سلطان محمود غزنوی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سلطان محمود غزنوی (
۳۶۰ ـ
۴۲۱ هـ.ق) فرزند سبکتکین که پس از شکست برادرش، حکومت غزنه را به دست گرفت.
او مؤسس سلسله
غزنویان و فاتح سرزمین‌های بسیاری از جمله هند بود و از حمایت خلیفه عباسی برخوردار شد.
ایشان در آغاز پیرو
مذهب حنفی بود و سپس به
شافعی گرایش یافت.
گفته شده که آثاری در فقه، حدیث و شعر داشته است.
وی سرانجام در سال ۴۲۱ (هجری‌قمری) در غزنه درگذشت.
ابوالقاسم محمود بن سبکتکین یمین‌الدوله نظام‌الدین غزنوی در سال ۳۶۰ (هجری‌قمری) متولد شد.
ابوالقاسم در دربار پدرش سبکتکین رشد نمود و پدرش او را بر حکومت
نیشابور گمارد.
سلطان محمود بعد از مرگ پدرش، با برادرش اسماعیل که بر غزنه حکومت می‌کرد، وارد جنگ شد و او را شکست داد.
حکومت آل‌سامان به دست او فرو پاشید و او مؤسس سلسله غزنویان بود.
وی در زمان حکومت خود شهرهای بسیاری را فتح کرده و سالی یک بار به
هند لشکرکشی می‌کرد و در ضمن فتوحات خود، غنایم و اموال بسیاری به دست آورد.
او از جانب خلیفه عباسی قادر بالله مورد حمایت و تشویق واقع شد و او را ملقب به القاب گوناگون نمود.
او بر سرزمین
خراسان حکم‌فرمایی می‌کرد.
محمود بن سبکتکین ابتدا حنفی مذهب بود
و سپس به مذهب شافعی گرایش پیدا کرد.
درباره
سلطان محمود گفته‌اند: دارای آثاری در
فقه،
حدیث و شعر بوده است.
از جمله کتاب منسوب به او با عنوان
التفرید فی الفروع می‌باشد.
غزنوی به علت سوء مزاج
بیمار و در سال ۴۲۱ (هجری‌قمری)
در غزنه درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «سلطان محمود غزنوی»، ج۳، ص۳۸۱.
