صفحه ۲۳۲ قرآن کریم سوره هود

و اى قوم من! دشمنى و مخالفت با من، سبب نشود که شما به همان سرنوشتى که قوم نوح یا قوم هود یاقوم صالح گرفتار شدند، گرفتار شوید. و (سرزمین) قوم لوط از شما چندان دور نیست.

شعيب باز گفت اى قوم، ضدّيت با من شما را بر آن وادار نكند كه بر شما هم بلايى مانند قوم نوح يا قوم هود يا صالح از جانب خدا نازل شود و (به خصوص كه) قوم لوط دورانشان دور از شما نيست.

ای قوم من! دشمنی و مخالفت با من، شما را به جایی نرساند، که (عذابی) مانند آنچه به قوم نوح یا قوم هود یا قوم صالح رسید به شما هم برسد، و قوم لوط از شما (چه از جهت زمان و چه از جهت مکان) چندان دور نیست.

و اى قوم من زنهار تا مخالفت‌ شما با من شما را بدانجا نكشاند كه (بلايى) مانند آنچه به قوم نوح يا قوم هود يا قوم صالح رسيد به شما (نيز) برسد و قوم لوط از شما چندان دور نيست.

از پروردگار خود، آمرزش بطلبید; و به سوى او بازگردید; که پروردگارم مهربان و دوستدار (بندگان توبه‌کار) است.»

و از خداى خود آمرزش طلبيد و به درگاهش توبه و انابه كنيد كه خداى من بسيار مهربان و دوستدار بندگان است.

از پروردگارتان آمرزش بطلبید، سپس به سوی او بازگردید؛ زیرا پروردگارم مهربان و بسیار دوستدار (توبه‌کنندگان) است.

و از پروردگار خود آمرزش بخواهيد سپس به درگاه او توبه كنيد كه پروردگار من مهربان و دوستدار (بندگان) است.

گفتند «اى شعیب! بسیارى از آنچه را مى گویى، ما نمى‌فهمیم; و ما تو را در میان خود،ضعیف مى‌یابیم; و اگر (بخاطر) قبیله کوچکت نبود، تو را سنگسار مى‌کردیم; و تو در برابر ما قدرتى ندارى.»

قوم پاسخ دادند كه اى شعيب، ما بسيارى از آنچه مى‌گويى نمى‌فهميم و تو را در ميان خود شخصى بى‌ارزش و ناتوان مى‌بينيم و اگر (ملاحظه) طايفه تو نبود سنگسارت مى‌كرديم، كه تو را نزد ما عزت و احترامى نيست.

گفتند ای شعیب! بسیاری از مطالبی که می گویی نمی‌فهمیم، و به راستی تو را در (مقایسه با) خود، ناتوان و ضعیف می‌بینیم، و اگر عشیره ات نبودند، بی‌تردید سنگسارت می‌کردیم، و تو بر ما پیروز نیستی.

گفتند اى شعيب بسيارى از آنچه را كه مى‌گويى نمى‌فهميم و واقعا تو را در ميان خود ضعيف مى‌بينيم و اگر عشيره تو نبود قطعا سنگسارت میکرديم و تو بر ما پيروز نيستى.

گفت «اى قوم من! آیا قبیله کوچکم، نزد شما عزیزتر از خداوند است؟! در حالى که (فرمان) او را پشت سر انداخته‌اید! پروردگارم به آنچه انجام مى‌دهید، احاطه دارد (و آگاه است).

شعيب گفت اى قوم، آيا طايفه من عزتش نزد شما بيش از خداست؟ و خدا را به كلّى فراموش كرديد؟ همانا خداى من به هر چه شما مى‌كنيد كاملا آگاه است.

گفت ای قوم من! آیا عشیره کوچکم نزد شما از خدا عزیزتر است که او را پشت سر قرار داده و فراموشش کرده‌اید؟! یقیناً پروردگارم به همه اعمالی که انجام می‌دهید، احاطه دارد.

گفت اى قوم من آيا عشيره من پيش شما از خدا عزيزتر است كه او را پشت‌ سر خود گرفته‌ايد (و فراموشش كرده‌ايد) در حقيقت پروردگار من به آنچه انجام مى‌دهيد احاطه دارد.

اى قوم من! هر چه در توان دارید، انجام دهید; من هم کار خود را انجام مى‌دهم; و به زودى خواهید دانست چه کسى عذاب رسواکننده به سراغش مى‌آید، و چه کسى دروغگوست! شما انتظار بکشید، من هم با شما در انتظارم!»

اى قوم، شما هر كار مى‌توانيد انجام دهيد من هم هر چه موظفم خواهم كرد، به زودى شما خواهيد دانست كه عذاب خوارى و رسوايى بر كدام يک از من و شما مى‌آيد و دروغگو كيست، پس شما منتظر (نزول عذاب خدا) باشيد كه من هم (بر خود لطف و بر شما قهر حق را) منتظرم.

و ای قوم من! به اندازه‌ای که در قدرت و توان شماست، عمل کنید، من (هم) بی‌تردید (به وظیفه الهی خود) عمل می‌کنم؛ به زودی خواهید دانست، چه کسی را عذاب رسواکننده خواهد آمد و دروغگو کیست؟! و منتظر بمانید که من هم با شما منتظرم.

و اى قوم من شما بر حسب امكانات خود عمل كنيد من (نيز) عمل مى‌كنم به زودى خواهيد دانست كه عذاب رسواكننده بر چه كسى فرود مى ‌آيد و دروغگو كيست و انتظار بريد كه من (هم) با شما منتظرم.

و هنگامى که فرمان ما فرا رسید، شعیب و کسانى را که با او ایمان آورده بودند، با رحمت خود نجات دادیم; و آنها را که ستم کردند، صیحه (مرگبار آسمانى) فرو گرفت; و بامدادان در خانه‌ هایشان، به رو افتاده و مرده بودند;

و هنگامى كه حكم (قهر) ما فرا رسيد، ما شعيب و كسانى را كه با او ايمان آوردند به لطف و مرحمت خود نجات داديم، و ستمكاران را صيحه عذاب فرا گرفت كه صبحگاه همه در ديار خود هلاک شدند.

و هنگامی که عذاب ما رسید، شعیب و کسانی را که با او ایمان آورده بودند، با رحمتی از سوی خود نجات دادیم، و کسانی را که (به آیات ما) ستم کردند، فریاد مرگبار فرا گرفت، پس در خانه‌هایشان به رو در افتاده جسمی بی‌جان شدند.

و چون فرمان ما آمد شعيب و كسانى را كه با او ايمان آورده بودند به رحمتى از جانب خويش نجات داديم و كسانى را كه ستم كرده بودند فرياد (مرگبار) فرو گرفت و در خانه‌هايشان از پا درآمدند.

آنچنان که گویى هرگز ساکن آن (دیار) نبودند! دور باد مَدْیَن (و اهل آن از رحمت خدا)، همان گونه که قوم ثمود دور شدند!

چنان هلاک شدند كه گويى هرگز در آن ديار نبودند، آگاه باشيد كه اهل مدين هم مانند كافران قوم ثمود از رحمت خدا دور شدند.

گویی در آنجا اقامت نداشتند. آگاه باشید! مَدین (از رحمت خدا) دور باد، همان گونه که ثمود دور شد.

گويى در آن (خانه ‌ها) هرگز اقامت نداشته‌اند هان مرگ بر (مردم) مدين همان گونه كه ثمود هلاک شدند.

ما، موسى را با آیات خود و دلیل آشکارى فرستادیم.

آن گاه موسى عمران را با آيات خود و حجت روشن (به رسالت) فرستاديم.

همانا موسی را با نشانه‌های خود و برهانی روشن فرستادیم،

و به راستى موسى را با آيات خود و حجتى آشكار.

به سوى فرعون و اطرافیانش; امّا آنها از فرمان فرعون پیروى کردند; در حالى که فرمان فرعون، مایه رشد و نجات نبود.

به سوى فرعون و اشراف قومش، و آنان پيرو حكم و امر فرعون شدند با آنكه هيچ هدايت و رشدى در اطاعت امر فرعون نبود.

به سوی فرعون و اشراف و سرانِ (قومِ) او، ولی (آنان برای حفظ مقام و مال خود) از فرمان فرعون پیروی کردند، در حالی که فرمان فرعون راهنمای به سوی سعادت و خوشبختی نبود.

به سوى فرعون و سران (قوم) وى فرستاديم ولى (سران) از فرمان فرعون پيروى كردند و فرمان فرعون صواب نبود.