صفحه ۲۵۳ قرآن کریم سوره رعد

کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند، براى آنها پاکیزه‌ترین (زندگى) و سرانجام نیک است.

آنان كه به خدا ايمان آورده و به كار نيكو پرداختند خوشا بر احوال آنها، و بازگشت و مقام نيكو آنها راست.

کسانی که ایمان آوردند، و کارهای شایسته انجام دادند، برای آنان زندگی خوش و با سعادت و بازگشتی نیک است.

كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌ اند خوشا به حالشان و خوش سرانجامى دارند.

همان گونه (که پیامبران پیشین را مبعوث کردیم،) تو را به میان امّتى فرستادیم که پیش از آنها امّتهاى دیگرى آمدند و رفتند، تا آنچه را به تو وحى نموده‌ایم بر آنان بخوانى، درحالى که به خداوندى که رحمتش عام است، کفر مى‌ورزند; بگو «او پروردگار من است; معبودى جز او نیست; تنها بر او توکّل کردم; و بازگشتم به سوى اوست.»

ما تو را ميان خلقى به رسالت فرستاديم كه پيش از اين هم (پيغمبران و) امت‌هاى ديگر به جايشان بوده و در گذشتند (امر تازه‌اى نيست كه تو را به رسالت فرستاديم) تا بر آنها آنچه از ما به وحى بر تو رسد تلاوت كنى در حالى كه آنها به خداى مهربان كافر مى‌شوند، بگو او خداى من است و جز او خدايى نيست، من بر او توكل كرده‌ام و روى اميدم همه به سوى اوست.

آن گونه (که رسولان گذشته را ارسال کردیم) تو را در میان امتی که پیش از آن، امت هایی روزگار به پایان بردند، فرستادیم، تا آنچه را به تو وحی کردیم بر آنان بخوانی، در حالی که آنان (با روی گرداندن از وحی) به (خدایِ) رحمان کفر می‌ورزند. بگو او پروردگار من است، معبودی جز او نیست، فقط بر او توکل کردم و بازگشتم فقط به سوی اوست.

بدين گونه تو را در ميان امتى كه پيش از آن امتهايى روزگار به سر بردند فرستاديم تا آنچه را به تو وحى كرديم بر آنان بخوانى در حالى كه آنان به (خداى) رحمان كفر مى‌ورزند بگو اوست پروردگار من معبودى به جز او نيست بر او توكل كرده‌ ام و بازگشت من به سوى اوست.

اگر بوسیله قرآن، کوه‌ها به حرکت در آیند یا زمین قطعه قطعه شود، یا به وسیله آن با مردگان سخن گفته شود، (باز هم کافران، ایمان نخواهند آورد.) ولى تمام امور در اختیار خداست. آیا آنها که ایمان آورده اند نمى‌دانند که اگر خدا بخواهد همه مردم را (به اجبار) هدایت مى‌کند؟! (امّا هدایت اجبارى سودى ندارد.) و پیوسته بلاهاى کوبنده‌اى بر کافران به سبب اعمالشان وارد مى‌شود، و یا به نزدیکى خانه آنها فرود مى‌آید، تا وعده (نهایى) خدا فرارسد;به یقین خداوند از وعده خود تخلّف نمى‌کند.

و اگر قرآنى بود كه با (اعجاز بيان) آن كوه‌ها به رفتار مى‌آمد و زمين از هم مى‌شكافت و با مردگان سخن گفته مى‌شد (همين قرآن با عظمت است كه با وجود آن باز ايمان نمى‌آورند). بلكه فرمان همه عالم با خداست (هر چه خواهد به مشيّت ازلى مى‌كند) آيا مؤمنان هنوز ندانسته‌اند كه خدا اگر بخواهد همه مردم را (به الزام و جبر) هدايت مى‌كند؟ و (اين نه مصلحت است زيرا بايد) كافران پيوسته از كردار زشتشان به كيفر و سركوبى رسند يا مصيبتى نزديک ديار آنها فرود آيد تا آن گاه كه (در محشر هم) وعده خدا (بر هلاک آنها) فرا رسد، كه خدا خلاف وعده نخواهد كرد.

و اگر قرآنی بود که به وسیله آن کوه‌ها به حرکت می‌آمدند، یا زمین پاره پاره می‌گشت، یا به وسیله آن با مردگان سخن گفته می‌شد (باز هم این کافران لجوج، ایمان نمی‌آورند، زیرا وقتی با مشاهده قرآن که بزرگ ترین معجزه است ایمان نیاورند با مشاهده هیچ معجزه‌ای ایمان نمی‌آورند! کار هدایت و ایمان اینان ارتباطی به معجزه ندارد) بلکه همه کارها فقط در اختیار خداست. پس آیا آنان که ایمان آورده‌اند، ندانسته اند که اگر خدا می‌خواست همه مردم را (از روی اجبار) هدایت می‌کرد؟! (ولی هدایت اجباری فاقد ارزش است) و همواره به کافران به کیفر آنچه که انجام دادند، حادثه‌ای کوبنده و بسیار سخت می‌رسد یا حادثه نزدیک خانه‌هایشان فرود می‌آید (که شهر و دیارشان و اطرافش را ناامن می‌کند) تا وعده (قطعی و نهاییِ) خدا (که شکست کامل کافران و عذاب آخرت است) فرا رسد؛ بی‌تردید خدا خُلف وعده نمی‌کند.

و اگر قرآنى بود كه كوه‌ها بدان روان مى‌شد يا زمين بدان قطعه قطعه مى‌گرديد يا مردگان بدان به سخن درمى‌آمدند (باز هم در آنان اثر نمیکرد) نه چنين است بلكه همه امور بستگى به خدا دارد آيا كسانى كه ايمان آورده‌اند ندانسته‌اند كه اگر خدا مى‌خواست قطعا تمام مردم را به راه مى‌آورد و كسانى كه كافر شده‌اند پيوسته به (سزاى) آنچه كرده‌ اند مصيبت كوبنده‌اى به آنان مى‌رسد يا نزديک خانه‌هايشان فرود مى‌آيد تا وعده خدا فرا رسد آرى خدا وعده (خود را) خلاف نمى‌كند.

(تنها تو را استهزا نکردند، بلکه) پیامبران پیش از تو نیز مورد استهزا قرار گرفتند; من به کافران مهلت دادم; سپس آنها را مجازات کردم; و چه مجازات شدیدى بود؟!

و مردم به رسولان پيش از تو هم استهزاء بسيار كردند من هم به كافران فرصت دادم آن گاه ايشان را به عقوبت گرفته و با چه عقاب سخت به كيفر رسانيدم.

(فقط تو را مسخره نمی کنند) قطعاً پیامبرانی که پیش از تو بودند، مسخره شدند. پس به کافران مهلت دادم، سپس آنان را (به کیفر سخت) گرفتم، پس (یافتی که) مجازات و عذاب (من) چگونه بود؟

و بى‌ گمان فرستادگان پيش از تو (نيز) مسخره شدند پس به كسانى كه كافر شده بودند مهلت دادم آنگاه آنان را (به كيفر) گرفتم پس چگونه بود كيفر من.

آیا کسى که بر همه سلطه دارد (و مراقب همه است) و اعمالشان را مى‌بیند (،همچون کسى است که هیچ یک از این صفات را ندارد)؟! آنان براى خدا همتایانى قراردادند; بگو «آنها را نام ببرید! آیا چیزى رابه او خبر مى‌دهید که از وجود آن در روى زمین بى خبر است، یا سخنان ظاهرى و بى محتوا مى‌گویید؟!» (او همتایى ندارد;) ولى در نظر کافران، دروغ و نیرنگشان جلوه داده شده است، (و مى پندارند واقعیتى دارد) و آنها (به سبب اعمالشان) از راه (خدا) بازداشته شده‌اند; و هر کس را خدا گمراه کند، هدایت کننده اى براى او وجود نخواهد داشت.

آيا خدايى كه نگهبان همه نفوس عالم با آثارشان است (فراموش كردند)؟ و براى خدا شريكانى جعل كردند، بگو كه نام خدايان خود برگوييد (كه اينها كيستند و اثر اينان چيست و از چه رو مستحق پرستش شدند؟) يا اين كه شما مردم نادان مى‌خواهيد خدا را به چيزى كه در زمين از آن آگاه نيست آگه سازيد؟! يا آنكه به ظاهر سخنى (كه خود هم حقيقتى بر آن قائل نيستيد) مى‌گوييد؟ بلكه كافران را مكر و فسونشان در نظر زيبا آمده و از راه خدا باز ماندند، و هر كس را خدا به گمراهى واگذارد ديگر هيچ كس وى را هدايت نتواند كرد.

آیا کسی که بر همه نفوس (جهانیان) با آنچه به دست آورده‌اند، مسلط و حاکم و نگهبان است (و همه تحولات وجود آنان را تا رساندنشان به سر منزل مقصود در اختیار دارد، مانند کسی است که مطلقاً این صفات را ندارد؟) ولی آنان (از روی جهل و نادانی) برای خدا شریکانی قرار داده‌اند! بگو (ویژگی‌های) آن شریکان را نام ببرید (تا روشن شود که آیا شایسته شریک قرار دادن برای خدا هستند؟!) آیا خدا را از چیزی در روی زمین که آنها را شریک خود نمی‌شناسد، خبر می‌دهید؟ یا سخنی ظاهر و پوچ و بی‌منطق است (که بر زبان خود می‌رانید؟!) بلکه برای کافران نیرنگ و دروغشان آراسته شده، و از راه خدا بازداشته شده‌اند (تا آنجا که موجودات بی‌ارزش و بی‌اثر را شریکان حق پنداشته‌اند)؛ و هر که را خدا (به سبب از دست دادن لیاقتش) گمراه کند، او را هیچ هدایت‌کننده‌ای نخواهد بود.

آيا كسى كه بر هر شخصى بدانچه كرده است مراقب است (مانند كسى است كه از همه جا بى‌خبر است) و براى خدا شريكانى قرار دادند بگو نامشان را ببريد آيا او را به آنچه در زمين است و او نمى‌داند خبر مى‌دهيد يا سخنى سطحى (و ميان‌ تهى) مى‌گوييد (چنين نيست) بلكه براى كسانى كه كافر شده‌اند نيرنگشان آراسته شده و از راه (حق) بازداشته شده‌اند و هر كه را خدا بى‌ راه گذارد رهبرى نخواهد داشت.

در زندگى دنیا، براى آنها عذابى (دردناک) است; و عذاب آخرت سخت‌تر است; و در برابر (عذاب) خدا، هیچ نگهدارنده‌اى براى آنها نیست.

چنين گمراهان در زندگانى دنيا (به انواع بلا) معذبند و البته عذاب عالم آخرت سخت‌تر است، و از (قهر) خدا ابدا نگهدارى ندارند.

برای آنان در زندگی دنیا عذابی است، و مسلماً عذاب آخرت سخت‌تر و پر مشقت‌تر است، و آنان را هیچ حافظ و نگه دارنده‌ای (از عذاب خدا) نیست.

براى آنان در زندگى دنيا عذابى است و قطعا عذاب آخرت دشوارتر است و براى ايشان در برابر خدا هيچ نگهدارنده‌اى نيست.