یبس (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یُبْس (به ضم یاء و سکون باء) و
یَبْس (به فتح یاء و سکون باء) از
واژگان قرآن کریم به معنای خشکیدن است. این واژه
دارای مشتقاتی است که
در آیات
قرآن به کار رفته است؛ مانند:
یَبَس (بر وزن فرس؛ به فتح یاء و باء) به معنای مکانی است که
در آن آب بوده و
خشک شده باشد.
یُبْس و
یَبْس به معنای خشکیدن است و آن این است که چیزی‌تر بوده سپس بخشکد.
(وَ لا رَطْبٍ وَ لا یابِسٍ اِلَّا فِی کِتابٍ مُبِینٍ) «هیچ تر و
خشکی نیست یا هیچ تر و
خشکی بزمین نمی‌افتد مگر آنکه
در کتابی آشکار است.»
یَبَس (بر وزن فرس؛ به فتح یاء و باء) به معنای مکانی است که
در آن آب بوده و
خشک شده باشد.
(وَ لَقَدْ اَوْحَیْنا اِلی مُوسی اَنْ اَسْرِ بِعِبادِی فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِیقاً فِی الْبَحْرِ یَبَساً) «به
موسی وحی کردیم که بندگان مرا شب هنگام از
مصر خارج کن و
راه خشکی در دریا برای آنها بزن.»
(وَ سَبْعَ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ وَ اُخَرَ یابِساتٍ) «و هفت سنبله سبز و بقیه
خشک.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «یبس»، ج۷، ص۲۵۹.
