صفحه ۱۵۲ قرآن کریم سوره اعراف

(خداوند به او) فرمود «در آن هنگام که به تو فرمان دادم، چه چیز تو را مانع شد که سجده کنى؟!» گفت «من از او بهترم; مرا از آتش آفریده اى و او را از گِل!»

خداى متعال بدو فرمود چه چيز تو را مانع از سجده (آدم) شد كه چون تو را امر كردم نافرمانى كردى؟ پاسخ داد كه من از او بهترم، كه مرا از آتش و او را از خاک آفريده‌اى.

خدا فرمود هنگامی که تو را امر کردم، چه چیز تو را مانع شد که سجده نکردی؟ گفت من از او بهترم، مرا از آتش پدید آورده‌ای و او را از گِل آفریدی.

فرمود چون تو را به سجده امر كردم چه چيز تو را باز داشت از اينكه سجده كنى گفت من از او بهترم مرا از آتشى آفريدى و او را از گل آفريدى.

فرمود «از آن (مقام و مرتبه‌ات) فرود آى. تو حق ندارى در آن (مقام و مرتبه) تکبّر کنى. بیرون رو، که تو از افراد پست و کوچکى.»

خدا به شيطان فرمود از اين مقام فرودآ، كه تو را نرسد كه در اين مقام بزرگى و نخوت ورزى، بيرون شو كه تو از زمره پست‌ترين فرومايگانى.

خدا فرمود از این جایگاه و منزلتت (که عرصه فروتنی و فرمانبرداری است) فرود آی؛ زیرا تو را نرسد که در این جایگاه بلند، بزرگ منشی کنی پس بیرون شو که قطعاً از خوارشدگانی.

فرمود از آن (مقام) فرو شو تو را نرسد كه در آن (جايگاه) تكبر نمايى پس بيرون شو كه تو از خوارشدگانى.

گفت «مرا تا روزى که (مردم) برانگیخته مى‌شوند مهلت ده (و زنده بگذار.)»

شيطان گفت (حال كه رانده درگاه شدم) مرا تا به روزى كه خلايق برانگيخته شوند مهلت ده.

گفت مرا تا روزی که (مردگان) برانگیخته شوند، مهلت ده.

گفت مرا تا روزى كه (مردم) برانگيخته خواهند شد مهلت ده.

فرمود «تو از مهلت داده شدگانى.»

خدا فرمود البته مهلت خواهى داشت.

خدا فرمود البته تو از مهلت یافتگانی.

فرمود تو از مهلت‌ يافتگانى.

به دروغ گفت «به سبب آنکه مرا گمراه ساختى، من بر سر راه مستقیم تو، در کمین آنها مى‌نشینیم.

شيطان گفت كه چون تو مرا گمراه كردى من نيز البته در كمين بندگانت در سر راه راست تو مى‌نشينم.

گفت به سبب اینکه مرا به بیراهه و گمراهی انداختی، یقیناً بر سر راه راست تو (که رهروانش را به سعادت ابدی می رساند) در کمین آنان خواهم نشست.

گفت پس به سبب آنكه مرا به بيراهه افكندى من هم براى (فريفتن) آنان حتما بر سر راه راست تو خواهم نشست.

سپس از پیش رو و از پشت سر، و از طرف راست و از طرف چپ آنها، به سراغشان مى‌روم; وبیشتر آنها را شکرگزار نخواهى یافت.»

آن گاه از پيش روى و از پشت سر و طرف راست و چپ آنان در مى‌آيم (و هر يک از قواى عامله و ادراكى آنها را به ميل باطل مى‌كشم)، و بيشتر آنان را شكر گزار نعمتت نخواهى يافت.

سپس از پیش رو و پشت سر و از طرف راست و از جانب چپشان بر آنان می تازم و (تا جایی آنان را دچار وسوسه و اغواگری می‌کنم که) بیشترشان را سپاس گزار نخواهی یافت.

آنگاه از پيش رو و از پشت‌ سرشان و از طرف راست و از طرف چپشان بر آنها مى‌تازم و بيشترشان را شكرگزار نخواهى يافت.

فرمود «از آن (مقام)، با ننگ و عار و خوارى، بیرون رو! به یقین هر کس از آنها از تو پیروى کند، جهنّم را از شما همگى پر مى‌کنم.

خدا گفت از اين مقام بيرون شو كه تو نكوهيده و رانده درگاه مايى، هر كه از فرزندان آدم تو را پيروى كند جهنم را از تو و آنان به يقين پر مى‌گردانم.

خدا فرمود از این جایگاه و منزلتت نکوهیده و مطرود بیرون شو که قطعاً هر که از آنان از تو پیروی کند، بی تردید جهنم را از همه شما لبریز خواهم کرد.

فرمود نكوهيده و رانده از آن (مقام) بيرون شو كه قطعا هر كه از آنان از تو پيروى كند جهنم را از همه شما پر خواهم كرد.

و اى آدم! تو و همسرت در بهشت ساکن شوید; و از هرجا که خواستید، بخورید! امّا به این درخت نزدیک نشوید،که از ستمکاران خواهید بود.»

و اى آدم، تو با جفتت در بهشت منزل گزينيد و از هر جا (و هر چه) بخواهيد تناول كنيد و ليكن نزديک اين درخت نرويد (درخت گندم يا انگور يا سيب يا غيره) كه از ستمكاران خواهيد گشت.

و (گفتیم) ای آدم! تو و همسرت در این بهشت سکونت گیرید، و از هر جا (و هر نوع میوه‌ای) که خواستید بخورید، و به این درخت نزدیک مشوید که ازستمکاران (بر خود) خواهید شد.

و اى آدم تو با جفت‌ خويش در آن باغ سكونت گير و از هر جا كه خواهيد بخوريد و(لى) به اين درخت نزديک مشويد كه از ستمكاران خواهيد شد.

سپس شیطان آن دو را وسوسه کرد، تا آنچه را از اندامشان پنهان بود، آشکار سازد; و گفت «پروردگارتان شما را از این درخت نهى نکرده مگر بخاطر این که (اگر از آن بخورید،) هر دو فرشته خواهید شد، یا جاودانه (در بهشت) خواهید ماند.»

آن گاه شيطان، آدم و حوّا هر دو را به وسوسه فريب داد تا زشتی‌هايشان را كه از آنان پوشيده بود بر ايشان پديدار كند و گفت خدايتان شما را از اين درخت نهى نكرد جز براى اينكه مبادا (در بهشت) دو فرشته شويد يا عمر جاودان يابيد.

پس شیطان، آن دو را وسوسه کرد تا آنچه از شرمگاه بدنشان بر آنان پوشیده بود نمایان کند، (وسوسه‌اش این بود که به هر دو) گفت پروردگارتان شما را از این درخت نهی نکرده مگر از این جهت که مبادا دو فرشته گردید، یا از جاودانان شوید.

پس شيطان آن دو را وسوسه كرد تا آنچه را از عورت‌هايشان برايشان پوشيده مانده بود براى آنان نمايان گرداند و گفت پروردگارتان شما را از اين درخت منع نكرد جز (براى) آنكه (مبادا) دو فرشته گرديد يا از (زمره) جاودانان شويد.

و براى آنها سوگند یاد کرد که من براى شما از خیرخواهانم.

و بر آنان سوگند ياد كرد كه من خير خواه شما هستم.

و برای هر دو سوگند سخت و استوار یاد کرد که یقیناً من برای شما از خیرخواهانم (و قصد فریب شما را ندارم.)

و براى آن دو سوگند ياد كرد كه من قطعا از خيرخواهان شما هستم.

و به این ترتیب، آنها را با فریب (از مقامشان) فرود آورد. و هنگامى که از آن درخت چشیدند، اندامشان (عورتشان) بر آنها آشکار شد; و براى پوشاندن خود، از برگ‌هاى (درختانِ) بهشتى جامه دوختند. و پروردگارشان آنها را ندا داد که «آیا شما را از آن درخت نهى نکردم، و نگفتم که شیطان براى شما دشمن آشکارى است؟!»

پس آنان را به فريب و دروغى (از آن مقام بلند) فرود آورد، پس چون از آن درخت تناول كردند زشتی‌هايشان (مانند عورات و ساير زشتی‌هاى پنهان) بر آنان آشكار گرديد و بر آن شدند كه از برگ درختان بهشت خود را بپوشانند، و پروردگارشان آنها را ندا كرد كه آيا من شما را از اين درخت منع نكردم و نگفتم كه شيطان دشمن آشكار شماست؟

پس آن دو را با مکر و فریب از مقام و منزلتشان فرود آورد (و به خوردن درخت ممنوعه نزدیک کرد)، هنگامی که از آن درخت چشیدند، شرمگاه بدنشان بر دو نفرشان نمایان شد و هر دو دست به کار چسبانیدن برگ (درختان) بهشت به خود شدند؛ و پروردگارشان بر آن دو بانگ زد آیا من شما را از آن درخت نهی نکردم، و به شما نگفتم بی تردید شیطان برای شما دشمنی آشکار است؟!

پس آن دو را با فريب به سقوط كشانيد پس چون آن دو از (ميوه) آن درخت (ممنوع) چشيدند برهنگى‌هايشان بر آنان آشكار شد و به چسبانيدن برگ(هاى درختان) بهشت بر خود آغاز كردند و پروردگارشان بر آن دو بانگ بر زد مگر شما را از اين درخت منع نكردم و به شما نگفتم كه در حقيقت‌ شيطان براى شما دشمنى آشكار است.