صفحه ۱۶۷ قرآن کریم سوره اعراف

و بنى اسرائیل را (سالم) از دریا عبور دادیم; (ناگاه) در راه خود به گروهى رسیدند که اطراف بت‌هایشان، براى عبادت، گرد آمده بودند. (در این هنگام، بنى اسرائیل) به موسى گفتند «تو هم براى ما معبودى قرار ده، همان گونه که آنها معبودان (و خدایانى) دارند.» گفت «شما جمعیّتى جاهل و نادان هستید.

و بنى اسرائيل را از دريا به ساحل رسانيديم، پس به قومى كه بر پرستش بتان خود متوقف بودند برخورده، گفتند اى موسى براى ما خدايى مثل خدايانى كه اين بت‌پرستان راست مقرر كن. موسى گفت شما سخت مردم نادانى هستيد.

و بنی اسرائیل را از دریا(یی که فرعونیان را در آن غرق کردیم) عبور دادیم؛ پس به گروهی گذر کردند که همواره بر پرستش بت‌های خود ملازمت داشتند، گفتند ای موسی! همان گونه که برای آنان معبودانی است، تو هم برای ما معبودی قرار بده!! موسی گفت قطعاً شما گروهی هستید که جهالت و نادانی می ورزید.

و فرزندان اسرائيل را از دريا گذرانديم تا به قومى رسيدند كه بر (پرستش) بتهاى خويش همت مى‌گماشتند گفتند اى موسى همان گونه كه براى آنان خدايانى است براى ما (نيز) خدايى قرار ده گفت راستى شما نادانى مى‌كنيد.

اینها (را که مى بینید)، سرانجام کارشان نابودى است; و آنچه انجام مى‌دهند، باطل و بى اساس است.»

خدايانى كه اين جماعت بت‌پرستان راست فانى، و آيين و كارهاشان باطل و تباه است.

بی تردید آنچه اینان در آن قرار دارند (و آن عقاید شرک‌آلود و آیین بت‌پرستی است) نابود شده و فاسد است، و آنچه همواره انجام می‌دهند، باطل و بیهوده است.

در حقيقت آنچه ايشان در آنند نابود (و زايل) و آنچه انجام مى‌دادند باطل است.

(سپس) گفت «آیا غیر از خداوند، معبودى براى شما بطلبم؟! در حالى که او شما را بر جهانیان (هم عصرتان) برترى داد.»

موسى گفت آيا غير خدا را براى شما به خدايى طلبم در صورتى كه خداست كه شما را بر عالميان برترى و فضيلت بخشيد!

(موسی با یک دنیا شگفتی و تعجب) گفت آیا غیر خدا را (که هیچ گونه شایستگی پرستش ندارد) به عنوان معبود برایتان طلب کنم؟ در حالی که اوست که شما را بر جهانیان (روزگارتان) برتری داد.

گفت آيا غير از خدا معبودى براى شما بجويم با اينكه او شما را بر جهانيان برترى داده است.

(به خاطر بیاورید) زمانى را که از (چنگال) فرعونیان نجاتتان بخشیدیم. در حالى که پیوسته شما را به بدترین صورت شکنجه مى‌دادند، پسرانتان را مى‌کشتند، و زنانتان را (براى خدمت‌کارى) زنده مى‌گذاشتند; و در این، آزمایش بزرگى براى شما از سوى پروردگارتان بود.

و (ياد آريد) هنگامى كه شما را از چنگ فرعونيان نجات داديم كه شما را سخت به عذاب و شكنجه مى‌داشتند، پسرانتان را كشته و زنان را زنده (به اسارت و خدمتكارى) مى‌داشتند و اين شما را از جانب خدا امتحان و تنبيه بزرگى بود.

و (یاد کنید) هنگامی را که شما را از (چنگال ظالمانه) فرعونیان نجات دادیم، هم آنان که شما را به سخت ترین صورت شکنجه می‌کردند، (و به شکلی گسترده) پسرانتان را می‌کشتند، و زنانتان را (برای به عزا نشستن در مرگ پسران و بیگاری) زنده می‌گذاشتند، و برای شما در این (امور) آزمایشی بزرگ از سوی پروردگارتان بود.

و (ياد كن) هنگامى را كه شما را از فرعونيان نجات داديم كه شما را سخت‌ شكنجه می‌کردند پسرانتان را مى‌كشتند و زنانتان را زنده باقى مى‌گذاشتند و در اين براى شما آزمايش بزرگى از جانب پروردگارتان بود.

و ما با موسى، سى شب وعده گذاشتیم; سپس آن را با ده شب (دیگر) تکمیل نمودیم; به این ترتیب، میعاد پروردگارش (با او)، چهل شبِ تمام شد. و موسى به برادرش هارون گفته بود «در میان قومم جانشین من باش. و (امور آنها را) اصلاح کن. و از روش مفسدان، پیروى منما.»

و ما با موسى سى شب وعده قرار داديم و ده شب ديگر بر آن افزوديم تا آنكه زمان وعده پروردگارش به چهل شب تكميل شد. و موسى به برادر خود هارون گفت تو اكنون جانشين من در قوم من باش و راه صلاح پيش گير و پيرو راه اهل فساد مباش.

و با موسی (برای عبادتی ویژه و دریافت تورات) سی شب وعده گذاشتیم و آن را با (افزودن) ده شب کامل کردیم، پس میعادگاه پروردگارش به چهل شب پایان گرفت، و موسی (هنگامی که به میعادگاه می رفت) به برادرش هارون گفت در میان قومم جانشین من باش و به اصلاح برخیز و از راه و روش مفسدان پیروی مکن.

و با موسى سى شب وعده گذاشتيم و آن را با ده شب ديگر تمام كرديم تا آنكه وقت معين پروردگارش در چهل شب به سر آمد و موسى (هنگام رفتن به كوه طور) به برادرش هارون گفت در ميان قوم من جانشينم باش و (كار آنان را) اصلاح كن و راه فسادگران را پيروى مكن.

و هنگامى که موسى به میعادگاه ما آمد، و پروردگارش با او سخن گفت، عرض کرد «پروردگارا! خودت را به من نشان ده، تا تو را ببینم.» گفت «هرگز مرا نخواهى دید. ولى به کوه بنگر، اگر (تاب بیاورد که) در جاى خود ثابت بماند، مرا خواهى دید.» امّا هنگامى که پروردگارش بر کوه تجلى نمود، آن را همسان خاک قرار داد; و موسى مدهوش به زمین افتاد. چون به هوش آمد، عرض کرد «خداوندا! منزّهى تو (از این که با چشم تو را ببینم)! من به سوى تو بازگشتم. و من نخستین مؤمنانم.»

و چون (قوم تقاضاى ديدن خدا كردند) موسى (با هفتاد نفر بزرگان قومش كه انتخاب شده بودند) وقت معين به وعده‌گاه ما آمد و خدايش با وى سخن گفت، موسى (به تقاضاى جاهلانه قوم خود) عرض كرد كه خدايا خود را به من آشكار بنما كه جمال تو را مشاهده كنم. خدا در پاسخ او فرمود كه مرا تا ابد نخواهى ديد و ليكن به كوه بنگر، اگر كوه طور (بدان صلابت، هنگام تجلى) به جاى خود برقرار ماند تو نيز مرا خواهى ديد. پس آن گاه كه تجلى خدايش بر كوه تابش كرد كوه را مندک و متلاشى ساخت و موسى بى‌هوش افتاد. سپس كه به هوش آمد عرض كرد خدايا تو منزه و برترى (از رؤيت و حس جسمانى، از چنين انديشه) به درگاه تو توبه كردم و من (از قوم خود) اول كسى هستم كه (به تو و تنزّه ذات پاک تو از هر آلايش جسمانى) ايمان دارم.

زمانی که موسی به میعادگاه ما آمد، و پروردگارش با وی سخن گفت، عرض کرد پروردگارا! جمال با کمال ذات بی نهایتت را (به قلب من) بنمای تا تو را (به رؤیت ویژه باطنی) بنگرم. خدا فرمود هرگز مرا نخواهی دید، ولی به این کوه بنگر اگر (پس از جلوه من) بر جای خود ثابت و برقرار ماند، تو هم مرا خواهی دید. چون پروردگارش بر کوه جلوه کرد، آن را متلاشی نمود و موسی بی هوش شد، پس هنگامی که به هوش آمد گفت تو منزّهی (از اینکه مشاهده شوی،) به سویت بازگشتم، و من (در میان مردم این روزگار) نخستین باور کننده (این حقیقت که هرگز دیده نمی شوی) هستم.

و چون موسى به ميعاد ما آمد و پروردگارش با او سخن گفت عرض كرد پروردگارا خود را به من بنماى تا بر تو بنگرم فرمود هرگز مرا نخواهى ديد ليكن به كوه بنگر پس اگر بر جاى خود قرار گرفت به زودى مرا خواهى ديد پس چون پروردگارش به كوه جلوه نمود آن را ريز ريز ساخت و موسى بيهوش بر زمين افتاد و چون به خود آمد گفت تو منزهى به درگاهت توبه كردم و من نخستين مؤمنانم.