شریعت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شریعت: (شَرِیْعَةٍ مِّنَ الْاَمْرِ)
«شریعت» از مادّه «
شَرْع»
راهی است که برای رسیدن به آب در کنار نهرهایی که سطح آب، از ساحل نهر، پایین‌تر است احداث می‌کنند؛ سپس به هر راهی که انسان را به مقصد و مقصودش می‌رساند اطلاق شده است. به کار گرفتن این تعبیر در مورد آئین حق، به خاطر آن است که انسان را به سرچشمه
وحی و رضایت الهی و سعادت جاویدان که همچون آب حیات است می‌رساند؛ این واژه، یک بار در
قرآن به کار رفته و تنها در مورد
اسلام است.
(ثُمَّ جَعَلْنَاکَ عَلَی شَرِیعَةٍ مِّنَ الْاَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ اَهْوَاء الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ)
(سپس تو را بر شریعت و آیین حقی قرار دادیم؛ از آن پیروی کن و از هوس‌های کسانی که آگاهی ندارند پیروی مکن)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه شریعه به معنای طریق و راهی است که آدمی را به لب آب می‌رساند و کلمه امر در اینجا به معنای امر دین است و معنای جمله این است که: بعد از آنکه به
بنی اسرائیل دادیم آنچه را که دادیم، تو را بر طریقه خاصی از امر
دین الهی قرار دادیم و آن عبارت است از شریعت اسلام که
رسول اسلام و امتش بدان اختصاص یافتند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شریعت»، ص۳۱۲.
