صفحه ۲۰۵ قرآن کریم سوره توبه

توبه کنندگان، عبادت‌کنندگان، سپاس‌گویان، جهادگران، رکوع‌کنندگان، سجده گزاران، امرکنندگان به معروف، نهى‌کنندگان از منکر، و حافظان حدود (و مرزهاى) الهى، (مؤمنان حقیقى اند); و بشارت ده به (اینچنین) مؤمنان!

اينان همان از گناه پشيمانان، خداپرستان، حمد و شكر نعمت‌گزاران، روزه‌داران، نماز با خضوع گزاران، امر به معروف و نهى از منكر كنندگان، و نگهبانان حدود الهى‌اند، و مؤمنان را بشارت ده.

(آن مؤمنان، همان) توبه‌کنندگان، عبادت‌کنندگان، سپاس‌گزاران، روزه‌داران، رکوع‌کنندگان، سجده‌کنندگان، فرمان‌دهندگان به معروف و بازدارندگان از منکر و پاسداران حدود و مقرّرات خدایند؛ و مؤمنان را (به رحمت و رضوان خدا) مژده ده.

(آن مؤمنان) همان توبه‌كنندگان پرستندگان سپاسگزاران روزه‌داران ركوع‌كنندگان سجده‌كنندگان وادارندگان به كارهاى پسنديده بازدارندگان از كارهاى ناپسند و پاسداران مقررات خدايند و مؤمنان را بشارت ده.

براى پیامبر و مؤمنان، شایسته نیست که براى مشرکان، پس از آنکه بر آنها روشن شد که این گروه اهل دوزخند، (از خداوند) طلب آمرزش کنند، هر چند از نزدیکانشان باشند.

پيغمبر و گرويدگان به او نبايد براى مشركان هر چند خويشان آنها باشند از خدا آمرزش طلبند بعد از آنكه آنها را اهل دوزخ شناختند.

پیامبر و اهل ایمان را نسزد که برای مشرکان پس از آنکه روشن شد که آنان اهل دوزخند، درخواست آمرزش کنند، هر چند از خویشان باشند.

بر پيامبر و كسانى كه ايمان آورده‌اند سزاوار نيست كه براى مشركان پس از آنكه برايشان آشكار گرديد كه آنان اهل دوزخند طلب آمرزش كنند هر چند خويشاوند (آنان) باشند.

و استغفار ابراهیم براى پدرش (سرپرستش که در آن زمان، عمویش آزر بود)، فقط به خاطر وعده‌اى بود که به او داده بود; (تا وى را به سوى ایمان جذب کند); امّا هنگامى که براى او روشن شد که وى دشمن خداست، از او بیزارى جست; به یقین، ابراهیم دلسوز و بردبار بود.

و ابراهيم [ چون در آيه قبل فرمود كه مؤمن نبايد بر خويشانش هم اگر مشرک و كافرند ترحم و شفقت كند ممكن است كسى از جهل اعتراض كند كه پس ابراهيم خليل چرا بر عمويش آزر طلب آمرزش از خدا كرد با آنكه مشرك و كافر بود و در اين آيه جواب اين اشكال داده شده كه دعا و استغفار ابراهيم براى عموى كافرش طبق عهدى بود كه با او كرد كه اگر ايمان آورد در حقش از خدا طلب رحمت و مغفرت كند و چون بر كفر و شرک باقى ماند ابراهيم هم بر او طلب رحمت و آمرزش نكرد. ] هم كه براى پدرش (يعنى عمويش) از خدا آمرزش خواست اين نبود مگر به موجب عهدى كه با او كرده بود (كه ايمان آورد) و چون بر او محقق شد كه وى دشمن خداست از او بيزارى جست، كه ابراهيم شخصى بسيار خداترس و بردبار بود.

و آمرزش خواهی ابراهیم برای پدرش جز به سبب وعده‌ای که به او داده بود، نبود (که اگر از بت‌پرستی خودداری کند، برای او آمرزش بخواهد) چون برای او روشن شد که وی دشمن خداست از او بیزاری جست؛ یقیناً ابراهیم بسیار مهربان و بردبار بود.

و طلب آمرزش ابراهيم براى پدرش جز براى وعده‌اى كه به او داده بود نبود و(لى) هنگامى كه براى او روشن شد كه وى دشمن خداست از او بيزارى جست راستى ابراهيم دلسوزى بردبار بود.

ممکن نیست خداوند قومى را، پس از آن که آنها را هدایت کرد (و ایمان آوردند) گمراه (و مجازات) کند; مگر آن که امورى را که باید از آن بپرهیزند، براى آنان بیان نماید (و آنها مخالفت کنند); زیرا خداوند به هر چیزى داناست.

و خدا بعد از آنكه قومى را هدايت كرد ديگر گمراه نكند تا بر آنها آنچه را بايد از آن بپرهيزند معين و روشن بيان كند، كه خدا محققا به همه چيز داناست.

و خدا بر آن نیست که قومی را پس از آنکه هدایت کرد، گمراه سازد، مگر آنکه اموری را که باید از آن بپرهیزند برای آنان بیان کند (و آنان مخالفت ورزند)؛ مسلماً خدا به همه چیز داناست.

و خدا بر آن نيست كه گروهى را پس از آنكه هدايتشان نمود بى‌ راه بگذارد مگر آنكه چيزى را كه بايد از آن پروا كنند برايشان بيان كرده باشد آرى خدا به هر چيزى داناست.

حکومت و مالکیت آسمان‌ها و زمین تنها از آنِ خداست; زنده مى کند و مى‌میراند; و جز خدا، سرپرست و یاورى ندارید.

محققا و منحصرا ملک و پادشاهى آسمان‌ها و زمين از آن خداست كه خلق را زنده كند و بميراند، و شما را جز خدا سرپرست و ياورى نيست.

یقیناً خداست که مالکیّت و فرمانروایی آسمان‌ها و زمین در سیطره اوست؛ زنده می کند و می‌میراند؛ و شما را هیچ سرپرست و یاری جز خدا نیست.

در حقيقت فرمانروايى آسمان‌ها و زمين از آن خداست زنده مى ‌كند و مى‌ميراند و براى شما جز خدا يار و ياورى نيست.

به یقین خداوند رحمت خود را شامل حال پیامبر و مهاجران و انصار، که در زمان عسرت و شدّت (در جنگ تبوک) از او پیروى کردند، نمود; بعد از آن که نزدیک بود دل‌هاى گروهى از آنها، از حق منحرف شود (و از میدان جنگ بازگردند); سپس خدا توبه آنها را پذیرفت، چرا که او نسبت به آنان رئوف و مهربان است.

همانا خدا بر پيغمبر و اصحابش از مهاجر و انصار كه در ساعت سختى- كه نزديک بود دل‌هاى فرقه‌اى از آنها (از رنج و تعب در سختی‌هاى جنگ تبوک و غيره) بلغزد- پيروى از رسولش كردند باز لطف فرمود و از لغزش‌هاشان درگذشت، كه او درباره رسول و مؤمنان به يقين مشفق و مهربان است.

مسلماً خدا رحمت ویژه‌اش را بر پیامبر و مهاجران و انصار که در آن ساعت دشوار (جنگ تبوک) از او پیروی کردند، ارزانی داشت، پس از آنکه نزدیک بود دل‌های گروهی از آنان (به سبب سختی مسیر جنگ از حق) منحرف شود (و از ادامه مسیر بازایستند و به مدینه برگردند) سپس خدا توبه آنان را پذیرفت زیرا خدا نسبت به آنان بسیار رؤوف و مهربان است.

به يقين خدا بر پيامبر و مهاجران و انصار كه در آن ساعت دشوار از او پيروى كردند ببخشود بعد از آنكه چيزى نمانده بود كه دل‌هاى دسته‌اى از آنان منحرف شود باز برايشان ببخشود چرا كه او نسبت به آنان مهربان و رحيم است.