إِفْتِقاد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إفْتِقاد (به کسر اول و سکون فاء و کسر تاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای طلب شى در وقت غایب بودن آن است.
مواردی از مشتقات آن در
نهج البلاغه آمده است.
إفْتِقاد به معنای طلب شى است در وقت غایب بودن آن است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
حضرت درباره بعضى از
مؤمنان فرموده اند:
«إِنْ شَهِدَ لَمْ یُعْرَفْ وَ إِنْ غَابَ لَمْ یُفْتَقَدْ» «اگر حاضر باشد شناخته نمى‌شود اگر غائب باشد از او سوال نمى‌شود كه كجاست»
و نيز درباره معنای غربت می‌فرماید:
«فَقْدُ الاَْحِبَّةِ غُرْبَةٌ» «از دست دادن دوستان غربت است.»
از این ماده چند مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «فقد»، ج۲، ص۸۲۴.
