صفحه ۱۷۱ قرآن کریم سوره اعراف

ما آنها را به دوازده گروه ـ که هر یک طایفه اى (از دودمان اسرائیل) بودند ـ تقسیم کردیم. و هنگامى که قوم موسى (در بیابان) از او تقاضاى آب کردند،به او وحى فرستادیم که «عصاى خود را بر سنگ مخصوص بزن.» ناگهان دوازده چشمه از آن بیرون جست; آنچنان که هر طایفه، چشمه و آبشخور خود را مى‌شناخت. و ابر را بر سر آنها سایبان ساختیم; و بر آنها «منّ» (نوعى صمغ شیرین گیاهان) و «سلوى» (پرنده اى مانند بلدرچین) فرستادیم; (و به آنان گفتیم) از روزی‌هاى پاکیزه‌اى که به شما داده‌ایم، بخورید; (و آنها کفران کردند; ولى با این کار) به ما ستم نکردند، بلکه به خودشان ستم مى‌نمودند.

و قوم موسى را به دوازده سبط منشعب كرديم كه هر سبطى طايفه‌اى باشند. و چون امت موسى (در آن بيابان بى‌آب) از او آب طلبيدند به موسى وحى كرديم كه عصاى خود را بر سنگ زن، پس دوازده چشمه آب از آن سنگ جوشيد و جارى شد، هر قبيله آبشخور خود را دانستند. و ما به واسطه ابر بر سر آنها سايه افكنديم و نيز بر آنها من و سلوى (مرغ و ترنجبين) فرستاديم (تا تغذيه كنند، و گفتيم) از لذيذ و پاكيزه قوتى كه روزيتان كرديم تناول كنيد. و آنها نه بر ما بلكه بر خويش ستم مى‌كردند.

و ما بنی اسرائیل را به دوازده قبیله که هر یک امتی بودند، تقسیم کردیم، و به موسی هنگامی که قومش از او درخواست آب کردند، وحی نمودیم که عصایت را بر این سنگ بزن؛ در نتیجه دوازده چشمه از آن جوشید؛ هر گروهی چشمه ویژه خود را شناخت؛ و ابر را بر سر آنان سایبان قرار دادیم، و برای آنان منّ و سلوی (یعنی ترنجبین و مرغی مخصوص) نازل کردیم (و به آنان گفتیم) از روزی‌های پاکیزه‌ای که به شما دادیم، بخورید. و (آنان با سرپیچی از فرمان‌های ما) بر ما ستم نکردند، ولی همواره بر خود ستم می‌ورزیدند.

و آنان را به دوازده عشيره كه هر يک امتى بودند تقسيم كرديم و به موسى وقتى قومش از او آب خواستند وحى كرديم كه با عصايت بر آن تخته سنگ بزن پس از آن دوازده چشمه جوشيد هر گروهى آبشخور خود را بشناخت و ابر را بر فراز آنان سايبان كرديم و گزانگبين و بلدرچين بر ايشان فرو فرستاديم از چيزهاى پاكيزه‌اى كه روزيتان كرده‌ايم بخوريد و بر ما ستم نكردند ليكن بر خودشان ستم می‌کردند.

و (یاد آورید) هنگامى را که به آنها گفته شد «در این شهر (بیت المقدس) ساکن شوید، و از هر جا (و به هر کیفیّت) بخواهید، از آن تغذیه کنید; و بگویید خداوندا! گناهان ما را بریز.» و از در (بیت المقدس) با خضوع وارد شوید. که اگر چنین کنید، گناهان شما را مى بخشیم; و پاداش نیکوکاران را افزون خواهیم ساخت.

و چون به قوم موسى امر شد كه در اين شهر (بيت المقدس) مسكن كنيد و از هر چه خواستيد از طعام‌هاى اين شهر تناول كنيد و در دعا بگوييد كه پروردگارا، گناهان ما را بريز، و به اين در به تواضع و سجده درآييد تا از خطاهاى شما درگذريم، كه ما نيكوكاران را فزون‌تر احسان مى‌كنيم.

و (یاد کنید) هنگامی را که به بنی اسرائیل گفته شد در این شهر (بیت المقدس) سکونت گزینید، و از هر جا که خواستید (از میوه و محصولاتش) بخورید، و بگویید (خدایا! خواسته ما) ریزش گناهان است. و از دروازه (شهر یا درِ معبد) فروتنانه و سجده‌کنان درآیید، تا گناهانتان را بیامرزم، قطعاً (پاداش) نیکوکاران را بیفزایم.

و (ياد كن) هنگامى را كه بديشان گفته شد در اين شهر سكونت گزينيد و از آن هر جا كه خواستيد بخوريد و بگوييد (خداوندا) گناهان ما را فرو ريز و سجده‌كنان از دروازه (شهر) درآييد تا گناهان شما را بر شما ببخشاييم (و) به زودى بر (اجر) نيكوكاران بيفزاييم.

امّا ستمکاران آنها، این سخن را، به غیر آنچه به آنها گفته شده بود، (به صورتى استهزا آمیز) تغییر دادند;از این رو بخاطر ستمى که روا مى‌داشتند، عذابى از آسمان بر آنها فرستادیم (و مجازاتشان کردیم).

آن گاه ستمكاران آنها اين امر و گفتارى را كه به آنها گفته شده بود به گفتار ديگرى تبديل كردند، ما هم به كيفر مخالفت و ستمكارى بر آنها از آسمان عذابى سخت فرود آورديم.

پس ستمکاران از آنان، سخنی را که (بیرون دروازه شهر) به آنان گفته شده بود (پس از ورود به شهر) به سخنی دیگر تبدیل کردند، (به جای درخواست ریزش گناهان درخواست امور مادی نمودند) نهایتاً به کیفر ستمی که همواره مرتکب می‌شدند، عذابی از آسمان بر آنان فرستادیم.

پس كسانى از آنان كه ستم كردند سخنى را كه به ايشان گفته شده بود به سخن ديگرى تبديل كردند پس به سزاى آنكه ستم مى‌ورزيدند عذابى از آسمان بر آنان فرو فرستاديم.

و از آنها درباره (سرگذشت) شهرى که در ساحل دریا بود بپرس. زمانى که آنها در روزهاى شنبه، تجاوز (و نافرمانى خدا) مى کردند; همان هنگام که ماهیانشان، روزشنبه (که روز تعطیل و عبادت بود، بر سطح آب،) آشکار مى‌شد; امّا در غیر روز شنبه، به سراغ آنها نمى‌آمد; این گونه آنها را به چیزى آزمایش کردیم که نافرمانى مى‌کردند.

و (اى رسول ما) بنى اسرائيل را از آن قريه كه در ساحل دريا بود (دِه ايْله و مَدْين) بازپرس آن گاه كه از حكم (تعطيل روز) شنبه تجاوز كردند، آن گاه كه (براى امتحان) به روز شنبه ماهيان در مشارع پيرامون دريا پديدار شده و در غير آن روز اصلا پديد نمى‌آمدند. بدين گونه ما آنان را به سبب فسق و نافرمانى آزمايش مى‌كرديم.

از آنان سرگذشت شهری را که در ساحل دریا بود بپرس، هنگامی که (اهلش) در (روز تعطیلیِ) شنبه (از حکم خدا) تجاوز می‌کردند؛ به این صورت که روز (تعطیلیِ) شنبه ماهی‌هایشان (به اراده خدا از اعماق آب به سوی ساحل می‌آمدند و) به روی آب آشکار می‌شدند و غیر شنبه‌ها نمی‌آمدند (و آنان بر خلاف حکم خدا در تعطیلی شنبه به صید می‌پرداختند؛) این گونه آنان را در برابر نافرمانی و فسقی که همواره داشتند، آزمایش می‌کردیم.

و از اهالى آن شهرى كه كنار دريا بود از ايشان جويا شو آنگاه كه به (حكم) روز شنبه تجاوز می‌کردند آنگاه كه روز شنبه آنان ماهی‌هايشان روى آب مى‌آمدند و روزهاى غير شنبه به سوى آنان نمى‌آمدند اين گونه ما آنان را به سبب آنكه نافرمانى می‌کردند مى‌آزموديم.