ادای دین

ادای دين پرداخت بدهی را گویند و از آن در باب قرض و دین سخن رفته است.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف ادای دین

عزم بر ادای دين، بر مديون واجب است. ادای دين در صورتی که موعد آن رسيده باشد و قرض دهنده مطالبه کند و توان پرداخت آن از سوی مديون باشد، از واجبات فوری است و در صورت تزاحم با ديگر واجبات، بر آن‌ها مقدّم است، مگر آن که از ادای دین مهم‌تر باشند.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱. ↑ منهاج الصالحین (خویی)،ج۲، ص۱۷۱.

۳ - منبع

[ویرایش]

فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۳۴۶.

رده‌های این صفحه : فقه | قرض