فرو نمى فرستيم.
(وَ أَرْسَلْنَا الرِّیَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَیْنَاکُمُوهُ وَ مَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِینَ)
۲۲ناصر مکارم شیرازی:
ما بادها را براى بارور ساختن (ابرها) فرستادیم; و از آسمان آبى نازل کردیم، و شما را با آن سیراب ساختیم; در حالى که شما توانایى حفظ و نگهدارى آن را نداشتید.
حسین انصاریان:
و بادها را باردار کننده فرستادیم، و از آسمان آبی نازل کردیم و شما را با آن سیراب ساختیم و شما ذخیره کننده آن نیستید.
محمدمهدی فولادوند:
و بادها را بارداركننده فرستاديم و از آسمان آبى نازل كرديم پس شما را بدان سيراب نموديم و شما خزانه دار آن نيستيد.
(وَ إِنَّا لَنَحْنُ نُحْیِی وَ نُمِیتُ وَ نَحْنُ الْوَارِثُونَ)
۲۳ناصر مکارم شیرازی:
ماییم که زنده مى کنیم و مى میرانیم; و ماییم وارث (همه جهانیان).
حسین انصاریان:
و یقیناً ماییم که حیات می دهیم، و می میرانیم و ما وارث (جهان و جهانیان) هستیم.
محمدمهدی فولادوند:
و بى ترديد اين ماييم كه زنده مى كنيم و مى ميرانيم و ما وارث (همه) هستيم.
(وَ لَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِینَ مِنکُمْ وَ لَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِینَ)
۲۴ناصر مکارم شیرازی:
ما، هم از پیشینیان شما آگاه بودیم; و هم از آیندگان.
حسین انصاریان:
و بی تردید (حالات، اعمال و شمار) پیشینیانِ شما و آیندگانتان را می دانیم.
محمدمهدی فولادوند:
و به يقين پيشينيان شما را شناخته ايم و آيندگان (شما را نيز) شناخته ايم.
(وَ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ یَحْشُرُهُمْ ۚ إِنَّهُ حَکِیمٌ عَلِیمٌ)
۲۵ناصر مکارم شیرازی:
به یقین پروردگار تو، آنها را (در قیامت) جمع و محشور مى کند; چرا که او حکیم و داناست.
حسین انصاریان:
و مسلماً پروردگار توست که محشورشان می کند؛ زیرا او حکیم و داناست.
محمدمهدی فولادوند:
و مسلما پروردگار توست كه آنان را محشور خواهد كرد چرا كه او حكيم داناست.
(وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ)
۲۶ناصر مکارم شیرازی:
ما انسان را از گل خشکیده اى (همچون سفال) که از گل بدبوى (تیره رنگى) گرفته شده بود آفریدیم.
حسین انصاریان:
و ما انسان را از گِلی خشک که برگرفته از لجنی متعفّن و تیره رنگ است، آفریدیم.
محمدمهدی فولادوند:
و در حقيقت انسان را از گلى خشک از گلى سياه و بدبو آفريديم.
(وَ الْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ مِن نَّارِ السَّمُومِ)
۲۷ناصر مکارم شیرازی:
و جنّ را پیش از آن، از آتش گرم و سوزان خلق کردیم.
حسین انصاریان:
و جن را پیش از آن از آتشی سوزان و بی دود پدید آوردیم.
محمدمهدی فولادوند:
و پيش از آن جن را از آتشى سوزان و بى دود خلق كرديم.
(وَ إِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَةِ إِنِّی خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ)
۲۸ناصر مکارم شیرازی:
و (به خاطر بیاور) هنگامى را که پروردگارت به فرشتگان گفت «من بشرى را از گل خشکیده اى که از گل بدبوى (تیره رنگى) گرفته شده، مى آفرینم.
حسین انصاریان:
و (یاد کن) هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت من بشری از گِل خشک که برگرفته از لجنی متعفّن و تیره رنگ است، می آفرینم.
محمدمهدی فولادوند:
و (ياد كن) هنگامى را كه پروردگار تو به فرشتگان گفت من بشرى را از گلى خشک از گلى سياه و بدبو خواهم آفريد.
(فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ)
۲۹ناصر مکارم شیرازی:
هنگامى که آن را نظام بخشیدم، و در او از روح خود (روحى شایسته و بزرگ) دمیدم، همگى براى او سجده کنید!»
حسین انصاریان:
پس چون او را درست و نیکو گردانم و از روح خود در او بدمم، برای او سجده کنان بیفتید.
محمدمهدی فولادوند:
پس وقتى آن را درست كردم و از روح خود در آن دميدم پيش او به سجده درافتيد.
(فَسَجَدَ الْمَلَائِکَةُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ)
۳۰ناصر مکارم شیرازی:
پس همه فرشتگان، بى استثنا، سجده کردند;
حسین انصاریان:
پس همه فرشتگان بدون استثناء سجده کردند.
محمدمهدی فولادوند:
پس فرشتگان همگى يكسره سجده كردند.
(إِلَّا إِبْلِیسَ أَبَیٰ أَن یَکُونَ مَعَ السَّاجِدِینَ)
۳۱ناصر مکارم شیرازی:
جز ابلیس، که ابا کرد از این که با سجده کنندگان باشد.
حسین انصاریان:
مگر ابلیس که از اینکه با سجده کنان باشد، امتناع کرد.
محمدمهدی فولادوند:
جز ابليس كه خوددارى كرد از اينكه با سجده كنندگان باشد.
