صفحه ۱۳۶ قرآن کریم سوره انعام

و (اگر) افراد با تقوا (براى ارشاد و اندرز با آنها بنشینند)، چیزى از حساب (و گناه) آنها بر ایشان نیست; ولى (باید تنها) براى یادآورى آن‌ها باشد، شاید (بشنوند و) تقوا پیشه کنند.

بر كسانى كه پرهيزكارند عقوبت حساب بدكاران نخواهد بود، ليكن بر آنهاست كه (بدان را پند داده و) متذكر سازند، شايد پرهيز كنند.

و چیزی از حساب ستمکاران (مغالطه‌گر) بر عهده کسانی که (به ناچار سخنان آنان را می‌شنوند ولی از نشستن با آنان) می‌پرهیزند نیست؛ بلکه (بر عهده اهل تقواست که یاوه‌گویان را) پند دهند، تا (از گفتار باطل و بی‌پایه خود) بپرهیزند.

و چيزى از حساب آنان (ستمكاران) بر عهده كسانى كه پروا(ى خدا) دارند نيست ليكن تذكر دادن (لازم) است باشد كه (از استهزا) پرهيز كنند.

و رها کن کسانى را که آیین (فطرى) خود را بازیچه و سرگرمى قرار دادند، و زندگى دنیا، آنها را مغرور ساخته; و با این (قرآن)، به آنها یادآورى کن، تا گرفتار (عواقب شوم) اعمال خود نشوند; (و در قیامت) جز خدا، نه یاورى دارند، و نه شفاعت کننده‌اى; و(چنین کسانى) هر گونه عوضى بپردازند، از آنها پذیرفته نخواهد شد. آنها کسانى هستند که به سبب اعمالى که انجام داده‌اند گرفتار شده اند; نوشابه اى از آب سوزان و عذاب دردناکى براى آنهاست; به سزاى این که کفر مى‌ورزیدند (و آیات الهى را انکار مى‌کردند).

و آنان را كه دين خود را بازيچه و سرگرمى گرفتند و زندگانى دنيا آنها را فريب داد به حال خود واگذار، همين قدر (آنها را) به اين قرآن تذكر ده، تا مبادا كسى به عمل خود عاقبت گرفتار شود و او را جز خدا دادرس و شفيعى نباشد، و اگر هر چه (براى آسايش خود از عذاب) فدا دهد از او نپذيرند. آنها همان كسانى هستند كه عاقبت به كيفر اعمالشان به هلاكت مى‌رسند و به كيفر كفرشان شرابى از حميم جهنم و عذابى دردناك دارند.

و کسانی که دینشان را بازی و سرگرمی گرفتند، و زندگی دنیا آنان را فریفت، و اگذار؛ و (مردم را) با قرآن اندرز ده؛ که مبادا کسی (در روز قیامت) به (کیفر) آنچه (از گناهان) مرتکب شده (از رحمت و ثواب) محروم ماند (و به هلاکت سپرده شود)؛ و او را جز خدا سرپرست و یاور و شفیعی نباشد؛ و اگر (برای رهایی‌اش از عذاب) هر گونه عوض و فدیه‌ای بدهد از او پذیرفته نشود. آنانند که به سبب آنچه (از اعمال زشت) مرتکب شده‌اند (از رحمت و ثواب) محروم مانده (و به هلاکت سپرده شده)اند. و به خاطر آنکه همواره (به آیات الهی) کفر می‌ورزیدند برای آنان نوشابه‌ای از آب جوشان و عذابی دردناک است.

و كسانى را كه دين خود را به بازى و سرگرمى گرفتند و زندگى دنيا آنان را فريفته است رها كن و (مردم را) به وسيله اين (قرآن) اندرز ده مبادا كسى به (كيفر) آنچه كسب كرده به هلاكت افتد در حالى كه براى او در برابر خدا يارى و شفاعت‌گرى نباشد و اگر (براى رهايى خود) هر گونه فديه‌اى دهد از او پذيرفته نگردد اينانند كه به (سزاى) آنچه كسب كرده‌ اند به هلاكت افتاده‌اند و به (كيفر) آنكه كفر مى‌ورزيدند شرابى از آب جوشان و عذابى پر درد خواهند داشت.

بگو «آیا غیر از خدا، چیزى را بخوانیم (و عبادت کنیم) که نه سودى به حال ما دارد، نه زیانى; و (به این ترتیب،) به عقب برگردیم بعد از آن که خداوند ما را هدایت کرده است؟! همانند کسى که براثر وسوسه‌هاى شیاطین، در روى زمین راه را گم کرده، و سرگردان مانده است; در حالى که یارانى دارد که او را به هدایت دعوت مى‌کنند (و مى‌گویند) به سوى ما بیا!» بگو «تنها هدایت خداوند، هدایت (واقعى) است; و ما دستور داریم که تسلیم پروردگار جهانیان باشیم.

بگو آيا ما خدا را رها كرده و چيزى را (مانند بتان) كه هيچ قادر به نفع و ضرر ما نباشد به خدايى بخوانيم و بعد از آنكه خدا ما را هدايت نمود باز به خوى جاهليت برگردانده شويم؟! مانند كسى كه فريب و اغواى شيطان او را در زمين سرگردان ساخته است در حالى كه او را يارانى است كه او را به راه راست مى‌خوانند كه نزد ما بيا! بگو هدايت خدا به حقيقت هدايت است و ما مأموريم كه تسليم فرمان خداى جهانيان باشيم.

بگو آیا به جای خدا معبودی را بپرستیم که نه سودی به ما رساند و نه زیانی؟ و پس از آنکه خدا ما را هدایت کرد (به سبب شرک و بت پرستی) به فرهنگ و فضای جاهلیت بازمان گردانند، مانند کسی که شیاطین عقلش را ربوده اند و در زمین سرگردان (و بی هدف و گمراه) است، در حالی که برای او یارانی است که وی را به سوی هدایت دعوت می‌کنند که به جانب ما بیا (ولی او به سبب سرگردانی و حیرت زدگی نمی‌پذیرد.) بگو یقیناً هدایت خدا همان هدایت (واقعی) است، و ما مأموریم که تسلیم پروردگار جهانیان باشیم.

بگو آيا به جاى خدا چيزى را بخوانيم كه نه سودى به ما مى‌رساند و نه زيانى و آيا پس از اينكه خدا ما را هدايت كرده از عقيده خود بازگرديم مانند كسى كه شيطان‌ها او را در بيابان از راه به در برده‌ اند و حيران (بر جاى مانده) است براى او يارانى است كه وى را به سوى هدايت مى‌خوانند كه به سوى ما بيا بگو هدايت‌ خداست كه هدايت (واقعى) است و دستور يافته‌ ايم كه تسليم پروردگار جهانيان باشيم.

و (نیز به ما فرمان داده شده به) این که نماز را برپادارید; و از (نافرمانى) او بپرهیزید; و تنها اوست که به سویش محشور خواهید شد.»

و نماز به پا داريد و از خدا بترسيد و اوست كه به سوى او محشور مى‌شويد.

و (نیز فرمان یافته‌ایم) به اینکه نماز را بر پا دارید و از خدا پروا کنید، و اوست که به سویش گردآوری می‌شوید.

و اينكه نماز برپا داريد و از او بترسيد و هم اوست كه نزد وى محشور خواهيد گرديد.

اوست آن کس که آسمان‌ها و زمین را به حق آفرید; و آن روز که (به هر چیز) مى‌گوید «موجود باش!» موجود مى‌شود; سخن او، حق است; و در آن روز که در «صور» دمیده مى‌شود، حاکمیت مخصوص اوست، از نهان و آشکار باخبر است، و اوست حکیم و آگاه.

و اوست خدايى كه آسمان‌ها و زمين را به حق آفريد و روزى كه بگويد موجود باش، آن چيز بى‌درنگ موجود خواهد شد. سخن او حق است و پادشاهى و فرمان عالم روزى كه در صور بدمند تنها با اوست و داناى نهان و آشكار است و هم او به تدبير خلق دانا و (بر همه چيز) آگاه است.

و اوست که آسمان‌ها و زمین را به درستی و راستی آفرید؛ و روزی که (اراده اش به آفریدن چیزی تعلق گیرد) می‌گوید باش، پس بی درنگ می‌باشد؛ گفتارش حق است؛ و روزی که در صور دمیده شود فرمانروایی و حاکمیّت مطلق ویژه اوست، دانای نهان و آشکار است، و او حکیم و آگاه است.

و او كسى است كه آسمان‌ها و زمين را به حق آفريد و هر گاه كه مى‌گويد باش بى ‌درنگ موجود شود سخنش راست است و روزى كه در صور دميده شود فرمانروايى از آن اوست داننده غيب و شهود است و اوست‌ حكيم آگاه.