گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
سياسية ، اجتماعیة، اعتقادیة
وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ (عَلَيْهِ‌السَّلامُ)
از خطبه هاى آن حضرت است
در نکوهش اصحاب از نرفتن به جهاد
«اَمّا بَعْدُ»۱پس از حمد خدا
«فَاِنَّ الْجِهادَ بابٌ مِنْ اَبْوابِ الْجَنَّةِ،»۲جهاد درى است از درهاى بهشت،
«فَتَحَهُ اللّهُ لِخاصَّةِ اَوْلِیائِهِ،»۳که خداوند آن را به روى اولیاء خاصّ خود گشوده،
«وَ هُوَ لِباسُ التَّقْوی»۴جهاد جامه پرهیزگارى
«وَ دِرْعُ اللّهِ الْحَصینَةُ»۵زره استوار
«وَ جُنَّتُهُ الْوَثیقَةُ»۶و سپر مطمئن خداست.
«فَمَنْ تَرَکَهُ رَغْبَةً عَنْهُ اَلْبَسَهُ اللّهُ ثَوْبَ الذُّلِّ»۷هر کس آن را از باب بى اعتنایى ترک کند، خداوند بر او جامه ذلت بپوشاند،
«وَ شَمْلَةَ الْبَلاءِ،»۸و غرق بلا نماید،
«وَ دُیِّثَ بِالصَّغارِ وَ الْقَماءَةِ»۹و به ذلّت و خوارى و پستى گرفتار آید
«وَ ضُرِبَ عَلى قَلْبِهِ بِالْإِسْهابِ،»۱۰بر دلش پرده هاى بى عقلى زده شود،
«وَ اُدیلَ الْحَقُّ مِنْهُ بِتَضْییعِ الْجِهادِ»۱۱و در برابر ضایع کردن جهادْ حق از او گرفته شود
«وَ سیمَ الْخَسْفَ»۱۲و محکوم به ذلت و خوارى
«وَ مُنِعَ النِّصْفَ»۱۳و محروم از انصاف گردد.
«اَلَا وَ اِنِّى قَدْ دَعَوْتُکُمْ اِلى قِتالِ هؤُلاءِ الْقَوْمِ لَیْلاً وَ نَهاراً وَ سِراًّ وَ اِعْلاناً»۱۴بدانید که من شب و روز و نهان و آشکار، شما را به جنگ این قوم دعوت کردم،
«وَ قُلْتُ لَكُمُ»۱۵به شما گفتم که
«اغْزُوهُمْ قَبْلَ اَنْ یَغْزُوکُمْ،»۱۶با اینان بجنگید پیش از اینکه با شما بجنگند،
«فَوَاللّهِ ما غُزِیَ قَوْمٌ قَطُّ فى عُقْرِ دارِهِمْ اِلاّ ذَلُّوا.»۱۷به خدا قسم هیچ ملّتى در خانه اش مورد حمله قرار نگرفت مگر اینکه ذلیل شد.
«فَتَواکَلْتُمْ وَ تَخاذَلْتُمْ »۱۸اما شما مسئولیت جهاد را به یکدیگر حواله کردید و به یارى یکدیگر برنخاستید
«حَتّى شُنَّتْ عَلَيْكُمُ الْغاراتُ،»۱۹ تا دشمن از هر سو بر شما تاخت،
«وَ مُلِکَتْ عَلَيْكُمُ الْأَوْطانُ»۲۰و شهرها را از دست شما گرفت.
«وَ هذا اَخُو غامِدٍ »۲۱این مرد غامدى است
«وَ قَدْ وَرَدَتْ خَیْلُهُ الْأَنْبارَ،»۲۲ که لشکرش به انبار وارد شد،
«وَ قَدْ قَتَلَ حَسّانَ بْنَ حَسّانَ الْبَکْرِیَّ»۲۳حسّان بن حسّان بکرى را کشت،
«وَ اَزالَ خَیْلَکُمْ عَنْ مَسالِحِها.»۲۴و مرزبانان شما را از جاى خود راند.
«وَ لَقَدْ بَلَغَنی اَنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ کانَ یَدْخُلُ عَلَى الْمَرْاَةِ الْمُسْلِمَةِ وَ الْأُخْرَی الْمُعاهَدَةِ»۲۵به من خبر رسیده مهاجمى از آنان بر زن مسلمان و زنِ در پناه اسلام تاخته
«فَیَنْتَزِعُ حِجْلَها وَ قُلْبَها وَ قَلائِدَها وَ رِعاثَها، »۲۶و خلخال و دستنبد و گردنبند و گوشواره او را به یغما برده،
«ما تَمْتَنِعُ مِنْهُ اِلَّا بِاِلْإِسْتِرْجاعِ وَ الْإِسْتِرْحامِ»۲۷و آن بینوا در برابر آن غارتگر جز کلمه استرجاع و طلب دلسوزى راهى نداشته،
«ثُمَّ انْصَرَفُوا وافِرینَ،»۲۸آن گاه این غارتگران باغنیمت بسیار بازگشته،
«ما نالَ رَجُلاً مِنْهُمْ کَلْمٌ»۲۹در حالى که یک نفر از آنها زخمى نشده
«وَ لَا اُریقَ لَهُمْ دَمٌ.»۳۰و احدى از آنان به قتل نرسیده.
«فَلَوْ اَنَّ امْرَءاً مُسْلِماً ماتَ مِنْ بَعْدِ هذا اَسَفاً ما کانَ بِهِ مَلُوماً»۳۱اگر بعد از این حادثه مسلمانى از غصه بمیرد جاى ملامت نیست،
«بَلْ کانَ بِهِ عِنْدى جَدیراً.»۳۲بلکه مرگ او در نظر مــن شــایستـه اســت.
«فَيا عَجَباً عَجَباً! ]»۳۳عجبا عجبا!
«وَاللّهِ یُمیتُ الْقَلْبَ، وَ یَجْلِبُ الْهَمَّ اجْتِماعُ هؤُلاءِ الْقَوْمِ عَلى باطِلِهِمْ وَ تَفَرُّقُکُمْ عَنْ حَقِّکُمْ»۳۴به خدا سوگند که اجتماع اینان بر باطلشان، و پراکندگى شما از حقّتان دل را مى میراند، و باعث جلب غم و غصه است.
«فَقُبْحاً لَكُمْ وَ تَرَحاً»۳۵رویتان زشت و قلبتان غرق غم باد
«حینَ صِرْتُمْ غَرَضاً یُرْمی»۳۶که خود را هدف تیر دشمن قرار دادید،
«یُغارُ عَلَيْكُمْ وَ لَا تُغیرُونَ،»۳۷آنان شما را غارت کردند و شما چیزى به دست نیاوردید،
«وَ تُغْزَوْنَ وَ لَا تَغْزُونَ»۳۸جنگیدند ولى شما نجنگیدید،
«وَ یُعْصَی اللّهُ وَ تَرْضَوْنَ.»۳۹خدا را معصیت مى کنند و شما خشنودید.
«فَاِذا اَمَرْتُکُمْ بِالسَّیْرِ اِلَيْهِمْ فى اَیّامِ الْحَرِّ»۴۰در تابستان شما را دعوت به جهاد آنان مى کنم
«قُلْتُمْ: هذِهِ حَمارَّةُ الْقَیْظِ»۴۱گویید: هوا گرم است
«اَمْهِلْنا یُسَبَّخْ عَنَّا الْحَرُّ»۴۲مهلت ده تا گرما برود.
«وَ اِذا اَمَرْتُکُمْ بِالسَّیْرِ اِلَيْهِم فِى الشِّتاءِ»۴۳و در زمستان شما را مى خوانم
«قُلْتُمْ: هذِهِ صَبارَّةُ الْقُرِّ»۴۴گویید: هوا سرد است،
«اَمْهِلْنا یَنْسَلِخْ عَنَّا الْبَرْدُ. »۴۵مهلت ده تا سرما بنشیند.
«كُلُّ هذا فِراراً مِنَ الْحَرِّ وَ الْقُرِّ»۴۶همه این بهانه ها براى فرار از گرما و سرماست.
«فَاِذا کُنْتُمْ مِنَ الْحَرِّ وَ الْقُرِّ تَفِرُّونَ »۴۷شما که از گرما و سرما مى گریزید
«فَاَنْتُمْ وَاللّهِ مِنَ السَّیْفِ اَفَرُّ.»۴۸پس به خدا سوگند از شمشیر گریزان تر خواهید بود.
«يا اَشْباهَ الرِّجالِ وَ لَا رِجالَ،»۴۹اى نامردان مردنما،
«حُلُومُ الاْطْفالِ»۵۰دارندگان رؤیاهاى کودکانه،
«وَ عُقُولُ رَبّاتِ الْحِجالِ! »۵۱و عقلهایى به اندازه عقل زنان حجله نشین،
«لَوَدِدْتُ اَنِّى لَمْ اَرَکُمْ وَ لَمْ اَعْرِفْکُمْ.»۵۲اى کاش شما را ندیده بودم و نمى شناختم.
«وَ لَمْ اَعْرِفْکُمْ مَعْرِفَةٌ .»۵۳ و نمى شناختم.
«وَاللّهِ جَرَّتْ نَدَماً وَ اَعْقَبَتْ سَدَماً»۵۴به خدا قسم حاصل شناختن شما پشیمانى و غم و غصه است.
«قاتَلَکُمُ اللّهُ،»۵۵خدا شما را بکشد،
«لَقَدْ مَلاَتُمْ قَلْبی قَیْحاً»۵۶که دلم را پر از خون کردید
«وَ شَحَنْتُمْ صَدْری غَیْظاً»۵۷و سینه ام را مالامال خشم نمودید
«وَ جَرَّعْتُمُونی نُغَبَ التَّهْمامِ اَنْفاساً،»۵۸و پى در پى جرعه اندوه به کامم ریختید،
«وَ اَفَسَدْتُمْ عَلَىَّ رَأْیی بِالْعِصْیانِ وَ الْخِذْلانِ»۵۹و تدبیرم را به نافرمانى و ترک یارى تباه کردید
«حَتّى لَقَدْ قالَتْ قُرَیْشٌ:ِ»۶۰تا جایى که قریش گفت:
«إِنَّ ابْنَ اَبی طالِب رَجُلٌ شُجاعٌ»۶۱پسر ابوطالب شجاع است
«وَ لكِنْ لَا عِلْمَ لَهُ بِالْحَرْبِ.»۶۲ولى دانش جنگیدن ندارد.
«لِلّهِ اَبُوهُمْ!»۶۳خدا پدرانشان را جزا دهد،
«وَ هَلْ اَحَدٌ مِنْهُمْ اَشَدُّ لَها مِراساً»۶۴آیا هیچ کدام آنان کوشش و تجربه مرا در جنگ داشته؟
«، وَ اَقْدَمُ فيها مَقاماً مِنِّى؟»۶۵و پیشقدمیش از من بیشتر بوده؟
«لَقَدْ نَهَضْتُ فيها وَ ما بَلَغْتُ الْعِشْرینَ، »۶۶هنوز به سن بیست سالگى نرسیده بودم که آماده جنگ شدم،
«وَ ها اَنَا ذا قَدْ ذَرَّفْتُ عَلَى السِّتِّینَ،»۶۷اکنون عمرم از شصت گذشته،
«وَلكِنْ لَا رَأْیَ لِمَنْ لَا یُطاعُ.»۶۸ولى براى کسى که اطاعت نشود تدبیرى نیست.
