حسن بن عبداللّه معرّی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن بن عبدالله مَعَرّی (
۳۸۸ ـ
۴۵۷ ه) شاعر و ادیب سوری، در سال ۳۸۸ هجری در معرهالنعمان زاده شد.
او با مدح خاندان بنی مرداس در حلب و حاکم فاطمی مصر به امارت و ثروت رسید.
وی که دوستدار اهل بیت (ع) به شمار میرفت.
ایشان در سال ۴۵۷ هجری در حلب درگذشت و دیوان اشعار از او بهجا مانده است.
ابوالفتح حسن بن عبداللّه بن احمد معرّی سلمی حلبی ملقب به ابن ابیالحصینه،
در سال ۳۸۸ه در معره النعمان (از شهرهای سوریه) به دنیا آمد و رشد یافت.
سپس به
دمشق رفت و به تحصیل پرداخت و به مراتبی از فضل و دانش رسید.
ابوالفتح که ادیب و شاعری چیره دست و صاحب قصایدی زیبا بود، به حلب مهاجرت کرد.
پس از اقامت در آنجا به مدح خاندان بنی مرداس که حاکم بر حلب بودند پرداخت.
به این سبب به آنها نزدیک گردید و صاحب ریاست و ثروت فراوان شد؛ سپس امیرتاج الدوله مرداس حاکم حلب وی را به نمایندگی از سوی خود، به جانب المستنصر عبیدی حاکم فاطمی فرستاد.
معرّی مستنصر را در ضمن قصیدهای طولانی مدح کرد.
حاکم مصر به وی وعده امارت دارد. در سال
۴۵۱ ه پس از مدحی دیگر، سند امارت وی را به او اعطا نمود.
حسن معری مذهبش معلوم نیست؛ ولی به دلیل سرودن قصیده ای در وصف فرزندان حضرت فاطمه علیهاالسلام میتوان او را از دوستداران اهل بیت علیهم السلام شمرد.
ابن ابیالحصینه دیوان شعری دارد که اثر وی میباشد.
معری در سال ۴۵۷ه در حلب از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «حسن بن عبداللّه معرّی»، ج۳، ص۱۲۰.
