ــ شبهه حكمى در جايى است كه حکم کلی شرعی ميان يكى از احکام پنج گانه مردد باشد.
ــ شبهه حکمی، مقابل شبهه موضوعی و به معنای شک در جعل حکم شرعی کلی است، مانند شک در این که آیا مسواک زدن در اسلامواجب است یا مستحب ( شبهه وجوبی ) و یا حکم شرعی استعمال دخانیاتحرمت است یا اباحه (شبهه تحریمی)؛ به خلاف شبهه موضوعی که در آن نسبت به جعلحکمعلم وجود دارد و در مجعول تحقق موضوع شک می‌باشد.
بحث از اصولی که در شبهات حکمی جاری می‌شود، جزء مسائل علم اصول است، زیرا حکم کلی از آنها استنباط می‌گردد؛ به خلاف اصول جاری در شبهات موضوعی که چون نتیجه اجرای آنها، حکم جزئی است، از مسائل علم اصول خارج بوده و بحث از آنها در اصول، استطرادی است.
منشا شک در شبهات موضوعی، امور خارجی است؛ به خلاف شبهات حکمی که منشا شک در آنها یا فقدان نص معتبر از جانب شارع ، یا اجمال نص و یا تعارض دو یا چند نص می‌باشد؛ بنابراین، در شبهات حکمی برای رفع شک، باید به شارع مقدس مراجعه شود، ولی در شبهات موضوعی به اهل فن و خبرگان عرف مراجعه می‌گردد.
