شاعر

شاعر، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و از الفاظ غیر مفید مدح و ذمّ می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ - توضیح اصطلاح

یکی از الفاظ مطرح در کتب علوم حدیث واژه "شاعر" است. کلام و عبارات دانشمندان علوم حدیث درباره این اصطلاح متفاوت است:
۱- موجب وثاقت شخص متصف به آن نمی‌شود ولی فی نفسه مفید مدح است ولی تاثیری در قبول حدیث ندارد؛
۲- از جمله الفاظی است که نه دخالت در متن حدیث دارند و نه در سند آن. از جهت راوی و مروی عنه نیز اعتبار ندارند بلکه اگر با بعضی از الفاظ توثیق و تعدیل ضمیمه شوند از اسباب حسن و قوت می‌شوند برای این که بیانگر زیادی کمال می‌گردند.
۳- برخی تصریح کرده‌اند که "شاعر" از الفاظ غیر مفید مدح و ذم است.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه، ص۱۷۶.
۲.	↑ علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه، ص۵۳.
۳.	↑ بروجردی، سیدعلی، طرائف المقال، ج۲، ص۲۶۶.
۴.	↑ بهبهانی، وحید، فوائد الحائریه، ص۲۴.
۵.	↑ نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۷۵.
۶.	↑ مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه، ج۲، ص۱۴۰-۱۴۱.
۷.	↑ مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه، ج۳، ص۱۷.
۸.	↑ مازندرانی، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال، ج۱، ص۴۸.
۹.	↑ صدر، سیدحسن، نهایة الدرایه، ص۱۰۲.
۱۰.	↑ مشکینی، ابوالحسن، وجیزة فی علم الرجال، ص۷۳.

۳ - منبع