صفحه ۱۵ قرآن کریم سوره بقره

بگو «اگر (آن چنان که مدّعى هستید) سراى آخرت در نزد خدا، مخصوص شماست نه سایر مردم، پس آرزوى مرگ کنید اگر راست مى گویید.»

بگو اگر سراى آخرت را (با آن همه نعمت) خدا به شما اختصاص داده دون ساير مردم، بايستى هميشه به مرگ آرزومند باشيد اگر راست مى‌گوييد.

بگو اگر [ آن‌گونه که می‌پندارید ] سرای [ پُر‌ نعمتِ ] آخرت در پیشگاه خداوند ویژۀ شماست نه مردمِ دیگر، چنانچه در این ادعا راستگویید آرزوی مرگ کنید‌!

بگو اگر در نزد خدا سراى بازپسين يكسر به شما اختصاص دارد نه ديگر مردم پس اگر راست مى‌ گوييد آرزوى مرگ كنيد.

ولى آنها، بخاطر اعمال بدى که پیش از خود فرستاده اند، هرگز آرزوى مرگ نخواهند کرد; و خداوند از ستمکاران آگاه است.

و هرگز آرزوى مرگ نخواهند كرد، (زيرا عذاب سخت) به واسطه كردار بد خود (براى خود در آخرت مهيا كرده‌اند)، و خدا آگاه به ستمكاران است.

آنان به سبب گناهانی که مرتکب شده‌اند هرگز آرزوی مرگ نمی‌کنند، و خدا به [ همۀ اعمال و حالات ] ستمکاران داناست.

ولى به سبب كارهايى كه از پيش كرده‌ اند هرگز آن را آرزو نخواهند كرد و خدا به [ حال ] ستمگران داناست.

و (آنان نه تنها آرزوى مرگ نمى کنند، بلکه) آنها را حریص ترین مردم ـ حتى حریص تر از مشرکان ـ بر زندگى (این دنیا، و اندوختن ثروت) خواهى یافت; (تا آن جا) که هر یک از آنها آرزو دارد هزار سال عمر به او داده شود; در حالى که این عمر طولانى، او را از کیفر (الهى) باز نخواهد داشت. و خداوند به آنچه انجام مى دهند بیناست.

و بر تو (و بر همه) پيداست كه يهود به حيات مادى حريص‌تر از همه خلق‌اند، حتى از مشركان، و از اين رو هر يهودى آرزوى هزار سال عمر مى‌كند، ولى عمر هزار سال هم او را از عذاب خدا نرهاند، و خدا به كردار ناپسند آنان بيناست.

هر آینه آنان را حریص‌ترین مردم، حتی حریص‌تر از مشرکان به زندگی [ بسیار طولانی ] خواهی یافت، هریک از آنان آرزومند است که ای کاش هزار‌سال عمرش دهند! ولی عمرِ هزار ساله [ به فرضی که به دست آورَد ] دورکنندۀ او از عذاب نیست، و خداوند به آنچه انجام می‌دهند داناست.

و آنان را مسلما آزمندترين مردم به زندگى و [ حتى حريص‌تر ] از كسانى كه شرک مى ‌ورزند خواهى يافت هر يك از ايشان آرزو دارد كه كاش هزار سال عمر كند با آنكه اگر چنين عمرى هم به او داده شود وى را از عذاب دور نتواند داشت و خدا بر آنچه مى كنند بيناست.

(آنها مى گویند «ما با جبرئیل، (پیک وحى خدا بر تو،) دشمن هستیم.» بگو «کسى که دشمن جبرئیل باشد (دشمن خداست; چرا که) او به فرمان خدا، قرآن را بر قلب تو نازل کرده است; در حالى که با کتب آسمانى پیشین هماهنگ بوده; و هدایت و بشارت است براى مؤمنان.»

بگو هر كس با جبرئيل دشمن است، او به فرمان خدا قرآن را به قلب تو رسانيد در حالى كه تصديق ساير كتب آسمانى مى‌كند و براى اهل ايمان هدايت و بشارت است.

[ آنان با جبرئیل به‌خاطر این‌که وحی را بر تو نازل می‌کند دشمنند، ] بگو هرکه دشمن جبرئیل است [ دشمن خداست؛ زیرا ] او قرآن را به خواست خدا بر قلب تو نازل کرده است درحالی‌که گواهی‌دهنده حقانیت [ کتاب‌های آسمانی ] پیش از خود، و هدایتگر و مژده‌دهنده [ به فرجام نیک ] برای مؤمنان است.

بگو كسى كه دشمن جبرئيل است [ در واقع دشمن خداست ] چرا كه او به فرمان خدا قرآن را بر قلبت نازل كرده است در حالى كه مؤيد [ كتاب‌هاى آسمانى ] پيش از آن و هدايت و بشارتى براى مؤمنان است.

کسى که دشمن خدا و فرشتگانش و پیامبران او و جبرئیل و میکائیل باشد (کافر است; و) خداوند دشمن کافران است.

هر كس با خدا و فرشتگان و رسولان او و جبرئيل و ميكائيل دشمن است (محققا كافر است و) خدا هم دشمن كافران است.

هرکس با خداوند و فرشتگان و رسولانش و جبرئیل و میکائیل دشمن باشد [ یقیناً کافر است، ] و قطعاً خدا دشمن کافران است.

هر كه دشمن خدا و فرشتگان و فرستادگان او و جبرئيل و ميكائيل است [ بداند كه ] خدا يقينا دشمن كافران است.

به یقین ما نشانه‌های روشنی برای تو فرستادیم؛ و جز فاسقان کسی به آنها کفر نمی‌ورزد.

و ما (براى اثبات پيغمبرى تو) آيات و دلايل روشن به تو فرستاديم، و بجز فاسقان (و اهل عناد) كسى انكار آن نخواهد كرد.

همانا به‌سوی تو آیاتی روشن نازل کردیم، و به آن آیات جز منحرفان نافرمان، کافر نمی‌شوند.

و همانا بر تو آياتى روشن فرو فرستاديم و جز فاسقان [ كسى ] آنها را انكار نمى‌كند.

و آیا چنین نیست که هر بار آنها [یهود] پیمانى (با خدا و پیامبر) بستند، گروهى از ایشان آن را شکستند؟! آرى، بیشتر آنان ایمان نمى‌آورند.

براى چه هر عهد و پيمان كه بستند گروهى آن را مى‌شكنند؟ (نه اينان) بلكه اكثر آنها اصلا ايمان نخواهند آورد.

آیا چنین نیست که هر‌گاه [ یهودیان ] پیمانی [ با خدا و پیامبرانش ] بستند گروهی از آنان پیمان را شکستند؟ [ آنان نه فقط پیمان‌شکنند، ] بلکه بیشترشان ایمان نمی‌آورند‌.

و مگر نه اين بود كه [ يهود ] هر گاه پيمانى بستند گروهى از ايشان آن را دور افكندند بلكه [ حقيقت اين است كه ] بيشترشان ايمان نمى‌آورند.

و هنگامى که فرستاده‌اى از سوى خدا به سراغشان آمد، و با نشانه‌هایى که نزد آنها بود هماهنگى داشت، گروهى از آنان که به آنها کتاب آسمانى داده شده بود، کتاب خدا را پشت سر افکندند; گویى هیچ از آن آگاهى ندارند!

و چون پيغمبرى از جانب خدا بر آنان آمد كه به راستى كتب آسمانى آنها گواهى مى‌داد، گروهى از اهل كتاب، كتاب خدا را پشت سر انداختند (و به حكم آن كتاب كه امر به ايمان آوردن به قرآن مى‌كرد رفتار نكردند) گويى (از آن كتاب) هيچ نمى‌دانند.

و هنگامی که پیامبری [ چون محمّد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) ] از سوی خداوند به‌سویشان آمد که تصدیق‌کنندۀ [ حقانیت ] کتاب آسمانی همراه آنان است، گروهی از عالِمان یهود، آیات تورات را [ که بیانگر اوصاف پیامبر اسلام بود ] ترک کرده، [ و به آن چنان بی‌اعتنا شدند ] که گویی خبر ندارند [ که ویژگی‌های پیامبر در تورات است ]‌

و آنگاه كه فرستاده‌اى از جانب خداوند برايشان آمد كه آنچه را با آنان بود تصديق مى‌داشت گروهى از اهل كتاب كتاب خدا را پشت‌ سر افكندند چنانكه گويى [ از آن هيچ ] نمى‌دانند.