• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابن حسول همدانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: ابن حسول همدانی


ابن حسول همدانی (م حدود ۴۵۰ هـ.ق) ادیب، دبیر، شاعر و وزیر دوره آل‌بویه بود که اصالتش از همدان و پرورش‌یافتهٔ ری بود.
او از شاگردان بزرگانی چون صاحب بن عباد و ابن فارس بود و در شهرهایی چون بغداد، اصفهان و نیشابور سفر کرد.
وی در دستگاه‌های حکومتی آل‌بویه، غزنویان و سلجوقیان مناصب مهمی چون وزارت و دبیری داشت.
آثار متعددی از جمله رسالات ادبی، تاریخی و نامه‌نگاری از او برجای مانده و اشعار زیادی در مدح اهل بیت سروده است.
ایشان حدود سال ۴۵۰ (هجری قمری) در ری درگذشت.


ابوالعلاء محمد بن علی بن حسّول همدانی رازی ملقب به صفی‌الملک و صفی‌الحضرتین و معروف به ابن حسول
[۱] بیهقی، ابوالحسن علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۲۲۸.    
[۲] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۴، ص۹۸.    
[۳] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
[۴] باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ص۴۱۱.    
[۵] ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۳، ص۴۳۰.    
[۶] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
[۷] رافعی، عبدالکریم بن محمد، التدوین فی اخبار قزوین، ج۲، ص۷۶.    
[۸] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۴۶۲.    
[۹] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    
از وزرای آل بویه،
[۱۰] بیهقی، ابوالحسن علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۲۲۸.    
[۱۱] رافعی، عبدالکریم بن محمد، التدوین فی اخبار قزوین، ج۲، ص۷۶.    
دبیر، کاتب، ادیب، مورخ و از شعرای اهل‌بیت (علیهم‌السلام) بود.
[۱۲] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
[۱۳] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۴، ص۹۸.    
[۱۴] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
[۱۵] ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۳، ص۴۳۰.    
[۱۶] رافعی، عبدالکریم بن محمد، التدوین فی اخبار قزوین، ج۲، ص۷۶.    
[۱۷] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    

او یکی از مشهورترین افراد خاندان آل حسول بود
[۱۸] شبستری، عبدالحسین، مشاهیر الشعراء الشیعه، ج۴، ص۲۷۶.
که از همدان برخاست، ولی در ری پرورش یافت.
[۱۹] ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۲۶.
[۲۰] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
[۲۱] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    

وی سفری به بغداد، اصفهان، قزوین، نیشابور و سفری مجدد به همدان داشت.
[۲۲] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
[۲۳] رافعی، عبدالکریم بن محمد، التدوین فی اخبار قزوین، ج۲، ص۷۶.    



ابوالعلاء از محضر بزرگانی چون صاحب بن عباد
[۲۴] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۴، ص۹۸.    
[۲۵] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
[۲۶] ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۳، ص۴۳۰.    
[۲۷] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
[۲۸] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    
و ابوالحسین احمد بن فارس استفاده کرد.
[۲۹] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۴، ص۹۸.    
[۳۰] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
[۳۱] ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۳، ص۴۳۰.    
[۳۲] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
[۳۳] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    



محمد بن علی به شهرهایی که سفر می‌کرد برخی از دانشمندان این شهرها نیز چون ابومنصور عبداللّه لملک ثعالبی (م ۴۲۹ هـ.ق)،
[۳۴] ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۲۶-۱۲۷.
ابوالحسن علی بن حسن باخرزی (م ۴۶۷ هـ.ق)،
[۳۵] باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ص۴۱۱.    
[۳۶] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
شجاع بن فارس بن حسین ذهلی (م ۵۰۷ هـ.ق)،
[۳۷] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
حسن بن احمد بن حسن حداد اصفهانی (م ۵۱۵ هـ.ق)
[۳۸] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
و احمد بن سُلیم مقری از محضر او استفاده کرده و بعضاً روایتگر از او بوده‌اند.
[۳۹] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    



صفی‌الملک در زمان مجدالدوله در ری به وزارت دست یافت.
[۴۰] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
[۴۱] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    

با تسلط سلطان محمود غزنوی بر ری و همچنین در زمان پسرش سلطان مسعود او در این شهر و در غزنه به کار دبیری و نویسندگی در دیوان رسائل اشتغال پیدا کرد.
[۴۲] بیهقی، ابوالحسن علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۲۲۹.    
[۴۳] ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۲۶-۱۲۷.

همچنین در دستگاه سلجوقیان، دبیر و کاتبی فاضل به شمار می‌رفت.
[۴۴] راوندی، محمد بن علی، راحة الصدور، ص۱۰۸- ۱۰۹.
[۴۵] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    



صفی‌الحضرتین کتاب‌های از او برجا مانده است. بعضی از آثارش با بذله‌گویی و طنز همراه بوده
[۴۶] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
که این آثار عبارت‌اند از:
• رسالةٌ فی فضل اللّه لحر علی البرد؛
[۴۷] باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر وعصره اهل العصر، ص۴۱۲.    

• مناقب الحضرة السلطانیه؛
[۴۸] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    

• تفضیل الاتراک علی سائر الأجناد؛
[۴۹] شبستری، عبدالحسین، مشاهیر الشعراء الشیعه، ج۴، ص۲۷۶.
[۵۰] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
[۵۱] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۴۶۲.    
[۵۲] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    

نسخه خطی این کتاب در موزه عراق بوده و مقدمه این کتاب در مجلة الجمعیة التاریخیة الترکیه به چاپ رسیده است.
[۵۳] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    

• اثر دیگر او نامه‌های او به برخی از بزرگان است که در مجموعه‌ای خطی در کتابخانه واتیکان نگهداری می‌شود.
[۵۴] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    

• اشعار بسیاری نیز از او به یادگار مانده که بعضی منابع به آن‌ها اشاره کرده‌اند.
[۵۵] رافعی، عبدالکریم بن محمد، التدوین فی اخبار قزوین، ج۲، ص۷۶.    
[۵۶] ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۱۴.
[۵۷] ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۲۷-۱۳۲.
[۵۸] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۴، ص۹۸.    

از جمله اشعار بسیاری در مدح اهل‌بیت و ائمه اطهار (علیهم السلام) سروده که نمونه‌ای از آن را در بعضی از منابع می‌توان مشاهده کرد.
[۵۹] سماوی، شیخ محمد، الطلیعه من شعراء الشّیعه، ج۲، ص۲۸۱.
[۶۰] شبستری، عبدالحسین، مشاهیر الشعراء الشیعه، ج۴، ص۲۷۶ - ۲۲۷.



ابن حسول درباره طول عمرش، بعضی منابع از این‌که او عمری دراز داشته خبر داده‌اند.
[۶۱] بیهقی، ابوالحسن علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۲۲۹.    

وی در سال ۴۵۰ (هجری قمری)
[۶۲] ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۳، ص۴۳۰.    
[۶۳] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۴، ص۹۸.    
[۶۴] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
[۶۵] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۴۴۴.    
[۶۶] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    
یا همین حدود
[۶۷] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
[۶۸] باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر وعصره اهل العصر، ص۴۱۲.    
در ری وفات کرد.
[۶۹] سماوی، شیخ محمد، الطلیعه من شعراء الشّیعه، ج۲، ص۲۸۱.
[۷۰] باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر وعصره اهل العصر، ص۴۱۲.    
[۷۱] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۴۴۴.    

(دیگر منابع:
[۷۲] ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۱۳۹.
[۷۳] راوندی، محمد بن علی، راحة الصدور، ص۴۸۰- ۴۸۲.
[۷۴] منشی کرمانی، ناصرالدین، نسائم الاسحار من لطائم الاخبار، ص۵۵-۵۶.
[۷۵] ثعالبی، عبدالملک بن محمد، یتیمة الدهر، ج۵، ص۲۵۳.    
[۷۶] ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۳۰.
[۷۷] ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۱۸.
[۷۸] ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۲۲.
[۷۹] ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۴۲.
[۸۰] ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۴۶.
[۸۱] سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۱۰، ص۲۴۳.    
[۸۲] ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۳، ص۴۳۰.    
[۸۳] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۴، ص۳۴۹.    
[۸۴] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۶، ص۵۱۲.    
[۸۵] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۵، ص۴۱۷.    
[۸۶] رافعی، عبدالکریم بن محمد، التدوین فی اخبار قزوین، ج۳، ص۴۶۰.    
[۸۷] ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۲۷، ص۲۸۷.    
[۸۸] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
[۸۹] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۴۶۲.    
[۹۰] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۸۳.    
[۹۱] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۸، ص۱۸۲.    
[۹۲] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۱۷۲.    
[۹۳] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۴۴۴.    
[۹۴] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۴۴۷.    
[۹۵] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    
[۹۶] مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۴، ص۱۴۰۳.    
)


۱. ↑ بیهقی، ابوالحسن علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۲۲۸.    
۲. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۴، ص۹۸.    
۳. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
۴. ↑ باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ص۴۱۱.    
۵. ↑ ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۳، ص۴۳۰.    
۶. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
۷. ↑ رافعی، عبدالکریم بن محمد، التدوین فی اخبار قزوین، ج۲، ص۷۶.    
۸. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۴۶۲.    
۹. ↑ کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    
۱۰. ↑ بیهقی، ابوالحسن علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۲۲۸.    
۱۱. ↑ رافعی، عبدالکریم بن محمد، التدوین فی اخبار قزوین، ج۲، ص۷۶.    
۱۲. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
۱۳. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۴، ص۹۸.    
۱۴. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
۱۵. ↑ ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۳، ص۴۳۰.    
۱۶. ↑ رافعی، عبدالکریم بن محمد، التدوین فی اخبار قزوین، ج۲، ص۷۶.    
۱۷. ↑ کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    
۱۸. ↑ شبستری، عبدالحسین، مشاهیر الشعراء الشیعه، ج۴، ص۲۷۶.
۱۹. ↑ ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۲۶.
۲۰. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
۲۱. ↑ کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    
۲۲. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
۲۳. ↑ رافعی، عبدالکریم بن محمد، التدوین فی اخبار قزوین، ج۲، ص۷۶.    
۲۴. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۴، ص۹۸.    
۲۵. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
۲۶. ↑ ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۳، ص۴۳۰.    
۲۷. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
۲۸. ↑ کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    
۲۹. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۴، ص۹۸.    
۳۰. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
۳۱. ↑ ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۳، ص۴۳۰.    
۳۲. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
۳۳. ↑ کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    
۳۴. ↑ ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۲۶-۱۲۷.
۳۵. ↑ باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ص۴۱۱.    
۳۶. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
۳۷. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
۳۸. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
۳۹. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
۴۰. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
۴۱. ↑ کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    
۴۲. ↑ بیهقی، ابوالحسن علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۲۲۹.    
۴۳. ↑ ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۲۶-۱۲۷.
۴۴. ↑ راوندی، محمد بن علی، راحة الصدور، ص۱۰۸- ۱۰۹.
۴۵. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
۴۶. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
۴۷. ↑ باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر وعصره اهل العصر، ص۴۱۲.    
۴۸. ↑ کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    
۴۹. ↑ شبستری، عبدالحسین، مشاهیر الشعراء الشیعه، ج۴، ص۲۷۶.
۵۰. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
۵۱. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۴۶۲.    
۵۲. ↑ کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    
۵۳. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
۵۴. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
۵۵. ↑ رافعی، عبدالکریم بن محمد، التدوین فی اخبار قزوین، ج۲، ص۷۶.    
۵۶. ↑ ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۱۴.
۵۷. ↑ ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۲۷-۱۳۲.
۵۸. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۴، ص۹۸.    
۵۹. ↑ سماوی، شیخ محمد، الطلیعه من شعراء الشّیعه، ج۲، ص۲۸۱.
۶۰. ↑ شبستری، عبدالحسین، مشاهیر الشعراء الشیعه، ج۴، ص۲۷۶ - ۲۲۷.
۶۱. ↑ بیهقی، ابوالحسن علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۲۲۹.    
۶۲. ↑ ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۳، ص۴۳۰.    
۶۳. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۴، ص۹۸.    
۶۴. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
۶۵. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۴۴۴.    
۶۶. ↑ کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    
۶۷. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۲۶۶.    
۶۸. ↑ باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر وعصره اهل العصر، ص۴۱۲.    
۶۹. ↑ سماوی، شیخ محمد، الطلیعه من شعراء الشّیعه، ج۲، ص۲۸۱.
۷۰. ↑ باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر وعصره اهل العصر، ص۴۱۲.    
۷۱. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۴۴۴.    
۷۲. ↑ ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۱۳۹.
۷۳. ↑ راوندی، محمد بن علی، راحة الصدور، ص۴۸۰- ۴۸۲.
۷۴. ↑ منشی کرمانی، ناصرالدین، نسائم الاسحار من لطائم الاخبار، ص۵۵-۵۶.
۷۵. ↑ ثعالبی، عبدالملک بن محمد، یتیمة الدهر، ج۵، ص۲۵۳.    
۷۶. ↑ ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۳۰.
۷۷. ↑ ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۱۸.
۷۸. ↑ ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۲۲.
۷۹. ↑ ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۴۲.
۸۰. ↑ ثعالبی نیشابوری، عبدالملک، تتمة یتیمة الدهر، ج۵، ص۱۴۶.
۸۱. ↑ سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۱۰، ص۲۴۳.    
۸۲. ↑ ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۳، ص۴۳۰.    
۸۳. ↑ ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۴، ص۳۴۹.    
۸۴. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۶، ص۵۱۲.    
۸۵. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۵، ص۴۱۷.    
۸۶. ↑ رافعی، عبدالکریم بن محمد، التدوین فی اخبار قزوین، ج۳، ص۴۶۰.    
۸۷. ↑ ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۲۷، ص۲۸۷.    
۸۸. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۲۷۶.    
۸۹. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۴۶۲.    
۹۰. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۸۳.    
۹۱. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۸، ص۱۸۲.    
۹۲. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۱۷۲.    
۹۳. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۴۴۴.    
۹۴. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۴۴۷.    
۹۵. ↑ کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۳۱۸.    
۹۶. ↑ مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۴، ص۱۴۰۳.    


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن حسول همدانی»، ج۳، ص۳۷۹.


رده‌های این صفحه : ادیبان قرن 5 (قمری) | درگذشتگان سال 450 (قمری) | شاعران قرن 5 (قمری) | شخصیت‌های قرن 5 (قمری) | کاتبان قرن 5 (قمری) | مؤلفان قرن 5 (قمری) | مورخان قرن 5 (قمری) | وزیران آل بویه
جعبه ابزار