صفحه ۲۴۶ قرآن کریم سوره یوسف

پسرانم! بروید، و از یوسف و برادرش جستجو کنید; و از رحمت خدا مأیوس نشوید; که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مأیوس مى‌شوند!»

اى فرزندان من، برويد (به ملك مصر) و از حال يوسف و برادرش تحقيق كرده و جويا شويد و از رحمت خدا نوميد مباشيد كه هرگز جز كافران هيچ كس از رحمت خدا نوميد نيست.

ای پسرانم! بروید آن گاه از یوسف و برادرش جستجو کنید و از رحمت خدا مأیوس نباشید؛ زیرا جز مردم کافر از رحمت خدا مأیوس نمی‌شوند.

اى پسران من برويد و از يوسف و برادرش جستجو كنيد و از رحمت‌ خدا نوميد مباشيد زيرا جز گروه كافران كسى از رحمت‌ خدا نوميد نمى‌شود.

هنگامى که آنها بر او (یوسف) وارد شدند، گفتند «اى عزیز (مصر)! ما و خاندان ما را پریشانى (و قحطى) فرا گرفته، و بهاى اندکى (براى تهیه موادّ غذایى) با خود آورده‌ایم; پیمانه را براى ما کامل کن; و بر ما تصدّق و بخشش نما، که خداوند بخشندگان را پاداش مى‌دهد.»

برادران (به امر پدر باز به مصر نزد يوسف آمده) چون بر او وارد شدند گفتند اى عزيز مصر، ما با همه اهل بيت خود به فقر و قحطى و بيچارگى گرفتار شديم و با متاعى ناچيز و بى‌قدر (حضور تو) آمديم، پس بر قدر احسانت نسبت به ما بيفزا و از ما به صدقه دستگيرى كن، كه خدا صدقه بخشندگان را نيكو پاداش مى‌دهد.

پس هنگامی که بر یوسف وارد شدند، گفتند عزیزا! از سختی (قحطی و خشکسالی) به ما و خانواده ما گزند و آسیب رسیده و (برای دریافت آذوقه) مال ناچیزی آورده‌ایم، پس پیمانه ما را کامل بده و بر ما صدقه بخش؛ زیرا خدا صدقه‌دهندگان را پاداش می‌دهد.

پس چون (برادران) بر او وارد شدند گفتند اى عزيز به ما و خانواده ما آسيب رسيده است و سرمايه‌اى ناچيز آورده‌ايم بنابراين پيمانه ما را تمام بده و بر ما تصدق كن كه خدا صدقه‌دهندگان را پاداش مى‌دهد.

گفت «آیا دانستید، آنگاه که جاهل بودید، با یوسف و برادرش چه کردید؟!»

گفت شما برادران يوسف در دوران جهل و نادانى فهميديد كه با يوسف و برادرش چه كرديد؟

گفت آیا زمانی که نادان بودید، دانستید با یوسف و برادرش چه کردید؟

گفت آيا دانستيد وقتى كه نادان بوديد با يوسف و برادرش چه كرديد؟

گفتند «آیا تو همان یوسفى؟!» گفت (آرى،) من یوسفم، و این برادر من است; خداوند بر ما منّت گذارد; هر کس تقوا پیشه کند، و شکیبایى و استقامت نماید، (سرانجام پیروز مى شود;) چرا که خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نمى‌کند.»

آنان گفتند آيا تو همان يوسف هستى؟ پاسخ داد كه آرى من همان يوسفم و اين برادر من (بنيامين) است، خدا بر ما منّت نهاد (و ما را به ديدار هم پس از چهل سال رسانيد) كه البته هر كس تقوا و صبر پيشه كند خدا اجر نيكوكاران را ضايع نگذارد.

گفتند شگفتا! آیا تو خود یوسفی؟! گفت من یوسفم و این برادر من است، همانا خدا بر ما منت نهاده است؛ بی تردید هر کس پرهیزکاری کند و شکیبایی ورزد، (پاداش شایسته می یابد)؛ زیرا خدا پاداش نیکوکاران را تباه نمی‌کند.

گفتند آيا تو خود يوسفى گفت (آرى) من يوسفم و اين برادر من است به راستى خدا بر ما منت نهاده است بى‌ گمان هر كه تقوا و صبر پيشه كند خدا پاداش نيكوكاران را تباه نمى‌كند.

گفتند «به خدا سوگند، خداوند تو را بر ما برترى بخشید; و ما خطاکار بودیم.»

برادران گفتند به خدا كه خدا تو را بر ما (به ملك و عزت و عقل و حسن و كمال) برگزيد و ما (در حق تو) مقصر و خطاكار بوديم.

گفتند به خدا سوگند یقیناً که خدا تو را بر ما برتری بخشید و به راستی که ما خطاکار بودیم.

گفتند به خدا سوگند كه واقعا خدا تو را بر ما برترى داده است و ما خطاكار بوديم.

(یوسف) گفت «امروز ملامت و توبیخى بر شما نیست; خداوند شما را مى‌آمرزد; و او مهربان‌ترین مهربانان است;

يوسف گفت امروز هيچ خجل و متأثر نباشيد، كه خدا گناه شما ببخشد و او مهربان‌ترين مهربانان است.

گفت امروز هیچ ملامت و سرزنشی بر شما نیست، خدا شما را می‌آمرزد و او مهربان‌ترین مهربانان است.

(يوسف) گفت امروز بر شما سرزنشى نيست‌ خدا شما را مى‌آمرزد و او مهربان‌ترين مهربانان است.

این پیراهن مرا ببرید، و بر صورت پدرم بیندازید تا بینا شود; و همه خانواده خود را نزد من بیاورید.»

اكنون اين پيراهن مرا نزد پدرم (يعقوب) برده و به روى او افكنيد تا ديدگانش باز بينا شود آن گاه (او و) همه اهل بيت و خويشان خود را (از كنعان به مصر) نزد من آريد.

این پیراهنم را ببرید، و روی صورت پدرم بیندازید، او بینا می‌شود و همه خاندانتان را نزد من آورید.

اين پيراهن مرا ببريد و آن را بر چهره پدرم بيفكنيد (تا) بينا شود و همه كسان خود را نزد من آوريد.

هنگامى که کاروان (از سرزمین مصر) جدا شد، پدرشان (یعقوب) گفت «من بوى یوسف را احساس مى‌کنم، اگر مرا به نادانى و کم عقلى نسبت ندهید.»

و چون كاروان از مصر بيرون آمد يعقوب گفت اگر مرا تخطئه نكنيد من بوى يوسف را مى‌شنوم.

و زمانی که کاروان (از مصر) رهسپار (کنعان) شد، پدرشان گفت بی تردید، بوی یوسف را می‌یابم اگر مرا سبک عقل ندانید.

و چون كاروان رهسپار شد پدرشان گفت اگر مرا به كم‌خردى نسبت ندهيد بوى يوسف را مى‌شنوم.

گفتند «به خدا تو در همان گمراهى سابقت هستى!»

شنوندگان گفتند قسم به خدا كه تو از قديم الايام تا كنون (از شوق يوسف) حواست پريشان و عقلت مشوّش است (كه هنوز بوى يوسف مى‌شنوى).

گفتند به خدا سوگند تو در همان خطا و گمراهی دیرینت هستی.

گفتند به خدا سوگند كه تو سخت در گمراهى ديرين خود هستى.