صفحه ۱۰۹ قرآن کریم سوره مائده

و کسانى که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند، آنان اهل دوزخند.

و آنان كه كافر شدند و آيات ما را تكذيب كردند اهل جهنم خواهند بود.

و کسانی که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند، اهل دوزخ اند.

و كسانى كه كفر ورزيدند و آيات ما را دروغ انگاشتند آنان اهل دوزخند.

اى کسانى که ایمان آورده اید! نعمت خدا را بر خویشتن، به یاد آورید; آن زمان که گروهى (از دشمنان)، قصد داشتند دست به سوى شما دراز کنند (و شما را از میان بردارند)، امّا خدا دستشان را از شما کوتاه کرد. از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید. و مؤمنان باید تنها بر خدا توکّل کنند.

اى اهل ايمان، ياد آريد نعمت خدا را بر خود آن گاه كه گروهى همّت گماشتند كه بر شما دست يازند و خدا دست (ستم) آنها را از شما كوتاه نمود. و از خدا بترسيد، و بايد اهل ايمان تنها بر خدا توكل كنند.

ای اهل ایمان! نعمت خدا را بر خود یاد کنید زمانی که گروهی قصد کردند که (برای نابودی تان) به شما شبیخون زنند، ولی خدا توطئه آنان را از شما بازداشت. و از خدا پروا کنید و مؤمنان فقط باید بر خدا توکل کنند.

اى كسانى كه ايمان آورده‌ ايد نعمت‌ خدا را بر خود ياد كنيد آنگاه كه قومى آهنگ آن داشتند كه بر شما دست‌ يازند و (خدا) دستشان را از شما كوتاه داشت و از خدا پروا داريد و مؤمنان بايد تنها بر خدا توكل كنند.

خدا از بنى اسرائیل پیمان گرفت. و از آنها، دوازده نقیب (سرپرست) برانگیختیم. و خداوند (به آنها) گفت «من با شما هستم; اگر نماز را برپا دارید، و زکات را بپردازید، و به پیامبران من ایمان بیاورید و آنها را یارى کنید، و به خدا قرض نیکویى دهید (و به نیازمندان کمک کنید)، گناهان شما را مى بخشم و شما را در باغهاى بهشتى، که نهرها از پاى درختانش جارى است، وارد مى کنم. امّا هر کس از شما بعد از این کافر شود، از راه راست منحرف شده است.»

و همانا خدا از بنى اسرائيل عهد گرفت و از ميان آنها دوازده نفر بزرگ برانگيختيم (كه پيشواى هر سبطى باشند) و خدا بنى اسرائيل را گفت كه من با شمايم هر گاه نماز به پا داريد و زكات بدهيد و به فرستادگان من ايمان آوريد و آنها را اعزاز و يارى كنيد و خدا را قرض نيكو دهيد، در اين صورت گناهان شما بيامرزم و شما را در بهشتى داخل گردانم كه زير درختانش نهرها جارى است. پس هر كس از شما پس از عهد خدا كافر شد سخت از راه راست دور افتاده است.

خدا از بنی اسرائیل (بر لزوم اطاعت از آیینش و پیروی از موسی) پیمان گرفت، و از میان آنان دوازده سرپرست برانیگختیم (تا هر یک عهده دار امور قبیله ای از قبایل بنی اسرائیل باشد)، و خدا به آنان فرمود یقیناً من با شمایم، اگر نماز را برپا دارید، و زکات بپردازید، و به پیامبرانم ایمان آورید، و آنان را تقویت و یاری کنید و به خدا وامی نیکو دهید، مسلماً گناهانتان را محو می کنم، و شما را در بهشت هایی که از زیرِ (درختانِ) آن نهرها جاری است در می آورم؛ پس هر که از شما بعد از این کافر شود، یقیناً راه راست را گم کرده است.

در حقيقت ‌خدا از فرزندان اسرائيل پيمان گرفت و از آنان دوازده سركرده برانگيختيم و خدا فرمود من با شما هستم اگر نماز برپا داريد و زكات بدهيد و به فرستادگانم ايمان بياوريد و ياريشان كنيد و وام نيكويى به خدا بدهيد قطعا گناهانتان را از شما مى‌ زدايم و شما را به باغهايى كه از زير (درختان) آن نهرها روان است در مى ‌آورم پس هر كس از شما بعد از اين كفر ورزد در حقيقت از راه راست گمراه شده است.

ولى بخاطر پیمان شکنى آنها، از رحمت خویش دورشان ساختیم; و دلهاى آنان را سخت و پر قساوت نمودیم; آنها کلمات الهى را از موردش تحریف مى کنند; و بخشى از آنچه را به آنها گوشزد شده بود، فراموش کردند; و پیوسته از خیانتى (تازه) از آنها آگاه مى‌شوى، مگر عده کمى از آنان; ولى از آنها درگذر و صرف نظر کن، که خداوند نیکوکاران را دوست مى‌دارد.

پس چون پيمان شكستند، آنان را لعنت كرديم و دل‌هايشان سخت گردانيديم (كه موعظه در آن اثر نكرد)، كلمات خدا را از جاى خود تغيير مى‌دهند و از آن كلمات كه به آنها پند داده شد نصيب بزرگى را از دست دادند. و دائم بر خيانتكارى آن قوم مطلع مى‌شوى جز قليلى از ايشان (كه با ايمان و نكوكارند)، پس تو از آنها درگذر و (كار بدشان را) عفو كن، كه خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد.

پس آنان را به سبب پیمان شکستنشان لعنت کردیم، و دل هایشان را بسیار سخت گردانیدیم، (تا جایی که) کلمات خدا را از جایگاه اصلی اش و معنای حقیقی اش تغییر می‌دهند، و بخشی از آنچه را (از معارف و احکام تورات واقعی) که به وسیله آن پند داده شدند، از یاد بردند (و نادیده گرفتند)، و همواره از اعمال خائنانه آنان جز اندکی از ایشان (که وفادار به پیمان خدایند) آگاه می شوی؛ پس (تا نزول حکم جهاد) از آنان درگذر و (از مجازاتشان) روی گردان؛ زیرا خدا نیکوکاران را دوست دارد.

پس به (سزاى) پيمان شكستنشان لعنت‌شان كرديم و دلهايشان را سخت گردانيديم (به طورى كه) كلمات را از مواضع خود تحريف مى كنند و بخشى از آنچه را بدان اندرز داده شده بودند به فراموشى سپردند و تو همواره بر خيانتى از آنان آگاه مى‌شوى مگر (شمارى) اندک از ايشان (كه خيانتكار نيستند) پس از آنان درگذر و چشم پوشى كن كه خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد.