• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تَوَفّی (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





تَوَفّی (به فتح تاء، واو و کسر فاء مشدد) از واژگان قرآن کریم به معنای اخذ به طور تمام و کمال است.
مشتقات تَوَفّی که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
یَتَوَفّاهُنَ‌ (به فتح یاء، تاء، واو و فاء مشدد) به معنای مرگ آن‌ها را بگیرد؛
تَوَفَّیْتَنی‌ (به فتح تاء اول، واو، فاء مشدد، سکون یاء و فتح تاء دوم) به معنای مرا بمیراندی؛
یَتَوَفّاکُمْ‌ (به فتح یاء، تاء، واو و فاء مشدد) به معنای شما را می‌میراند؛
یَتَوَفَّی (به فتح یاء، تاء، واو و فاء مشدد) به معنای قبض می‌کند؛
یَسْتَوْفونَ‌ (به فتح یاء، سکون سین، فتح تاء و سکون واو) به معنای تمام می‌گیرند، است.


تَوَفّی از باب تفعّل به معنای اخذ به طور تمام و کمال است.
«التَّوَفّی‌: اخذ الشّی‌ء علی التّمام.»
تَوَفّی و اِسْتیفاء هر دو به یک معنی‌اند.
از اینجا است که به مرگ وَفات گفته شده که انسان از طرف خدا به کلّی اخذ شده و از بین می‌رود.



به مواردی از تَوَفّی که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - یَتَوَفّاهُنَ‌ (آیه ۱۵ سوره نساء)

(فاَمْسِکوهُنَّ فی الْبُیوتِ حَتَّی‌ یَتَوَفّاهُنَ‌ الْمَوْتُ)

      
«آن‌ها را در خانه‌ها نگاه دارید تا مرگ آن‌ها را بگیرد و بمیرند.»


۲.۲ - تَوَفَّیْتَنی‌ (آیه ۱۱۷ سوره مائده)

(فَلَمّا تَوَفَّیْتَنی‌ کُنْتَ اَنْتَ الرَّقیبَ عَلَیْهِمْ‌)

      
«چون مرا بمیراندی خودت مراقب آن‌ها بودی.»


۲.۳ - یَتَوَفّاکُمْ‌ (آیه ۶۰ سوره انعام)

(وَ هُوَ الَّذی‌ یَتَوَفّاکُمْ‌ بِاللَّیْلِ وَ یَعْلَمُ ما جَرَحْتُمْ بِالنَّهارِ)

      
یعنی «خدا همان است که شما را در شب می‌میراند و به خواب می‌برد و در روز آن‌چه کرده‌اید می‌داند.»
در اين آيه مانند آيه ۴۲ سوره زمر به خوابيدن تَوَفّی اطلاق شده است؛ زيرا انسان در خواب رفتن از طرف خدا گرفته می‌شود و فهم و درک او مانند يک مرده از بين می‌رود.


۲.۴ - یَتَوَفَّی (آیه ۴۲ سوره زمر)

(اللَّهُ یَتَوَفَّی الْاَنْفُسَ حینَ مَوْتِها)

      
(خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض مى‌كند.)


۲.۵ - یَسْتَوْفونَ‌ (آیه ۲ سوره مطففین)

(الَّذینَ اِذا اکْتالوا عَلَی النّاسِ‌ یَسْتَوْفونَ‌)


«آنان که چون از مردم پیمانه می‌گیرند تمام می‌گیرند.»



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۲۳۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸۷۸.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۴۴۴.    
۴. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۲۳۱.    
۵. نساء/سوره۴، آیه۱۵.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۳۷۰.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۲۳۴.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۶۶.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۴۰.    
۱۰. مائده/سوره۵، آیه۱۱۷.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۶، ص۳۵۶.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۶، ص۲۴۸.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۲۴۸.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۴۶۰.    
۱۵. انعام/سوره۶، آیه۶۰.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۱۸۴.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۱۳۰.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۱۲۱.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۱۰۴.    
۲۰. زمر/سوره۳۹، آیه۴۲.    
۲۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۶۳.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۴۰۷.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۶۸.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۸۶.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۴۰۳.    
۲۶. مطففین/سوره۸۳، آیه۲.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۷۹.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۳۰.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۶۳.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۹۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «توفی»، ج۷، ص۲۳۱.    






جعبه ابزار