گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(إِنَّمَا النَّسِیءُ زِیَادَةٌ فِی الْکُفْرِ ۖ یُضَلُّ بِهِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُحِلُّونَهُ عَامًا وَ یُحَرِّمُونَهُ عَامًا لِّیُوَاطِئُوا عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ فَیُحِلُّوا مَا حَرَّمَ اللَّهُ ۚ زُیِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَالِهِمْ ۗ وَ اللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ)
۳۷ناصر مکارم شیرازی:
تأخیر ماههاى حرام (و جا به جا کردن آنها) فقط، افزایشى در کفر (مشرکان) است; که با آن، کافران گمراه مىشوند; یک سال، آن را حلال، وسال دیگر آن را حرام مىکنند، تا با مقدار ماههایى که خداوند تحریم کرده هماهنگ شود (و عدد چهار ماه، به پندارشان تکمیل گردد); و به این ترتیب، آنچه را خدا حرام کرده، حلال بشمرند. اعمال زشتشان در نظرشان زینت داده شده; و خداوند جمعیّت کافران را هدایت نمىکند.
مهدی الهی قمشهای:
نسىء (يعنى ماهى را تغيير و تبديل كردن به ماهى ديگر و حكم ماه حرامى را در هر سه سال، سالى ده روز به ماهى متأخر انداختن كه بدعت زمان جاهليت بود) افزايش در كفر است كه كافران را بدان به جهل و گمراهى كشند، سالى ماه حرام را حلال مىشمرند و سالى ديگر حرام تا بدين وسيله با عده ماههايى كه خدا حرام كرده سازگارى و برابرى داشته باشند و حرام خدا را حلال گردانند. اعمال زشت آنها در نظرشان زيبا نمود، و خدا هرگز كافران را هدايت نخواهد كرد.
حسین انصاریان:
بی تردید به تأخیر انداختن (حرمت ماهی به ماه دیگر) افزایشی در کفر است؛ (و این بدعتی است که سردمداران کفر) کافران را به سبب آن (نسبت به ماههای حرام واقعی) گمراه میکنند، یک سال ماه حرام را حلال میشمارند و در دیگر سال آن را حرام میدانند تا با شماره ماههایی که خدا حرام کرده هماهنگ و مطابق سازند ولی (در نهایت) آنچه را خدا حرام کرده از پیش خود حلال میکنند؛ زشتی کارهایشان در نظرشان آراسته شده و خدا گروه کافران را هدایت نمیکند.
محمدمهدی فولادوند:
جز اين نيست كه جابجا كردن (ماههاى حرام) فزونى در كفر است كه كافران به وسيله آن گمراه مىشوند آن را يكسال حلال مىشمارند و يكسال (ديگر) آن را حرام مىدانند تا با شماره ماههايى كه خدا حرام كرده است موافق سازند و در نتيجه آنچه را خدا حرام كرده (بر خود) حلال گردانند زشتى اعمالشان برايشان آراسته شده است و خدا گروه كافران را هدايت نمىكند.
(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا مَا لَکُمْ إِذَا قِیلَ لَکُمُ انفِرُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَی الْأَرْضِ ۚ أَرَضِیتُم بِالْحَیَاةِ الدُّنْیَا مِنَ الْآخِرَةِ ۚ فَمَا مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا فِی الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِیلٌ)
۳۸ناصر مکارم شیرازی:
اى کسانى که ایمان آوردهاید! چرا هنگامى که به شما گفته مىشود «در راه خدا (به سوى میدان جهاد) حرکت کنید.» بر زمین سنگینى مىکنید (و سستى به خرج مىدهید)؟! آیا به زندگى دنیا به جاى آخرت راضى شدهاید؟! با این که متاع زندگى دنیا، در برابر آخرت، جز اندکى نیست.
مهدی الهی قمشهای:
اى كسانى كه ايمان آوردهايد، جهت چيست كه چون به شما امر شود كه براى جهاد در راه خدا بىدرنگ خارج شويد (چون بار گران) به خاك زمين سخت دل بستهايد؟ آيا راضى به زندگانى دنيا عوض آخرت شدهايد؟ در صورتى كه متاع دنيا در پيش عالم آخرت اندكى بيش نيست.
حسین انصاریان:
ای اهل ایمان! شما را چه عذر و بهانهای است هنگامی که به شما گویند برای نبرد در راه خدا باشتاب (از شهر و دیارتان) بیرون روید؛ به سستی و کاهلی میگرایید (و به دنیا و شهواتش میل میکنید؟!) آیا به زندگی دنیا به جای آخرت دل خوش شدهاید؟ کالای زندگی دنیا در برابر آخرت جز کالایی اندک نیست.
محمدمهدی فولادوند:
اى كسانى كه ايمان آوردهايد شما را چه شده است كه چون به شما گفته مىشود در راه خدا بسيج شويد كندى به خرج مىدهيد آيا به جاى آخرت به زندگى دنيا دل خوش كردهايد متاع زندگى دنيا در برابر آخرت جز اندكى نيست.
(إِلَّا تَنفِرُوا یُعَذِّبْکُمْ عَذَابًا أَلِیمًا وَ یَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَکُمْ وَ لَا تَضُرُّوهُ شَیْئًا ۗ وَ اللَّهُ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ)
۳۹ناصر مکارم شیرازی:
اگر (به سوى میدان جهاد) حرکت نکنید، شما را مجازات دردناکى مىکند، و گروه دیگرى را جایگزین شما خواهد ساخت; و هیچ زیانى به او نمى رسانید; و خداوند بر هر چیزى تواناست.
مهدی الهی قمشهای:
اگر بيرون نشويد خدا شما را به عذابى دردناک معذب خواهد كرد و قومى ديگر به جاى شما برمىگمارد و شما به خدا زيانى نمىرسانيد، و خدا بر هر چيز تواناست.
حسین انصاریان:
اگر باشتاب بیرون نروید، خدا شما را به عذابی دردناک عذاب میکند و گروه دیگری را به جای شما میآورد؛ و شما (با نرفتن به میدان نبرد) هیچ زیانی به خدا نمیرسانید؛ و خدا بر هر کاری تواناست.
محمدمهدی فولادوند:
اگر بسيج نشويد (خدا) شما را به عذابى دردناک عذاب مىكند و گروهى ديگر به جاى شما مىآورد و به او زيانى نخواهيد رسانيد و خدا بر هر چيزى تواناست.
(إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُوا ثَانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی الْغَارِ إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا ۖ فَأَنزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ وَ أَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَ جَعَلَ کَلِمَةَ الَّذِینَ کَفَرُوا السُّفْلَیٰ ۗ وَ کَلِمَةُ اللَّهِ هِیَ الْعُلْیَا ۗ وَ اللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ)
۴۰ناصر مکارم شیرازی:
اگر او (پیامبر) را یارى نکنید، خداوند او را (در سخت ترین لحظات) یارى کرد; آن هنگام که کافران او را (از مکّه) بیرون کردند، در حالى که یکى از دو نفر بود (و یک نفر بیشتر همراه نداشت); در آن هنگام که آن دو در غار بودند، و او به همسفر خود مىگفت «غم مخور، خدا با ماست.» آنگاه، خداوند، آرامش خود را بر او فرستاد; و با لشکرهایى که مشاهده نمىکردید، او را تأیید نمود; و گفتار (و خواسته) کافران را پایین تر قرار داد، (و آنها را با شکست مواجه ساخت;) و تنها سخن خدا (و آیین او)، برتر (و پیروز) است; و خداوند توانا و حکیم است.
مهدی الهی قمشهای:
اگر شما او را (يعنى رسول خدا را) يارى نكنيد البته خداوند او را يارى كرد هنگامى كه كافران او را كه يكى از دو تن بود (از مكه) بيرون كردند، آن گاه كه در غار بودند (و خدا بر در غار كوه پرده عنكبوتان و آشيانه كبوتران گماشت تا دشمنان كه به عزم كشتنش آمده بودند او را نيافتند) و آن گاه كه او به رفيق و همسفر خود (ابو بكر كه پريشان و مضطرب بود) مىگفت مترس كه خدا با ماست. آن زمان خدا وقار و آرامش خاطر خود را بر او فرستاد و او را به سپاه و لشكرهاى غيبى خود كه شما آنان را نديديد مدد فرمود و نداى كافران را پست گردانيد و نداى خداست كه مقام بلند دارد، و خدا را كمال قدرت و دانايى است.
حسین انصاریان:
اگر پیامبر را یاری ندهید، یقیناً خدا او را یاری میدهد؛ چنان که او را یاری داد هنگامی که کافران از مکه بیرونش کردند در حالی که یکی از دو تن بود، آن زمان هر دو در غار (ثور نزدیک مکه) بودند، همان زمانی که به همراهش گفت اندوه به خود راه مده خدا با ماست. پس خدا آرامش خود را (که حالت طمأنینه قلبی است) بر پیامبر نازل کرد، و او را با لشکریانی که شما ندیدید، نیرومند ساخت، و شعار کافران را پست تر قرار داد، و شعار خداست که شعار والاتر و برتر است؛ و خدا توانای شکست ناپذیر و حکیم است.
محمدمهدی فولادوند:
اگر او (پيامبر) را يارى نكنيد قطعا خدا او را يارى كرد هنگامى كه كسانى كه كفر ورزيدند او را (از مكه) بيرون كردند و او نفر دوم از دو تن بود آنگاه كه در غار (ثور) بودند وقتى به همراه خود مى گفت اندوه مدار كه خدا با ماست پس خدا آرامش خود را بر او فرو فرستاد و او را با سپاهيانى كه آنها را نمىديديد تاييد كرد و كلمه كسانى را كه كفر ورزيدند پست تر گردانيد و كلمه خداست كه برتر است و خدا شكست ناپذير حكيم است.