|
| ||||||
بر اساس روایات، حضرت عیسی (علیه‌السّلام) در گذر از سرزمین کربلا ضمن اِخبار غیبی از قیام و شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) برای حواریون، به حرمت تربت ایشان چنین اشاره نمودند: «هَذِهِ اَرْضٌ یُقْتَلُ فِیهَا فَرْخُ الرَّسُولِ اَحْمَدُ وَ فَرْخُ الْحُرَّةِ الطَّاهِرَةِ الْبَتُولِ شَبِیهَةِ اُمِّی وَ یُلْحَدُ فِیهَا هِیَ اَطْیَبُ مِنَ الْمِسْکِ لِاَنَّهَا طِینَةُ الْفَرْخِ الْمُسْتَشْهَد»؛ «این زمینی است که در آن فرزند رسول الله، احمد و فرزند آزاد زن پاک بتول شبیه مادرم مریم، کشته خواهد شد و در آن دفن می‌شود. این زمین از مشک خوشبوتر است چون خاک طینت و گل فرزند شهید پیامبر خداست.» همچنین از امام علی (علیه‌السّلام) احادیث بسیاری درباره تربت امام حسین (علیه‌السّلام) نقل شده است، از جمله اینکه حضرت هنگام عبور از کربلا در جنگ صفین، بر مضمون احادیث نبوی در شان تربت و معرفی قیام حسینی به شیعیان چنین تاکید فرمودند: «وَاهاً لَکِ اَیَّتُهَا التُّرْبَةُ لَیُحْشَرَنَّ مِنْکِ قَوْمٌ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ... بِغَیْرِ حِسابٍ»؛ «چه خوشبوئی‌ای خاک! در روز قیامت قومی از تو بپا خیزند که بدون حساب و بی درنگ به وارد بهشت می‌شوند.»این حدیث دوبار، هنگام رفتن امام علی به صفّین و هنگام بازگشت از آن، در کربلا شنیده شده است. ۱. ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۹، ص۴۱۲. ۲. ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۹، ص۴۱۳. ۳. ↑ یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۴۵. ۴. ↑ ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، باب ۱۷، ص۵۸، ح۲. ۵. ↑ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج٤٤، ص٢٤١، ح۳۵. ۶. ↑ یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۴۵. ۷. ↑ عاملی، علی بن یونس، الصراط المستقیم، ج۲، ص۱۷۹. ۸. ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۹، ص۴۱۴. ۹. ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۹، ص۴۱۵. ۱۰. ↑ ترمذی، محمد بن عیسی، سنن ترمذی، ج۶، ص۱۲۰. ۱۱. ↑ ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ص۲۸۰. ۱۲. ↑ ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ص۲۸۴. ۱۳. ↑ مفید، محمد بن محمد، المزار، ص۲۳. ۱۴. ↑ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۹۸، ص۱۲۸-۱۳۲. ۱۵. ↑ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۹۸، ص۱۳۱. ۱۶. ↑ مفید، محمد بن محمد، المزار، ص۱۵۱. ۱۷. ↑ صدوق، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۲۶۸. ۱۸. ↑ شهید اول، محمد بن مکی، الدروس الشرعیة فی فقه الامامیة، ج۲، ص۲۶. ۱۹. ↑ بحرانی، یوسف بن احمد، الحدائق الناضرة فی احکام العترة‌الطاهرة، ج۷، ص۲۶۰. ۲۰. ↑ نراقی، احمد، مستند الشیعة فی احکام الشریعة، ج۵، ص۲۶۶. ۲۱. ↑ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجّد، ص۷۳۳. ۲۲. ↑ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۸۲، ص۱۵۳. ۲۳. ↑ کاشف الغطاء، محمدحسین، الارض و التربة الحسینیة، ص۳۹. ۲۴. ↑ مجلسی، محمدتقی، روضة المتقین فی شرح من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۱۷۷. ۲۵. ↑ ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج۸، ص۲۲۲. ۲۶. ↑ صدوق، محمد بن علی، الامالی، ص۶۹۵. ۲۷. ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۳، ص۲۷۶. ۲۸. ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۳، ص۲۷۷. ۲۹. ↑ منقری، نصر بن مزاحم، وقعه صفین، ص۱۴۰. ۳۰. ↑ صدوق، محمد بن علی، الامالی، ص۱۹۹. ۳۱. ↑ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۳۲، ص۴۱۹. • پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۲، ص۲۲۵-۲۲۸. |
