• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کور (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: کور (ابهام‌زدایی).


كَوْر (به فتح کاف و سکون واو) از واژگان قرآن کریم به معنی پیچیدن و جمع کردن است. از مشتقات این کلمه در قرآن مجید تَکویر (به فتح تاء و سکون کاف) به معنی پیچیدن است.



كَوْر به معنی پیچیدن و جمع کردن است.
راغب می‌گوید: «کور الشّی‌ء: ادارته و ضمّ بعضه الی بعض ککور العمامة» عبارت فیومی در مصباح چنین است: «کار العمامة کورا: ادارها علی راسه» ایضا در مصباح و صحاح گفته: «کلّ دور کور» هر گردیدن کور است.
تکویر به معنی پیچیدن است؛ در اقرب الموارد هست: «کور العمامة علی راسه تکویرا: لفّها».


(خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ بِالْحَقِ‌ یُکَوِّرُ اللَّیْلَ عَلَی النَّهارِ وَ یُکَوِّرُ النَّهارَ عَلَی اللَّیْلِ‌) (آسمان‌ها و زمين را به حق آفريد؛ شب را بر روز مى‌پيچد و روز را بر شب.) ناگفته نماند در کور و تکویر استداره و مدوّر بودن را قید کرده‌اند، در اثر حرکت وضعی زمین روز و شب دائره وار در اطراف زمین می‌گردند و خدا علی الدوام روز را شب و شب را بر روز می‌پیچد و چون شب را بر روز پیچید روز از بین می‌رود و بالعکس.
(اِذَا الشَّمْسُ‌ کُوِّرَتْ‌) (در آن هنگام كه خورشید درهم پيچيده شود.)
(وَ اِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ‌) ستارگان بى‌فروغ شوند.)
تکویر و پیچیده شدن خورشید عبارت اخرای خاموش شدن آن است. در کتب نجوم عکس سحابی‌ها را ملاحظه کنید که به طور مارپیچی می‌پیچند، خورشید چنان که گویند و در کتاب «معاد از نظر قرآن و علم» توضیح داده‌ام، از مرکزش خاموش می‌شود و در آینده قسمت خاموش شده آن به قشر ظاهری منتقل شده و قشر ظاهری به مرکز آن خواهد رفت و آن قهرا به طور مارپیچی خواهد بود که همان تکویر است.
[۲۷] قرشی بنایی، علی‌اکبر، معاد از نظر قرآن و علم، ص۳۴.
[۲۸] گاموف، «مادّه، زمین و آسمان»، ص۵۳۲، فصل «آینده خورشید ما»
و شاید مراد از تکویر شمس انقباض آن باشد که در اثر خاموش شدن منقبض خواهد گردید.


۱. قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۶۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ج۱، ص۷۲۹.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-حسینی، ج۳، ص۴۷۷.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ج۱، ص۷۲۹.    
۵. فیومی، احمد بن محمد، مصباح المنیر، ج۱، ص۲۸۰.    
۶. فیومی، احمد بن محمدبن علی، مصباح المنیر، ج۱، ص۲۸۰.    
۷. جوهری، أبونصر، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیة‌، ج۲، ص۸۰۹.    
۸. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۴، ص۶۰۳.    
۹. زمر/سوره۳۹، آیه۵.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۵۸.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۳۷.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۶۱.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۳۸۴.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۴۳.    
۱۵. تکویر/سوره۸۱، آیه۱.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۸۶.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۱۳.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۴۸.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۷۶.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۲۶.    
۲۱. تکویر/سوره۸۱، آیه۲.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۸۶.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۱۳.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۴۸.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۷۶.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۲۶.    
۲۷. قرشی بنایی، علی‌اکبر، معاد از نظر قرآن و علم، ص۳۴.
۲۸. گاموف، «مادّه، زمین و آسمان»، ص۵۳۲، فصل «آینده خورشید ما»



قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "کور"، ج۶، ص۱۶۸.    






جعبه ابزار