صفحه ۲۲۸ قرآن کریم سوره هود

ما (درباره تو) فقط مى‌گوییم «بعضى از خدایان ما، به (عقل) تو آسیب رسانده اند.» (هود) گفت «من خدا را به شهادت مى‌طلبم، شما نیز گواه باشید که من از آنچه همتاى (خدا) قرار مى دهید، بیزارم.

تنها چيزى كه (درباره تو) مى‌گوييم اين است كه برخى از خدايان ما تو را آسيب جنون رسانيده است. هود به آنها گفت من خدا را گواه مى‌گيرم و شما هم گواه باشيد كه من از خدايانى كه غير خداى يكتا مى‌پرستيد بيزارم.

(ما درباره تو) جز این نمی‌گوییم که برخی از معبودهای ما به تو گزند و آسیب (روحی) رسانده‌اند (به همین سبب سخنان جنون آمیز و بی‌منطق می‌گویی). هود گفت من خدا را گواه می‌گیرم و شما هم گواه باشید که یقیناً من از آنچه شریک او قرار می‌دهید، بیزارم.

(چيزى) جز اين نمى‌گوييم كه بعضى از خدايان ما به تو آسيبى رسانده‌اند گفت من خدا را گواه مى‌گيرم و شاهد باشيد كه من از آنچه جز او شريک وى مى‌گيريد بيزارم.

(بیزار از آنچه) غیر او (مى‌پرستید)! حال که چنین است، همگى براى من توطئه کنید; و مهلتم ندهید (امّا بدانید کارى از شما ساخته نیست.)

شما هم هر فكر و تدبيرى در كار من داريد بينديشيد و هيچ مهلتم ندهيد.

(آری، از هر معبودی) به غیر او (بیزارم) پس همه شما بر ضد من نیرنگ بزنید، سپس مهلتم ندهید.

پس همه شما در كار من نيرنگ كنيد و مرا مهلت مدهيد.

من، بر خداى یگانه که پروردگار من و شماست، توکّل کرده‌ام. هر جنبنده‌اى در قبضه قدرت (توأم با عدالت) اوست; زیرا پروردگار من بر صراط مستقیم است.

من بر خدا كه پروردگار من و شماست توكل كرده‌ام، كه زمام اختيار هر جنبنده‌اى به دست اوست و البته پروردگار من (در كار بندگان) به راه راست است.

یقیناً من بر خدا که پروردگار من و پروردگار شماست توکل کردم؛ هیچ جنبنده‌ای نیست مگر اینکه او مهارش را به دست (قدرت و فرمانروایی خود) گرفته است، مسلماً پروردگارم بر راهی راست است.

در حقيقت من بر خدا پروردگار خودم و پروردگار شما توكل كردم هيچ جنبنده‌اى نيست مگر اينكه او مهار هستى‌ اش را در دست دارد به راستى پروردگار من بر راه راست است.

پس اگر روى گردان شوید، من رسالتى را که مأمور بودم به شما رساندم; و پروردگارم گروه دیگرى را جایگزین شما خواهد ساخت; و شما هیچ زیانى به او نمى‌رسانید; پروردگارم حافظ و نگاهبان هر چیز است.»

پس اگر شما روى بگردانيد من به وظيفه خود كه ابلاغ رسالت (و اتمام حجت) بر شماست قيام كردم، و خداى من قومى ديگر را جانشين شما خواهد كرد و به او هيچ ضررى نتوانيد رسانيد، كه پروردگار من بر هر چيز نگهبان است.

پس اگر روی (از حق) برگردانید (زیانش متوجه خود شماست) یقیناً آنچه را که من برای آن به سوی شما فرستاده شده‌ام به شما ابلاغ کردم، و پروردگارم گروهی غیر از شما را جایگزینِ (شما) خواهد کرد، و نمی‌توانید هیچ زیانی به او رسانید؛ زیرا پروردگارم بر همه چیز نگهبان است.

پس اگر روى بگردانيد به يقين آنچه را كه به منظور آن به سوى شما فرستاده شده بودم به شما رسانيدم و پروردگارم قومى جز شما را جانشين (شما) خواهد كرد و به او هيچ زيانى نمى‌رسانيد در حقيقت پروردگارم بر هر چيزى نگاهبان است.

و هنگامى که فرمان ما فرارسید، هود و کسانى را که با او ایمان آورده بودند، با رحمت خود نجات دادیم; و آنها را از عذاب شدید، رهایى بخشیدیم!

و چون فرمان (قهر) ما (به هلاكت قوم) در رسيد ما به فضل و رحمت خود هود و كسانى را كه با او ايمان آوردند نجات بخشيديم و آنها را از عذاب بسيار سختى ايمن ساختيم.

و هنگامی که فرمان ما (بر عذاب آنان) فرا رسید، هود و آنان را که با او ایمان آورده بودند با رحمتی از سوی خود نجات دادیم و آنان را از عذابی سخت رهایی بخشیدیم.

و چون فرمان ما در رسيد هود و كسانى را كه با او گرويده بودند به رحمتى از جانب خود نجات بخشيديم و آنان را از عذابى سخت رهانيديم.

و این قوم «عاد» بودند که آیات پروردگارشان را انکار کردند; و از اطاعت پیامبرانش سر برتافتند; و از فرمان هر ستمگر حق‌ستیز، پیروى کردند!

و همين قوم عاد (امت هود) هستند كه آيات خدا را انكار و پيغمبران او را نافرمانى كردند و پيرو امر هر شخصى جبار و عنودى شدند.

و اینان قوم عاد بودند که آیات پروردگارشان را انکار کردند، و از پیامبران او نافرمانی نمودند، و فرمان هر سرکش ستیزه‌جویی را پیروی کردند.

و اين (قوم) عاد بود كه آيات پروردگارشان را انكار كردند و فرستادگانش را نافرمانى نمودند و به دنبال فرمان هر زورگوى ستيزه‌جوى رفتند.

آنان، در این دنیا و روز قیامت، لعنت (و نام ننگینى) به دنبال دارند! بدانید قوم «عاد» نسبت به پروردگارشان کفر ورزیدند. دور باد «عاد» قوم هود (از رحمت خدا، و خیر و سعادت)!

و آنها به لعن خدا هم در حيات دنيا و هم در قيامت گرفتار گرديدند، آگاه باشيد كه قوم عاد به خداى خود كافر شدند، بدانيد كه قوم عاد، امت هود از رحمت خدا دورند.

و در این دنیا و روز قیامت با لعنتی بدرقه شدند. آگاه باشید که (قومِ) عاد به پروردگارشان کافر شدند، هان! دوری (از رحمت خدا) بر عاد، قوم هود باد.

و (سرانجام) در اين دنيا و روز قيامت لعنت بدرقه (راه) آنان گرديد آگاه باشيد كه عاديان به پروردگارشان كفر ورزيدند هان مرگ بر عاديان قوم هود.

و به سوى قوم «ثمود»، برادرشان «صالح» را فرستادیم; گفت «اى قوم من! خدا را پرستش کنید، که هیچ معبودى جز او براى شما نیست! اوست که شما را از زمین آفرید; و آباد کردن آن را به شما سپرد! از او آمرزش بطلبید، سپس به سوى او باز گردید، که پروردگارم (به بندگان خود) نزدیک، و اجابت کننده (خواسته‌هاى آنها) است!»

و باز ما به سوى قوم ثمود برادرشان صالح را به رسالت فرستاديم، صالح به قوم خود گفت اى قوم، خداى يگانه را كه شما را جز او خدايى نيست پرستش كنيد، او خدايى است كه شما را از زمين بيافريد و براى عمارت و آباد ساختن آن برگماشت، پس شما از خداى خود آمرزش طلبيد و به درگاه او توبه كنيد كه البته خداى من (به همه) نزديک است و شنونده و اجابت‌كننده است.

و به سوی قوم ثمود، برادرشان صالح را (فرستادیم) گفت ای قوم من! خدا را بپرستید؛ شما را جز او هیچ معبودی نیست، و او شما را از زمین به وجود آورد و از شما خواست که در آن آبادانی کنید؛ بنابراین از او آمرزش بخواهید، سپس به سوی او بازگردید؛ زیرا پروردگارم (به بندگانش) نزدیک و اجابت‌کننده دعای آنان است.

و به سوى (قوم) ثمود برادرشان صالح را (فرستاديم) گفت اى قوم من خدا را بپرستيد براى شما هيچ معبودى جز او نيست او شما را از زمين پديد آورد و در آن شما را استقرار داد پس از او آمرزش بخواهيد آنگاه به درگاه او توبه كنيد كه پروردگارم نزديک (و) اجابت‌كننده است.

گفتند «اى صالح! تو پیش ازاین، در میان ما مایه امید بودى! آیا ما را از پرستش آنچه پدرانمان مى پرستیدند، نهى مى‌کنى؟! در حالى که ما، در مورد آنچه به سوى آن دعوتمان مى‌کنى، در شکى توأم با بدگمانى هستیم!»

قوم گفتند اى صالح، تو پيش از آنكه دعوى نبوت كنى در ميان ما مورد اميدوارى بودى، آيا مى‌خواهى ما را از پرستش خدايانى كه پدران ما مى‌پرستيدند منع كنى؟ ما به دعوى نبوتت سخت بدگمان و بى‌عقيده هستيم.

گفتند ای صالح! پیش از این در میان ما (به عنوان انسانی عاقل و خردمند) مورد امید بودی، آیا ما را از پرستیدن آنچه پدرانمان می‌پرستیدند، باز می‌داری؟ و ما بی تردید در (درستی و صحّت) تعالیمی که به آن دعوتمان می کنی در شکی شدید و سخت هستیم (چنان شکی که در خردمندی تو نیز دچار تردیدیم.).

گفتند اى صالح به راستى تو پيش از اين ميان ما مايه اميد بودى آيا ما را از پرستش آنچه پدرانمان مى ‌پرستيدند باز مى دارى و بى‌گمان ما از آنچه تو ما را بدان مى‌خوانى سخت دچار شكيم.