شِمال (صرف و نحو)

شِمال از اصطلاحات ادبیات عرب اسم دائم الاضافة، ظرف مکان و از جهات شش‌گانه است.
اگر مضاف باشد، معرب است. و اگر از نظر لفظ، و نه معنا، از اضافه منقطع شود، مبنی بر ضمّه و محلاّ منصوب است.

شِمال از اصطلاحات ادبیات عرب اسم دائم الاضافة، ظرف مكان و از جهات شش‌گانه است.

شِمال به لحاظ صرفی و نحوی دارای حکم زیر است:

• اگر مضاف باشد، معرب، مفعول فیه و منصوب است: ذَهَبَ شِمالَ التَّلَّةِ؛ همچنين است اگر، در لفظ و معنا، از اضافه منقطع شود: ذَهَبَ شِمالاََ.

• اگر از نظر لفظ، و نه معنا، از اضافه منقطع شود، مبنى بر ضمّه و محلاّ منصوب است: ذَهَبَ شِمالُ. ذَهَبَ مِن شِمالُ.

برخی از شواهد قرآنی مربوط به شمال در ادامه ارائه خواهد شد:

•

•