یَنْزَغُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَنْزَغُ: (إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنزَغُ بَيْنَهُمْ) از مادّه
«نَزْغ» (بر وزن نزع) به معنای ورود در کاری، به قصد افساد و یا تحریک بر آن است.
(وَقُل لِّعِبَادِي يَقُولُواْ الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنزَغُ بَيْنَهُمْ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلإِنْسَانِ عَدُوًّا مُّبِينًا) (به، بندگانم بگو: «سخنى بگويند كه بهترين سخن باشد.» چرا كه‌شيطان به وسيله سخنان ناروا ميان آنها فتنه و فساد مى‌كند؛ زيرا هميشه شيطان
دشمن آشكارى براى
انسان بوده است)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: جمله
(وَ قُلْ لِعِبادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ) امر به اين است كه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را امر به خوش زبانى كند، و آيه شريفه از نظر بيان نظير آيه
(وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ) مى‌باشد و جمله
(إِنَّ الشَّيْطانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ) تعليل حكم مذكور است، هم چنان كه جمله
(إِنَّ الشَّيْطانَ كانَ لِلْإِنْسانِ عَدُوًّا مُبِيناً) تعليل براى تعليل قبل است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَنْزَغُ»، ص۶۶۳.
