حسین بن عبید الله غضائری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسین بن عبیدالله غضائری (م
۴۱۱ هـ.ق) از مشایخ بزرگ حدیث، حافظ احادیث اهل بیت و از بزرگان شیعه امامیه بود.
شاگردانی چون
شیخ طوسی،
نجاشی و فرزندی چون
احمد بن حسین غضایری (صاحب رجال) داشت.
از آثار او
یوم الغدیر و
مناسک الحج است.
وی در سال ۴۱۱ (هجری قمری) وفات یافت.
ابوعبداللّه حسین بن عبیداللّه بن ابراهیم غضایری واسطی از مشایخ بزرگ حدیث در اواخر سده چهارم و اوایل سده پنجم و معاصر
شیخ مفید (م
۴۱۳ هـ.ق) بود.
وی را از بزرگان شیعه، حافظ احادیث اهل بیت و فردی زاهد و عالم معرفی کردهاند.
حسین را در علم و بزرگی همردیف شیخ مفید و مایه مباهات شیعه امامیه دانستهاند.
در منابع رجالی نیز از وی به بزرگی یاد شده است.
شیخ طوسی (م
۴۶۰ هـ.ق) که از شاگردانش بود، وی را به عنوان کسی که احادیث بسیاری استماع کرده و آگاه به رجال بود، ذکر کرده است.
او اضافه نموده که تصانیف وی را در الفهرست آورده است.
اما در فهرست نامی از غضایری نیست؛ بنابراین یا شیخ طوسی از آوردن نام استادش غفلت کرده یا اینکه همه الفهرست به دست ما نرسیده و بخشهایی از آن از جمله شرححال غضایری مفقود شده است.
سخن طوسی مؤید احتمال آخری است؛ زیرا او نگفته خواهد آورد، تا غلفت کند، بلکه گفته آثار استادش را آورده است.
نجاشی (م
۴۵۰ هـ.ق) نیز غضایری را از جمله استادان خود دانسته و به اجازه خود مبنی بر نقل روایات از او اشاره کرده است.
احمد بن حسین غضایری معروف به ابن غضایری صاحب رجال، از علمای بزرگ امامیه فرزند اوست که از وی حدیث نقل کرده است.
ابوعبداللّه از بزرگانی چون
ابوغالب زراری،
ابوبکر ابن جعابی،
سهل بن احمد دیباجی،
ابوالمفضل محمد بن عبداللّه شیبانی،
جعفر بن محمد بن قولویه،
شیخ صدوق،
هارون بن موسی تلعکبری،
ابوالفضل محمد سلمی بهره برد.
حسین بن عبیداللّه به جز
شیخ طوسی،
نجاشی و فرزندش ابن غضایری که پیشتر ذکر شد،
ابوعبداللّه حمویه بن علی بصری از شاگردان وی بودند.
غضایری آثاری از خود به جای گذاشت که عبارتاند از:
• قول
امیرالمؤمنین (علیهالسلام)؛
• الا اخبرکم بخیر هذه الامه؛
• التسلیم علی امیرالمؤمنین (علیهالسلام)؛
• بامرة المؤمنین (علیهالسلام)؛
• تذکرة العاقل و تنبیه الغافل در فضیلت علم؛
• عدد الائمه و ما شذّ علی المصنفین من ذلک؛
• الرد علی الغلاة و المفوّضه؛
• النوادر در فقه؛
• مناسک الحج؛
• مختصر مناسک الحج؛
• یوم الغدیر؛
• سجدة الشکر؛
• مواطن امیرالمؤمنین؛
• کشف التمویه و الغمه؛
• البیان عن حیاة الرحمان؛
• فضل بغداد؛
• تکلمة رساله ابی غالب الزراری.
ابوعبداللّه غضائری در سال ۴۱۱ (هجری قمری) وفات یافت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسین بن عبیدالله غضائری»، ج۳، ص۱۴۲.