صفحه ۱۷۶ قرآن کریم سوره اعراف

ولىّ و سرپرست من، خدایى است که این کتاب را نازل کرده; و او صالحان را سرپرستى مى‌کند.

مرا دوست و ياور به حقيقت خدايى است كه اين كتاب (قرآن) را فرستاده و اوست كه نيكوكاران را دوستى و سرپرستى مى‌كند.

یقیناً سرپرست و یار من خدایی است که قرآن را نازل کرده و او همواره شایستگان را سرپرستی و یاری می‌کند.

بى‌ ترديد سرور من آن خدايى است كه قرآن را فرو فرستاده و همو دوستدار شايستگان است.

و کسانى را که جز او مى‌خوانید، نمى‌توانند یاریتان کنند، و نه (حتّى) خودشان را یارى دهند;

و آنهايى را كه شما خدا مى‌خوانيد جز خداى يكتا هيچ يک قدرت بر يارى شما بلكه بر يارى خود ندارند.

و کسانی را که به جای خدا می‌خوانید، نه می‌توانند شما را یاری دهند و نه خود را یاری رسانند.

و كسانى را كه به جاى او مى‌خوانيد نمى‌توانند شما را يارى كنند و نه خويشتن را يارى دهند.

و اگر آنها را به هدایت فراخوانید، نمى‌شنوند; و آنها را مى‌بینى (که با چشم‌هاى مصنوعیشان) به تو نگاه مى‌کنند، امّا چیزى را نمى‌بینند!»

و اگر آنها را به راه هدايت خوانيد نخواهند شنيد (يعنى بتان چون گوش و بت‌پرستان چون هوش ندارند دعوت اسلام را نپذيرند. و اى رسول ما يا اى اهل عقل و بينش) تو مى‌بينى كه آنها (بتان يا بت‌پرستان) در تو مى‌نگرند ولى نمى‌بينند.

و اگر آنان را به سوی هدایت دعوت کنید، نمی‌شنوند و آنان را می‌بینی که به سوی تو می‌نگرند در حالی که نمی‌بینند.

و اگر آن‌ها را به (راه) هدايت فرا خوانيد نمى‌شنوند و آن‌ها را مى‌بينى كه به سوى تو مى‌نگرند در حالى كه نمى‌بينند.

(به هر حال) با عفو و مدارا رفتار کن، و به کارهاى شایسته دعوت نما، و از جاهلان روى بگردان (و با آنان ستیزه مکن).

طريقه عفو و بخشش پيش‌گير و امت را به نيكوكارى امر كن و از مردم نادان روى بگردان.

عفو و گذشت را پیشه کن، و به کار پسندیده فرمان ده، و از نادانان روی بگردان.

گذشت پيشه كن و به (كار) پسنديده فرمان ده و از نادانان رخ برتاب.

و اگر وسوسه‌اى از شیطان به تو رسد، به خدا پناه بر; که او شنونده و داناست.

و چنانچه بخواهد از طرف شيطان (انس و جن) در تو وسوسه و جنبشى پديد آيد به خدا پناه بر كه او به حقيقت شنوا و داناست.

و اگر (وسوسه‌ای از سوی) شیطان، تو را (به خشم بر مردم و ترکِ مهربانی و ملاطفت) تحریک کند، به خدا پناه جوی؛ زیرا خدا شنوا و داناست.

و اگر از شيطان وسوسه‌اى به تو رسد به خدا پناه بر زيرا كه او شنواى داناست.

پرهیزگاران هنگامى که گرفتار وسوسه‌هاى شیطان شوند، به یاد (خدا و پاداش و کیفر او) مى‌افتند; و (در پرتو یاد او، راه حق را مى‌بینند و) در این هنگام بینا مى‌شوند

چون اهل تقوا را از شيطان وسوسه و خيالى به دل فرا رسد همان دم خدا را به ياد آرند و همان لحظه بصيرت و بينايى پيدا كنند.

مسلماً کسانی که (نسبت به گناهان، معاصی و آلودگی‌های ظاهری و باطنی) تقوا ورزیده‌اند، هرگاه وسوسه‌هایی از سوی شیطان به آنان رسد (خدا و قیامت را) یاد کنند، پس بی درنگ بینا شوند (و از دام وسوسه‌هایش نجات یابند.)

در حقيقت كسانى كه (از خدا) پروا دارند چون وسوسه‌اى از جانب شيطان بديشان رسد (خدا را) به ياد آورند و بناگاه بينا شوند.

و (مشرکان را) برادرانشان (از شیاطین) پیوسته در گمراهى پیش مى‌برند، و (در این راه) کوتاهى نمى‌کنند.

و مشركان را برادرانشان (يعنى شياطين انس و جن) به راه ضلالت و گمراهى مى‌كشند و هيچ كوتاهى نمى‌كنند.

و برادران بی‌تقوایان (که شیاطین هستند) همواره آنان را به عمق گمراهی می‌کشانند؛ سپس (در به گمراهی کشیدنشان) کوتاهی نمی‌ورزند.

و يارانشان آنان را به گمراهى مى‌كشانند و كوتاهى نمى‌كنند.

هنگامى که (در نزول وحى تأخیر افتد، و) آیه اى براى آنان نیاورى، مى‌گویند «چرا از پیش خود، آیه اى انتخاب نکردى؟!» بگو «من تنها از چیزى پیروى مى‌کنم که از سوى پروردگارم بر من وحى مى‌شود; این (آیات) وسیله‌هاى بصیرت از جانب پروردگارتان، و مایه هدایت و رحمت است براى گروهى که ایمان مى‌آورند.»

و هر زمان كه تو آيتى بر آنها نياورى بر تو اعتراض كنند كه چرا آيتى فراهم نساختى؟ بگو من تنها پيروى از آنچه از خدايم به من وحى رسد خواهم كرد، اين آيات قرآن است مايه بصيرت‌هايى از جانب پروردگار شما و هدايت و رحمتى براى گروهى كه ايمان آورند.

و هرگاه برای مخالفان (به سبب تأخیر وحی) آیه‌ای نیاوری (بر پایه گمان پوچ و باطلشان که قرآن را از پیش خود می‌آوری) می گویند چرا آیه‌ای از نزد خود انتخاب نکردی (تا برای ما بیاوری)؟ بگو من فقط آنچه از سوی پروردگارم به من وحی می‌شود، پیروی می‌کنم. این قرآن دلایلی روشن از سوی پروردگار شماست و برای گروهی که ایمان می‌آورند، سراسر هدایت و رحمت است.

و هر گاه براى آنان آياتى نياورى مى‌گويند چرا آن را خود برنگزيدى بگو من فقط آنچه را كه از پروردگارم به من وحى مى‌شود پيروى مى‌كنم اين (قرآن) رهنمودى است از جانب پروردگار شما و براى گروهى كه ايمان مى‌آورند هدايت و رحمتى است.

هنگامى که قرآن خوانده شود، گوش فرا دهید و خاموش باشید; شاید مشمول رحمت (خدا) شوید.

و چون قرآن قرائت شود همه گوش بدان فرا دهيد و سكوت كنيد، باشد كه مورد لطف و رحمت حق شويد.

و هنگامی که قرآن خوانده شود، به آن گوش فرا دهید و سکوت کنید تا مشمول رحمت شوید.

و چون قرآن خوانده شود گوش بدان فرا داريد و خاموش مانيد اميد كه بر شما رحمت آيد.

پروردگارت را در درون خود، از روى تضرّع و خوف، آهسته و آرام، صبحگاهان و شامگاهان، یاد کن; و از غافلان مباش.

خداى خود را با تضرّع و پنهانى و بى‌آنكه آواز بركشى در صبح و شام ياد كن و از غافلان مباش.

و پروردگارت را در دل خود بامدادان و شامگاهان از روی فروتنی و زاری و بیم و ترس به صدایی آرام وآهسته یاد کن و (نسبت به ذکر خدا) از بی خبران مباش.

و در دل خويش پروردگارت را بامدادان و شامگاهان با تضرع و ترس بى‌ صداى بلند ياد كن و از غافلان مباش.

آنها که (در مقام قرب) نزد پروردگار تو هستند، (هیچ گاه) از عبادتش تکبّر نمىورزند، و او را تسبیح مى‌گویند، و تنها براى او سجده مى‌کنند.

آنان (يعنى ارواح و فرشتگانى) كه در حضور پروردگار تواند هيچ گاه از بندگى او سركشى نكنند و پيوسته به تسبيح و تنزيه ذات احديت و به سجده او مشغولند.

یقیناً مقرّبان و نزدیکان خدا هیچ گاه از عبادت و بندگی اش تکبّر نمی‌ورزند، و همواره او را تسبیح می‌گویند، و پیوسته برای او سجده می‌کنند.

به يقين كسانى كه نزد پروردگار تو هستند از پرستش او تكبر نمى‌ورزند و او را به پاكى مى‌ستايند و براى او سجده مى‌كنند.