فراش (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فِراش (به کسر فاء) از
واژگان قرآن کریم به دو معنای گسترده و هر يک از زوجين می‌باشد و جمع آن
فُرُش (به ضم فاء و راء) است.
فِراش به دو معنای گسترده و هر يک از زوجين می‌باشد و جمع آن
فُرُش (به ضم فاء و راء) است.
این واژه در
آیات قرآن در دو معنا به کار رفته است:
فِراش: بر وزن حِساب،
مصدر و به معنی
مفعول، یعنی گسترده و مفروش است.
(الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِراشاً) «خدائی‌كه
زمین را به نفع شما گسترده گردانيد».
فِراش:
راغب گفته به هر يك از زوجين به‌طور
کنایه فِراش گفته می‌شود،
كه
رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) فرموده: «الْوَلَدُ لِلْفِرَاشِ وَ لِلْعَاهِرِ الْحَجَرُ»؛
به نظر راغب فراش در
حدیث به معنى
شوهر است،
يعنى: «
فرزند مال شوهر است و
زانی ممنوع می‌باشد».
فیّومی نيز در
مصباح آن را شوهر معنى كرده و گويد: زوجين نسبت به يكديگر
فراش ناميده می‌شوند.
فُرُش بر وزن عُنُق جمع فِراش است.
(وَ فُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ • إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً فَجَعَلْناهُنَّ أَبْكاراً) مَرْفُوعَةٍ چنانكه گفته‌اند به معنى بلند مقام است در
عقل و
جمال و
کمال،
يعنى: «براى آنهاست زنانى والا مقام كه ما آنها را به طرز مخصوصى به‌وجود آورده‌ايم و آنها را دوشيزگان قرارداده‌ايم».
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فرش"، ج۵، ص۱۶۰.
