صفحه ۲۱۷ قرآن کریم سوره یونس

سرگذشت نوح را بر آنها بخوان; در آن هنگام که به قوم خود گفت «اى قوم من! اگر موقعیت من و تذکراتم نسبت به آیات الهى، بر شما سنگین (و سخت) است، (هر کارى از شما ساخته است بکنید.) من بر خدا توکّل کرده ام! (شما اگر مى‌توانید) توانایى خود و معبودهایتان را جمع کنید; سپس هیچ چیز از امورتان بر شما پوشیده نماند; (و تمام جوانب کارتان را بنگرید;) سپس به حیات من پایان دهید، و (لحظه‌اى) مهلتم ندهید! (امّا کارى از شما ساخته نیست.)

و حكايت نوح را بر اينان باز خوان كه به امتش گفت اى قوم اگر مقام رسالت و اندرز من به آيات خدا بر شما گران مى‌آيد، من تنها به خدا توكل كردم، شما هم به اتفاق بتان و خدايان باطل خود هر مكر و تدبيرى (بر آزار من) داريد انجام دهيد تا امر بر شما پوشيده نباشد و درباره من هر مكر و انديشه داريد به كار بريد و مهلتم ندهيد.

و سرگذشت (پر فایده و عبرت آموز) نوح را برای آنان بگو، آن گاه که به قوم خود گفت ای قوم من! اگر اقامت طولانی من میان شما و پند واندرزم به وسیله آیات خدا، بر شما گران و دشوار است (از هیچ کاری بر ضد من کوتاهی نکنید) من بر خدا توکل کردم، پس شما عزم و تصمیم خود و قدرت معبودانتان را (که گمان می کنید شما را یاری می‌دهند) روی هم بگذارید تا تلاشتان (بر ضد من) بر شما مبهم و پوشیده نباشد، آن گاه به زندگی من خاتمه دهید و مرا (چشم به هم زدنی) مهلت ندهید.

و خبر نوح را بر آنان بخوان آنگاه كه به قوم خود گفت اى قوم من اگر ماندن من (در ميان شما) و اندرز دادن من به آيات خدا بر شما گران آمده است (بدانيد كه من) بر خدا توكل كرده‌ام پس (در) كارتان با شريكان خود همداستان شويد تا كارتان بر شما ملتبس ننمايد سپس درباره من تصميم بگيريد و مهلتم ندهيد.

و اگر (از قبول دعوتم) روى بگردانید، (کار نادرستى کرده‌اید; چه این که) من از شما هیچ اجر و پاداشى نمى‌خواهم; اجر من، تنها بر خداست! و من مأمورم که از مسلمانان (و تسلیم‌شدگان در برابر فرمان خدا) باشم.»

پس اگر شما روى گردانيده (و نصيحت مرا نپذيرفتيد) من از شما اجرى نخواسته بلكه اجر من تنها بر خداست و من خود از جانب حق مأمورم كه از اهل اسلام و تسليم حكم او باشم.

اگر (از پذیرش دعوتم) روی بگردانید (خود زیان کرده‌اید) من از شما (در برابر ابلاغ رسالتم) پاداشی نمی‌خواهم؛ پاداش من فقط بر عهده خداست و مأمورم که از تسلیم‌شدگان (در برابر فرمان‌های حق) باشم.

و اگر روى گردانيديد من مزدى از شما نمى‌طلبم پاداش من جز بر عهده خدا نيست و مامورم كه از گردن‌نهندگان باشم.

سرانجام آنها او را تکذیب کردند. و ما، او و کسانى را که با او در کشتى بودند، نجات دادیم; و آنان را جانشین (و وارث کافران) قرار دادیم; و کسانى را که آیات ما را تکذیب کردند، غرق نمودیم. پس ببین عاقبتِ کار کسانى که انذار شدند (و نپذیرفتند)، چگونه بود!

قوم نوح باز او را تكذيب كردند، ما هم او و پيروانش را كه با او در كشتى بودند نجات داده و خلفاى روى زمين قرار داديم و آنان كه آيات ما را تكذيب كردند همه را غرق كرديم، بنگر تا عاقبت انذار شدگان به كجا كشيد!

پس او را تکذیب کردند؛ ما هم او و کسانی را که در کشتی همراه او بودند (از آن توفانِ مُهلک) نجات دادیم، و آنان را جانشینان (غرق‌شدگان) نمودیم، و کسانی که آیات ما را تکذیب کردند، غرق کردیم؛ پس (با تأمل) بنگر که سرانجام کسانی که بیم داده شدند، چگونه بود؟!

پس او را تكذيب كردند آنگاه وى را با كسانى كه در كشتى همراه او بودند نجات داديم و آنان را جانشين (تبهكاران) ساختيم و كسانى را كه آيات ما را تكذيب كردند غرق كرديم پس بنگر كه فرجام بيم‌داده‌شدگان چگونه بود.

سپس بعد از او (نوح،) پیامبرانى به سوى قومشان فرستادیم; آنان دلایل روشن برایشان آوردند; امّا آنها، (بر اثر لجاجت) به چیزى که پیش از آن تکذیب کرده بودند، ایمان نیاوردند. اینچنین بر دل‌هاى تجاوزکاران مهر مى نهیم (تا چیزى را درک نکنند).

آن گاه بعد از نوح پيغمبرانى را به امتانشان فرستاديم، آنها با آيات و معجزات بر آن امتها آمدند و آنان هم همان آياتى را كه پيشينيان تكذيب كردند، تكذيب كرده و ايمان نياوردند. اين چنين ما هم بر دل‌هاى سركشان مهر برنهيم.

سپس بعد از نوح، پیامبرانی را به سوی قوم‌شان فرستادیم، پس برای آنان دلایل آشکار آوردند، ولی قومشان بر آن نبودند که به آنچه پیش از آن تکذیب کرده بودند ایمان آورند؛ این گونه دل‌های متجاوزان را مُهر (بدبختی) می‌زنیم.

آنگاه پس از وى رسولانى را به سوى قومشان برانگيختيم و آنان دلايل آشكار برايشان آوردند ولى ايشان بر آن نبودند كه به چيزى كه قبلا آن را دروغ شمرده بودند ايمان بياورند اين گونه ما بر دلهاى تجاوزكاران مهر مى‌نهيم.

بعد از آنها، موسى و هارون را با نشانه‌هاى خود به سوى فرعون و اطرافیانش فرستادیم; امّا آنها تکبّر کردند و (زیرِ بارِ حق نرفتند; چرا که آنها) گروهى مجرم بودند.

آن گاه بعد از آن رسولان، موسى و هارون را با معجزات خود به سوى فرعون و اشراف مملكت او فرستاديم، آنها هم گردنكشى كردند و مردمى تبهكار بودند.

آن گاه پس از آنان موسی و هارون را با آیات خود به سوی فرعون و اشراف و سران قومش فرستادیم، پس آنان تکبّر ورزیدند و آنان گروهی گنهکار بودند.

سپس بعد از آنان موسى و هارون را با آيات خود به سوى فرعون و سران (قوم) وى فرستاديم و(لى آنان) گردنكشى كردند و گروهى تبهكار بودند.

و هنگامى که حقّ از جانب ما به سراغ آنها آمد، گفتند «این، سحرى است آشکار!»

و چون حق از جانب ما بر آنها آمد گفتند اين سحر بودنش بر همه آشكار است.

پس هنگامی که حق از نزد ما به سویشان آمد، گفتند مسلماً این جادویی است آشکار.

پس چون حق از نزد ما به سويشان آمد گفتند قطعا اين سحرى آشكار است.

موسى گفت «آیا درباره حق، هنگامى که به سوى شما آمد، (چنین) مى‌گویید؟! آیا این سحر است؟! در حالى که ساحران (هرگز) رستگار (و پیروز) نمى‌شوند.»

موسى به آنان گفت آيا به آيات حق كه براى شما آمد نسبت سحر مى‌دهيد؟ آيا اين سحر است و حال آنكه ساحران را هرگز فلاح و فيروزى نخواهد بود؟!

موسی گفت آیا درباره حق هنگامی که به سویتان آمد، می‌گویید آیا این جادوست؟ (نه، این جادو نیست، اگر جادو بود پیروزی نداشت) زیرا جادوگران پیروز نمی‌شوند.

موسى گفت آيا وقتى حق به سوى شما آمد مى‌گوييد (اين سحر است) آيا اين سحر است و حال آنكه جادوگران رستگار نمى‌شوند.

گفتند «آیا آمده‌اى که ما را، از آنچه پدرانمان را بر آن یافته‌ایم، منصرف سازى; و بزرگى (و ریاست) در روى زمین، از آنِ شما دو نفر باشد؟! ما (هرگز) به شما ایمان نمى‌آوریم!»

پاسخ دادند كه آيا تو آمده‌اى كه ما را از عقايد و آدابى كه پدران خود را بر آن يافته‌ايم بازگردانى تا خود و برادرت هارون در زمين سلطنت يابيد و بر ما حكمفرما شويد؟ ما هرگز به شما ايمان نخواهيم آورد.

گفتند آیا به سوی ما آمده‌ای تا ما را از آیینی که پدرانمان را بر آن ‌ایم، برگردانی و (با نابود کردن ما) قدرت و حکومت در این سرزمین برای شما دو نفر باشد؟ و ما به شما دو نفر ایمان نمی‌آوریم!

گفتند آيا به سوى ما آمده‌اى تا ما را از شيوه‌اى كه پدرانمان را بر آن يافته‌ايم بازگردانى و بزرگى در اين سرزمين براى شما دو تن باشد ما به شما دو تن ايمان نداريم.