صفحه ۱۶۹ قرآن کریم سوره اعراف

و هنگامى که موسى خشمگین و اندوهناک به سوى قوم خود بازگشت، گفت «پس از من، بد جانشینانى برایم بودید (و آیین الهى را ضایع کردید). آیا در مورد فرمان پروردگارتان (و تمدید مدّت میعاد او)، عجله نمودید (و زود قضاوت کردید)؟!» سپس الواح را افکند، و سر برادر خود را گرفت (و با عصبانیّت) به سوى خود کشید; (برادرش) گفت «فرزند مادرم! این گروه، مرا در فشار گذاردند و ناتوان کردند; و نزدیک بود مرا بکشند; پس کارى نکن که دشمنان مرا سرزنش کنند. و مرا در زمره ستمکاران قرار مده.»

و چون موسى به حال خشم و تأسف به سوى قوم خود بازگشت، به آنان گفت شما پس از من بسيار بد حفظ الغيب من كرديد! آيا در امر خداى خود عجله كرديد! و الواح را به زمين انداخت و (از فرط غضب) سر برادرش (هارون) را گرفته به سوى خود مى‌كشيد، هارون گفت اى فرزند مادرم، اين قوم مرا خوار و زبون داشتند تا آنجا كه نزديک بود مرا به قتل رسانند، پس تو دشمنان را بر من شاد مگردان و مرا در عداد مردم ستمكار مشمار.

و هنگامی که موسی (پس از آگاهی از آن پیش آمد خطرناک) خشمگین و بسیار اندوهناک به سوی قومش بازگشت، گفت پس از من بد جانشینانی برایم بودید، آیا (با پرستش گوساله) بر فرمان پروردگارتان (که در تورات آمده) پیشی گرفتید (و صبر نکردید تا من بیایم و فرمان خدا را به شما ابلاغ کنم؟) و الواح را افکند و سر برادرش را گرفت (و با خشم) او را به سوی خود می‌کشید. (هارون) گفت ای فرزند مادرم! این گروه مرا ناتوان و زبون شمردند، و نزدیک بود مرا به قتل برسانند، پس مرا با مؤاخذه کردنم دشمنْ شاد مکن، و (هم طراز) باگروه ستمکاران قرار مده.

و چون موسى خشمناک و اندوهگين به سوى قوم خود بازگشت گفت پس از من چه بد جانشينى براى من بوديد آيا بر فرمان پروردگارتان پيشى گرفتيد و الواح را افكند و (موى) سر برادرش را گرفت و او را به طرف خود كشيد (هارون) گفت اى فرزند مادرم اين قوم مرا ناتوان يافتند و چيزى نمانده بود كه مرا بكشند پس مرا دشمن‌شاد مكن و مرا در شمار گروه ستمكاران قرار مده.

(موسى) گفت «پروردگارا! من و برادرم را بیامرز، و ما را در رحمت خود وارد کن، و تو مهربانترین مهربانانى.»

موسى (بر او شفقت كرد و) گفت پروردگارا، من و برادرم را بيامرز و ما را در ظلّ رحمت خود داخل گردان، و تو مهربان‌ترين مهربانانى.

(موسی) گفت پروردگارا! مرا و برادرم را بیامرز، و ما را در رحمتت درآور، که تو مهربان ترین مهربانانی.

(موسى) گفت پروردگارا من و برادرم را بيامرز و ما را در (پناه) رحمت‌ خود درآور و تو مهربانترين مهربانانى.

کسانى که گوساله را (به خدایى) برگزیدند، به زودى خشمى از جانب پروردگارشان، و ذلتى (بزرگ) در زندگى دنیا به آنها مى‌رسد; و اینچنین، کسانى را که (بر خدا) افترا مى‌بندند، کیفر مى‌دهیم!

آنان كه گوساله را به پرستش گرفتند (آتش قهر و) غضب خدا (در آخرت) و ذلت و خوارى در حيات دنيا محقّقاً به آنها خواهد رسيد، و اين چنين ما دروغ‌پردازان را كيفر خواهيم كرد.

بی تردید کسانی که گوساله را (به پرستش) گرفتند، به زودی خشمی سخت از پروردگارشان، و خواری و ذلتی در زندگی دنیا به آنان خواهد رسید؛ و این گونه دروغ بافان را کیفر می‌دهیم.

آرى كسانى كه گوساله را (به پرستش) گرفتند به زودى خشمى از پروردگارشان و ذلتى در زندگى دنيا به ايشان خواهد رسيد و ما اين گونه دروغ‌پردازان را كيفر مى‌دهيم.

و کسانى که گناه کردند، و بعد از آن توبه نمودند و ایمان آوردند، (مشمول عفو او مى‌شوند; زیرا) پروردگار تو، در پى آن، آمرزنده و مهربان است.

و آنان كه مرتكب عمل زشت شدند و پس از آن عمل بد توبه كردند و (به اخلاص) ايمان آوردند، خداى تو بر آنها بعد از توبه، به يقين بخشنده و مهربان است.

و آنان که مرتکب بدی‌ها شدند، سپس بعد از آن توبه کردند، و ایمان آوردند (امیدوار باشند که) یقیناً پروردگارت پس از آن (توبه و ایمان) بسیار آمرزنده و مهربان است.

و(لى) كسانى كه مرتكب گناهان شدند آنگاه توبه كردند و ايمان آوردند قطعا پروردگار تو پس از آن آمرزنده مهربان خواهد بود.

هنگامى که خشم موسى فرو نشست; الواح (تورات) را بر گرفت; و در نوشته‌هاى آن، هدایت و رحمتى بود براى کسانى که از پروردگار خویش مى‌ترسند (و از مخالفت فرمانش بیم دارند).

و چون غضب موسى فرو نشست الواح تورات را بر گرفت، و در صحيفه آن تورات هدايت و رحمت الهى بود بر آن گروهى كه از (قهر) خداى خود مى‌ترسند.

و هنگامی که خشم موسی فرو نشست، الواح را برگرفت، و در نوشته‌هایش برای کسانی که از (مخالفت بافرمان های) پروردگارشان می‌ترسند، هدایت و رحمت بود.

و چون خشم موسى فرو نشست الواح را برگرفت و در رونويس آن براى كسانى كه از پروردگارشان بيمناک بودند هدايت و رحمتى بود.

موسى از قوم خود، هفتاد تن از مردان را براى میعادگاه ما برگزید; و هنگامى که زمین لرزه آنها را فرا گرفت (و هلاک شدند)، گفت «پروردگارا! اگر مى‌خواستى، آنها و مرا پیش از این هلاک مى‌کردى. آیا ما را به آنچه بى خردان ما انجام داده‌اند، (مجازات و) هلاک مى‌کنى؟! این، جز آزمایش تو، چیز دیگرى نیست; هر کس را بخواهى (و سزاوار ببینى)، به وسیله آن گمراه مى‌سازى; و هر کس را بخواهى، هدایت مى‌کنى. تو ولىِّ مایى، پس ما را بیامرز، و بر ما رحم کن، و تو بهترین آمرزندگانى.

و موسى هفتاد مرد از قوم خود براى وعده‌گاه ما انتخاب كرد، پس چون لرزشى سخت (به جرم درخواست ديدن خدا به چشم) آنها را در گرفت، موسى گفت پروردگارا، اگر مشيّت نافذت تعلق گرفته بود كه همه آنها و مرا هلاک كنى (كاش) پيشتر (از اين وعده) مى‌كردى، آيا ما را به فعل سفيهان ما هلاک خواهى كرد؟ اين كار جز فتنه و امتحان تو نيست، كه به اين امتحان هر كه را خواهى گمراه و هر كه را خواهى هدايت مى‌كنى، تويى مولاى ما، پس بر ما ببخش و ترحم كن، كه تويى بهترين آمرزندگان.

موسی از میان قومش هفتاد مرد را برای میعادگاه ما بر گزید؛ پس هنگامی که (به سبب درخواست نابجایشان) آن زلزله شدید نابود کننده، آنان را فرا گرفت، گفت پروردگارا! اگر می خواستی می توانستی همه آنان و مرا پیش از این هلاک کنی (ای کاش پیش از این هلاک می‌کردی تا بنی اسرائیل گمان نکنند که مرا در این حادثه توطئه و مکری بوده) آیا ما را به خاطر گناهی که سبک مغزانمان مرتکب شدند، هلاک می‌کنی؟ این (حادثه) چیزی جز آزمایش تو نیست، هر که را بخواهی (به آزمایشت) گمراه می‌کنی، و هر که را بخواهی هدایت می‌نمایی، تو سرپرست و یاور مایی، ما را بیامرز و به ما رحم کن که تو بهترین آمرزندگانی.

و موسى از ميان قوم خود هفتاد مرد براى ميعاد ما برگزيد و چون زلزله آنان را فرو گرفت گفت پروردگارا اگر مى‌خواستى آنان را و مرا پيش از اين هلاک مى‌ساختى آيا ما را به (سزاى) آنچه كم‌خردان ما كرده‌ اند هلاک مى‌كنى اين جز آزمايش تو نيست هر كه را بخواهى به وسيله آن گمراه و هر كه را بخواهى هدايت مى‌كنى تو سرور مايى پس ما را بيامرز و به ما رحم كن و تو بهترين آمرزندگانى