سُلالَه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سُلالَه (به ضم سین و فتح لام) از
واژگان قرآن کریم به معنای چکیده و صاف شده است.
این واژه دو بار در آیات قرآن ذکر شده است.
سُلالَه اهل لغت آن را چكنده و صاف شده گفته‌اند.
فرزند را سلاله و سليله و سليل گفته‌اند كه چكيده و كشيده مرد است.
به مواردی از
سُلالَه که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طِينٍ)
(و ما انسان را از عصاره‌اى از گِل آفريديم.)
(ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ ماءٍ مَهِينٍ)
(سپس نسل او را از عصاره‌اى از آب ناچيز و بى‌قدر آفريد.)
سلاله فقط در اين دو جا از قرآن آمده است و در هر دو آيه
نکره است مراد از آن در آيه دوم بنا بر علم امروز سلول مرد (اسپرماتوزئيد) است كه چكيده
منی و بوجود آمده در آن و صاف شده از آن است. به نظرم مراد از سلاله اول هم همان سلّول است منتهى در خلقت اول همان سلّول در ميان گلى به خصوص بود، پس جاى سلّول در اول گل و لجن بود. و در خلقت دوم جاى آن منى است مثل
(خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ)
(و انسان را از خون بسته‌اى خلق كرد.)
بنا بر آن كه
علق جمع علقه به معنى كرم و زالو است.
در
نهج البلاغه خطبه ۱۶۱ راجع به دو نوع
خلقت فرموده :
«بدئت مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طِينٍ. وَ وَضَعَتْ فِي قَرارٍ مَكِينٍ. إِلى قَدَرٍ مَعْلُومٍ.» (آفرينشت از عصاره گِل آغاز شد و در جايگاه آرام قرار داده شدى تا زمانى مشخّص و سرآمد معيّن.)
سلالة فقط در دو جا از قرآن آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سلل»، ج۳، ص۲۹۵.
