سوید، مردی بزرگوار و بسیار نمازخوان بود. او پیش از شهادت امام به میدان جنگ رفت و همانند شیری دلیر جنگید، و بر مصیبت جان‌کاه فرود آمده، تا نهایت توان صبر کرد،
تا آنکه در بین کشته‌ها (بی‌هوش) به زمین افتاد. چون به هوش آمد، شنید که می‌گویند: حسین کشته شد. چون شمشیرش را برده بودند، با کاردی که همراه داشت، مدتی جنگید تا آنکه عروة بن بطّار تغلبی و زید بن رقاد جنبی او را به شهادت رساندند. او آخرین کشته از همراهان امام بود.
