یَلْعَبُون (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَلْعَبُون: (فی شَکٍّ یَلْعَبُونَ) «یَلْعَبُون» از مادّه
«لعاب»، به گفته «
راغب»
به معنای
«بزاق دهان» است
به هنگامی که راه می‌افتد، و از آنجا که
انسان موقع بازی و شوخی، هدف مهمی از کار خود ندارد،
تشبیه به «بزاق» شده است که بی‌اراده از
دهان انسان بیرون ریزد.
(بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ) (ولى آنها در شكّند و با حقايق بازى مى‌كنند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
(بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ) ضمير جمع هم
به قوم
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) برمى‌گردد، يعنى مردمى كه معاصر آن جناب بودند. و كلمه بل اعراض از مطلبى است كه حذف شده، مطلبى كه سياق قبلى مى‌فهماند چيست، و تقديرش اين است كه ايشان با اين حرفها، يعنى رسالت رسول و اوصاف كتابى كه بر او نازل شده صاحب يقين و داراى
ایمان نمى‌شوند، بلكه هم چنان در شك و ريب مى‌مانند، و سرگرم بازى با اشتغالات دنيوى خود هستند . اين نظريه ما بود در معناى بل ، ولى
زمخشری گفته: اين كلمه اعراض از جمله
(إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ) است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَلْعَبُون»، ص۶۵۹.
