گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
۞ (إِنَّمَا یَسْتَجِیبُ الَّذِینَ یَسْمَعُونَ ۘ وَ الْمَوْتَیٰ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ ثُمَّ إِلَیْهِ یُرْجَعُونَ)
۳۶ناصر مکارم شیرازی:
تنها کسانى (دعوت تو را) مى‌پذیرند که گوش شنوا دارند; امّا مردگان (و آنها که گوش شنوا ندارند، ایمان نمى‌آورند; و) خدا آنها را (در قیامت) برمى‌انگیزد; سپس به سوى او، بازگردانده مى‌شوند.
مهدی الهی قمشه‌ای:
تنها زنده‌دلان عالم كه گوش شنوا دارند اجابت مى‌كنند، و مردگان را خدا برمى‌انگيزد، آن گاه خلايق به سوى حق بازگردانده مى‌شوند.
حسین انصاریان:
فقط کسانی (دعوتت را) پاسخ می‌دهند که (سخنانت را با دقّت، تدبّر، اندیشه و تفکّر) می‌شنوند، (مشرکان و کافران لجوج، مردگانند) و خدا مردگان را (در قیامت) برمی‌انگیزد، آنگه (برای حسابرسی) به سوی او بازگردانده می‌شوند.
محمدمهدی فولادوند:
تنها كسانى (دعوت تو را) اجابت مى‌كنند كه گوش شنوا دارند و (اما) مردگان را خداوند (در قيامت) بر خواهد انگيخت سپس به سوى او بازگردانيده مى‌شوند.
(وَ قَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِّن رَّبِّهِ ۚ قُلْ إِنَّ اللَّهَ قَادِرٌ عَلَیٰ أَن یُنَزِّلَ آیَةً وَ لَٰکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ)
۳۷ناصر مکارم شیرازی:
و گفتند «چرا نشانه (و معجزه‌اى) از طرف پروردگارش بر او نازل نمى‌شود؟!» بگو «خداوند، قادر است که نشانه‌اى نازل کند;» ولى بیشتر آنها نمى‌دانند.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و كافران گفتند چرا بر او معجزه‌اى از خدا فرو نيامد؟ بگو خدا بر اينكه آيتى فرستد قادر است، و ليكن بيشتر آنان نمى‌دانند.
حسین انصاریان:
و (مرده دلان) گفتند چرا معجزه‌ای از سوی پروردگارش (همانند معجزات پیامبران گذشته) بر او نازل نمی‌شود؟ بگو یقیناً خدا قدرت دارد که معجزه‌ای (نظیر آنچه آنان درخواست دارند) نازل کند، ولی (این گونه درخواست‌های نابجا به سبب این است که) بیشترشان (شرایط و موقعیت ها را) نمی‌دانند.
محمدمهدی فولادوند:
و گفتند چرا معجزه‌اى از جانب پروردگارش بر او نازل نشده است بگو بى ترديد خدا قادر است كه پديده‌اى شگرف فرو فرستد ليكن بيشتر آنان نمى‌دانند.
(وَ مَا مِن دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ وَ لَا طَائِرٍ یَطِیرُ بِجَنَاحَیْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُکُم ۚ مَّا فَرَّطْنَا فِی الْکِتَابِ مِن شَیْءٍ ۚ ثُمَّ إِلَیٰ رَبِّهِمْ یُحْشَرُونَ)
۳۸ناصر مکارم شیرازی:
هیچ جنبنده اى در زمین، و هیچ پرنده اى که با دو بال خود پرواز مى‌کند، نیست مگر این که امّت‌هایى همانند شما هستند.ما هیچ چیز را در این کتاب، فروگذار نکردیم; سپس (همگى) به سوى پروردگارشان محشور مى‌گردند.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و هر جنبنده‌اى در زمين و هر پرنده‌اى در هوا كه به دو بال پرواز مى‌كند همگى طايفه‌هايى مانند شما (نوع بشر) هستند. ما در كتاب (آفرينش، بيان) هيچ چيز را فرو گذار نكرديم، آن گاه همه به سوى پروردگار خود محشور مى‌شوند.
حسین انصاریان:
و هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست، و نه هیچ پرنده‌ای که با دو بال خود پرواز می‌کند، مگر آنکه گروه‌هایی مانند شمایند؛ ما چیزی را در کتاب (تکوین از نظر ثبت جریانات هستی و برنامه‌های آفرینش) فروگذار نکرده‌ایم، سپس همگی به سوی پروردگارشان گردآوری می‌شوند.
محمدمهدی فولادوند:
و هيچ جنبنده‌اى در زمين نيست و نه هيچ پرنده‌اى كه با دو بال خود پرواز مى‌كند مگر آنكه آنها (نيز) گروه‌هايى مانند شما هستند ما هيچ چيزى را در كتاب (لوح محفوظ) فروگذار نكرده‌ايم سپس (همه) به سوى پروردگارشان محشور خواهند گرديد.
(وَ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا صُمٌّ وَ بُکْمٌ فِی الظُّلُمَاتِ ۗ مَن یَشَإِ اللَّهُ یُضْلِلْهُ وَ مَن یَشَأْ یَجْعَلْهُ عَلَیٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ)
۳۹ناصر مکارم شیرازی:
کسانى که آیات ما را تکذیب کردند، کر و لال‌هایى هستند که در تاریکی‌ها قرار دارند. هر کس را خدا بخواهد (و مستحق باشد،) گمراه مى‌کند; و هر کس را بخواهد (و شایسته ببیند،) در راه راست قرار خواهد داد.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و آنان كه تكذيب آيات ما كردند كر و گنگ در ظلمات (جهل) به سر برند. مشيّت الهى هر كس را خواهد گمراه سازد و هر كه را خواهد به راه راست هدايت كند.
حسین انصاریان:
کسانی که آیات ما را تکذیب کردند، کرها و لال‌هایی فرو رفته در تاریکی‌های جهل و گمراهی‌اند؛ خدا هر که را بخواهد (به کیفر تکذیب آیاتش) گمراه می‌کند، و هر که را بخواهد (به پاداش تصدیق آیاتش) بر راه راست قرار می‌دهد.
محمدمهدی فولادوند:
و كسانى كه آيات ما را دروغ پنداشتند در تاريكی‌ها(ى كفر) كر و لالند هر كه را خدا بخواهد گمراهش مى‌گذارد و هر كه را بخواهد بر راه راست قرارش مى‌دهد.
(قُلْ أَرَأَیْتَکُمْ إِنْ أَتَاکُمْ عَذَابُ اللَّهِ أَوْ أَتَتْکُمُ السَّاعَةُ أَغَیْرَ اللَّهِ تَدْعُونَ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ)
۴۰ناصر مکارم شیرازی:
بگو «به من خبر دهید اگر عذاب پروردگار به سراغ شما آید، یا قیامت فرا رسد، آیا (براى حل مشکل خود،) غیر خدا را مى‌خوانید اگر راست مى‌گویید؟!»
مهدی الهی قمشه‌ای:
بگو اگر راست مى‌گوييد، مرا گوييد كه اگر عذاب خدا يا ساعت مرگ بر شما فرا رسد آيا (در آن ساعت سخت) غير خدا را مى‌خوانيد؟!
حسین انصاریان:
بگو اگر راستگویید به من خبر دهید چنانچه عذاب خدا بر شما درآید یا قیامت به شما رسد، آیا کسی را جز خدا (برای یاری خویش) می‌خوانید؟
محمدمهدی فولادوند:
بگو به نظر شما اگر عذاب خدا شما را در رسد يا رستاخيز شما را دريابد اگر راستگوييد كسى غير از خدا را مى‌خوانيد؟
(بَلْ إِیَّاهُ تَدْعُونَ فَیَکْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَیْهِ إِن شَاءَ وَ تَنسَوْنَ مَا تُشْرِکُونَ)
۴۱ناصر مکارم شیرازی:
(نه،)بلکه تنها او را مى‌خوانید; و او اگر بخواهد، مشکلى را که بخاطر آن او را خوانده‌اید، برطرف مى‌سازد; و آنچه را (امروز) همتاى خدا قرار مى‌دهید، (در آن روز) فراموش خواهید کرد.
مهدی الهی قمشه‌ای:
بلكه در آن هنگام تنها خدا را مى‌خوانيد تا اگر مشيّت او قرار گرفت شما را از سختى برهاند، و آنچه را كه با خدا شريک قرار مى‌دهيد به كلى فراموش مى‌كنيد.
حسین انصاریان:
(قطعاً چنین نیست) بلکه فقط خدا را می‌خوانید، و او هم اگر بخواهد آسیب و گزندی که به سبب آن او را خوانده اید برطرف می‌کند، و (آن زمان است که) بت‌هایی که برای او شریک قرار می‌دهید، فراموش می‌کنید.
محمدمهدی فولادوند:
(نه) بلكه تنها او را مى‌خوانيد و اگر او بخواهد رنج و بلا را از شما دور مى‌گرداند و آنچه را شريک (او) مى‌گردانيد فراموش مى‌كنيد.
(وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَیٰ أُمَمٍ مِّن قَبْلِکَ فَأَخَذْنَاهُم بِالْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ یَتَضَرَّعُونَ)
۴۲ناصر مکارم شیرازی:
ما به سوى امّت‌هایى که پیش از تو بودند، (پیامبرانى) فرستادیم; (و هنگامى که با این پیامبران به مخالفت برخاستند،) آنها را با سختى و رنج مواجه ساختیم; شاید تسلیم گردند.
مهدی الهی قمشه‌ای:
و همانا ما پيغمبرانى به سوى امتان پيش از تو فرستاديم، پس (چون اطاعت نكردند) به بلاها و مصيبت‌ها گرفتارشان ساختيم، شايد به درگاه خدا گريه و زارى كنند.
حسین انصاریان:
و بی تردید ما به سوی امت‌هایی که پیش از تو بودند (پیامبرانی) فرستادیم؛ پس آنان را (هنگامی که با پیامبران به مخالفت و دشمنی برخاستند) به تهیدستی و سختی و رنج و بیماری دچار کردیم، باشد که (در پیشگاه ما) فروتنی و زاری کنند.
محمدمهدی فولادوند:
و به يقين ما به سوى امت‌هايى كه پيش از تو بودند (پيامبرانى) فرستاديم و آنان را به تنگى معيشت و بيمارى دچار ساختيم تا به زارى و خاكسارى درآيند.
(فَلَوْلَا إِذْ جَاءَهُم بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا وَ لَٰکِن قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَانُ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ)
۴۳ناصر مکارم شیرازی:
چرا هنگامى که سختى (و عذاب) ما به آنان رسید، (تضرع نکردند و) تسلیم نشدند؟! بلکه دلهاى آنها قساوت پیدا کرد; و شیطان، آنچه را انجام مى‌دادند، در نظرشان زینت داد.
مهدی الهی قمشه‌ای:
پس چرا وقتى كه بلاى ما به آنها رسيد تضرّع و زارى نكردند (تا نجات يابند)؟ ولى (بدين سبب كه نكردند) دل‌هاشان را قساوت فرا گرفت و شيطان كردار زشت آنان را در نظرشان زيبا نمود.
حسین انصاریان:
پس چرا هنگامی که عذاب ما به آنان رسید، فروتنی و زاری نکردند؟ بلکه دل هایشان سخت شد و شیطان، اعمال ناپسندی که همواره مرتکب می‌شدند در نظرشان آراست.
محمدمهدی فولادوند:
پس چرا هنگامى كه عذاب ما به آنان رسيد تضرع نكردند ولى (حقيقت اين است كه) دل‌هايشان سخت شده و شيطان آنچه را انجام مى‌دادند برايشان آراسته است.
(فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَیْهِمْ أَبْوَابَ کُلِّ شَیْءٍ حَتَّیٰ إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ)
۴۴ناصر مکارم شیرازی:
(آرى،) هنگامى که آنچه را به آنها یادآورى شده بود فراموش کردند، درهاى همه چیز (از نعمت‌ها) را به روى آنها گشودیم; تا (کاملاً) به آن خوشحال شدند (و دل بستند); ناگهان آنها را گرفتیم (و سخت مجازات کردیم); در این هنگام، همگى مأیوس شدند; (و درهاى امید به روى آنها بسته شد).
مهدی الهی قمشه‌ای:
پس چون آنچه به آنها تذكر داده شد همه را فراموش كردند ما هم ابواب هر چيز را به روى آنها گشوديم تا چون به نعمتى كه به آنها داده شد شادمان و مغرور شدند ناگاه آنها را (به كيفر اعمالشان) گرفتار كرديم و آن هنگام (خوار و) نااميد گرديدند.
حسین انصاریان:
پس چون حقایقی را که (برای عبرت گرفتنشان) به آن یادآوری شده بودند، فراموش کردند، درهای همه نعمت‌ها را به روی آنان گشودیم، تا هنگامی که به آنچه داده شدند، مغرورانه خوشحال گشتند، به ناگاه آنان را (به عذاب) گرفتیم، پس یکباره (از نجات خود) درمانده و نومید شدند.
محمدمهدی فولادوند:
پس چون آنچه را كه بدان پند داده شده بودند فراموش كردند درهاى هر چيزى (از نعمت‌ها) را بر آنان گشوديم تا هنگامى كه به آنچه داده شده بودند شاد گرديدند ناگهان (گريبان) آنان را گرفتيم و يكباره نوميد شدند.
