• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

پنانگ

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



پِنانْگ، یا پینانگ (در مالایایی: پولائوپینانگ)، استان، شهر و جزیره‌ای به همین نام واقع در شمال غربی فدراسیون مالزی می‌باشد.



پولائو پینانگ در زبان مالایی به معنی «جزیره فوفل» (نخل هندی) است.

۱.۱ - موقعیت جغرافیایی

جزیره پنانگ با وسعت ۲۸۰کم‌ ۲، در شمال‌شرقی تنگه مالاکا جای دارد و چند جزیره کوچک به نام‌های بیتونگ، ریمائو، ژرساک و تیکوس در اطراف آن واقع است. این جزیره به وسیله پلی به درازای ۴/۸کم‌ به سرزمین اصلی مالزی متصل شده است. این پل که در ۱۳۶۴ش/۱۹۸۵م به بهره‌برداری رسیده است، بزرگ‌ترین پل در نوع خود در جنوب‌شرقی آسیا به‌شمار می‌رود.
[۱] مسائلی، محمود، مالزی، ج۱، ص۱۰، تهران، ۱۳۷۲ش.
[۲] Encarta reference Library، ۲۰۰۴.
[۳] The Columbia Encyclopedia، wwwbartleby، com.

استان پنانگ با وسعت ۰۳۳‘۱ کم‌ ۲ از شمال و شرق به استان کداح، از جنوب به استان پراک و از غرب به تنگه مالاکا محدود است.

۱.۲ - آب و هوا

آب‌ و هوای این منطقه استوایی و در سرتاسر سال تقریباً یکنواخت است و متوسط باران سالیانه آن ۲۶۷ سانتی‌متر است.
[۴] Penang Island، Yahoo Geo Cities، wwwgeocitiescom/zahiro/penanghtm.
[۵] مسائلی، محمود، مالزی، ج۱، ص۱۹، تهران، ۱۳۷۲ش.


۱.۳ - اقتصاد

پایه اقتصاد پنانگ از آغاز بر بازرگانی بود و به تجارت ادویه سوماترا بستگی داشت.
افزون بر آن بازرگانان بسیاری هم برای خرید انواع ماهیان و پرندگان به آن‌جا سفر می‌کردند و بخش اعظم تجارت با تنگه ملاکا و جنوب تایلند را شامل می‌شد؛ اما در ۱۳۴۹ش/۱۹۷۰م با بازگشایی نخستین منطقه آزاد صنعتی مالزی در پنانگ و در پی آن احداث کارخانه‌هایی با فن‌آوری پیشرفته در آن، امروزه این استان به یکی از مراکز صنعتی مالزی بدل شده است.

۱.۴ - صنعت

صنایع الکترونیکی، لوازم خانگی و لوازم یدکی خودرو، از عمده‌ترین صنایع استان پنانگ است.
صنعت جهانگردی هم از دیگر بخش‌های مهم اقتصادی پنانگ به شمار می‌رود. جاذبه‌های طبیعی و تاریخی جزیره پنانگ که آن را به «مروارید مشرق زمین» ملقب کرده است، همچنین احداث هتل‌هایی مجلل در کرانه‌های شمالی جزیره، این استان را به اصلی‌ترین کانون صنعت جهانگردی مالزی بدل ساخته است
[۶] Winstedt S R، Malaysia and its History، ج۱، ص۱۰۷، London، ۱۹۶۶.
[۷] Encarta reference Library، ۲۰۰۴.
[۸] Wikipedia، http://enwikipediaorg/wiki/penang.
[۹] EI ۲
.

۱.۵ - نژاد

جمعیت پنانگ آمیزه‌ای از نژادهای مختلف است. بیشتر مردمان پنانگ چینی‌تبارند و شمار مالایایی‌های آن از دیگر استان‌های مالزی کمتر است.
۵۹٪ جمعیت استان پنانگ را چینی‌ها، ۳۲٪ را مالایایی‌ها و ۷٪ را هندی‌ها تشکیل می‌دهند.

۱.۶ - زبان

زبان رسمی در این استان همچون دیگر بخش‌های مالزی زبان مالایی است، اما زبان‌های ماندارین و دیگر گویش‌های چینی، هندی، تامیلی، بنگالی، پنجابی و تایی نیز در آن رواج دارد.

۱.۷ - دین

اسلام دین رسمی در پنانگ است، اما اکثر مردم آن پیرو دین‌های بودایی، مسیحی، هندو و تائویی‌ می‌باشند. مسلمانان پنانگ مشتمل‌اند بر تمام مالایایی‌ها و بخش کوچکی از هندی‌ها که به جاوی‌پرا ناکا یا جاوی‌پکان معروف‌اند و رهبری سیاسی و فکری مسلمانان پنانگ را برعهده دارند.
[۱۰] Hooker M B، Muhammadan Low and Islamic Law، ج۱، ص۱۷۰، Islam in South-East Asia، ed M B Hooker، Leiden، ۱۹۸۳.
[۱۱] Welcome to penang،Pearl of Orient، Yahoo Geo Cities، wwwgeocitiescom/penangnetdotcom/mainhtml ۲۰۰۵۵.


۱.۸ - جعمیت

جمعیت استان پنانگ در ۱۳۸۳ش/۲۰۰۵م حدود ۹۰۰‘۳۷۸‘۱ تن برآورد شده است.
[۱۲] The World Gazetteer، wwwworldgazetteercom.

مرکز استان پنانگ شهر بندری پنانگ یا جرج‌تاون است. این شهر در کرانه‌های شمال شرقی جزیره پنانگ جای دارد و با ۳۵۸‘۱۷۸تن جمعیت (۱۳۸۳ش) یکی از بندرگاه‌های مهم مالزی به شمار می‌آید.
[۱۳] The Columbia Encyclopedia، wwwbartleby، com.
[۱۴] The World Gazetteer، wwwworldgazetteercom.
[۱۵] Atlas of the World، Oxford، ج۱، ص۱۶۲، ۱۹۹۴.



کهن‌ترین نشان از پنانگ به سده ۴م بازمی‌گردد.

۲.۱ - سده ۴ میلادی

بنابر منابع چینی، این جزیره در همان سده نزد دریانوردان چینی ساخته شده بوده است و آنان به آن‌جا سفر می‌کردند. همچنین بخش‌هایی از یک سنگ‌نوشته به زبان سنسکریت متعلق به سده ۴م در نواحی شرقی این جزیره کشف شده است.
[۱۶] Needham J، Science and Civilisation in China، ج۱، ص۱۷۹، Cambridge، ۱۹۵۴.
[۱۷] Hall D G E، A History of South-East Asia، ج۱، ص۳۶، London، ۱۹۶۴.
[۱۸] Gerini G E، Researches on Ptolemy’s Geography of Eastern Asia، ج۱، ص۹۸، New Delhi، ۱۹۷۴.


۲.۲ - سده ۱۰ قمری

نخستین کشتی اروپاییان در ۱۰۰۰ق/۱۵۹۲م به فرماندهی ادوارد لانگستر به جزیره پنانگ وارد شد؛ هرچند که هرگز به مبدأ بازنگشت و در دریا غرق شد.
[۱۹] Winstedt S R، Malaysia and its History، ج۱، ص۵۳، London، ۱۹۶۶.


۲.۳ - سده ۱۱ قمری

در سده ۱۱ق/۱۷م که توجه اروپاییان به شرق آسیا افزایش یافت، جزیره پنانگ به عنوان بندر و پایگاه مورد توجه انگلیسی‌ها واقع شد و آن‌ها در ۱۱۹۹ق/۱۷۸۵م آن‌جا را که تقریباً غیرمسکون و بخشی از سرزمین کداح بود، از سلطان کداح اجاره کردند.
[۲۰] Winstedt S R، Malaysia and its History، ج۱، ص۵۳، London، ۱۹۶۶.
هدف سلطان کداح از این کار یافتن متحدی قدرتمند در برابر تهدید‌های دولت سیام بود.
[۲۱] Gullick J and B Gale، Malaysia، ج۱، ص۱۹-۲۰، Selangor، ۱۹۸۶.


۲.۴ - سال ۱۷۸۶ میلادی

در ۱۷۸۶م فراسیس لایت از مأموران کمپانی هند شرقی اقامتگاهی را در این جزیره پایه‌ریزی کرد
[۲۲] Hall D G E، A History of South-East Asia، ج۱، ص۳۱۸، London، ۱۹۶۴.
[۲۳] Hall D G E، A History of South-East Asia، ج۱، ص۴۵۹، London، ۱۹۶۴.
[۲۴] Hall D G E، A History of South-East Asia، ج۱، ص۴۷۲، London، ۱۹۶۴.
و آن را به افتخار جرج سوم پادشاه انگلستان جرج تاون نامید.
[۲۵] Wikipedia، http://enwikipediaorg/wiki/penang.


۲.۵ - سال ۱۷۸۹ میلادی

نظام بازرگانی آزادی که لایت از آغاز برقرار کرد، جمعیت چینی و هندی را به آن‌جا جذب کرد و پنانگ بسیار زود از یک روستای کوچک به یک شهر و به مستعمره‌ای تابع فرمانروای کل بنگال بدل گردید و در اندک زمانی بازرگانی آن رونق گرفت، به گونه‌ای که در ۱۷۸۹م واردات و صادرات آن ۵۹۲‘۸۵۳ پوند برآورد شد و ۵سال بعد، به دو برابر افزایش یافت و چند سال پس از آن، با افزایش کشت فلفل و کات‌هندی به رقیب جزایر ملوک بدل شد.
[۲۶] Miler H، The Story of Malaysia، ج۱، ص۵۶، London، ۱۹۶۵.
[۲۷] Winstedt S R، Malaysia and its History، ج۱، ص۱۰۷، London، ۱۹۶۶.


۲.۶ - سال ۱۷۹۱ میلادی

عبدالله، سلطان کداح در ۱۷۹۱م پس از آن‌که از امضای پیمان دفاع مشترک با انگلیسی‌ها ناامید شد، به پنانگ حمله کرد، هرچند که او در این کار توفیقی نیافت، اما این اقدام وی سبب شد که احساس تعلق به یک جامعه اسلامی در مردم منطقه تقویت گردد.
[۲۸] Hall D G E، A History of South-East Asia، ج۱، ص۴۷۲، London، ۱۹۶۴.
[۲۹] Andaya B W and L Y Andaya، A History of Malaysia، ج۱، ص۱۰۷-۱۰۸، London، ۱۹۹۴.


۲.۷ - سال ۱۷۹۴ میلادی

با وجود آن‌که در ۱۷۹۴م پنانگ حدود ۲۵هزار تن جمعیت داشته است، اما هیچ‌گونه نظام اداری بر امور آن‌جا حاکم نبود و فقط در پایان سده ۱۸م با گسترش فعالیت‌های بازرگانی در پنانگ، مقدمات لازم برای ایجاد یک نظام حکومتی در آن‌جا فراهم گردید.
[۳۰] Miler H، The Story of Malaysia، ج۱، ص۶۶-۶۷، London، ۱۹۶۵.
[۳۱] Winstedt S R، Malaysia and its History، ج۱، ص۹۷، London، ۱۹۶۶.
این نظام حکومتی متشکل از شورایی بود که فرمانداری در رأس آن قرار داشت.
[۳۲] Winstedt S R، Malaysia and its History، ج۱، ص۹۷، London، ۱۹۶۶.
[۳۳] Hall D G E، A History of South-East Asia، ج۱، ص۴۴۹، London، ۱۹۶۴.
[۳۴] Miler H، The Story of Malaysia، ج۱، ص۶۸، London، ۱۹۶۵.


۲.۸ - سال ۱۸۲۶ میلادی

در ۱۸۲۶م، ۳ مستعمره پنانگ، مالاکا و سنگاپور تحت عنوان «مستعمرات تنگه» مجتمع گردیدند و پنانگ مرکز حکومتی آن تعیین شد.

۲.۹ - سال ۱۸۳۲ میلادی

در ۱۸۳۲م مرکز حکومت از پنانگ به سنگاپور انتقال یافت.

۲.۱۰ - سال ۱۸۵۱ میلادی

در ۱۸۵۱م این ۳ مستعمره تابع فرمانروای کل هند شدند.
[۳۵] Miler H، The Story of Malaysia، ج۱، ص۷۶، London، ۱۹۶۵.


۲.۱۱ - سال۱۹۴۲ میلادی و تصرف ژاپن

در ۱۸۶۷م قیام‌هایی برضد نظام استعماری در پنانگ رخ داد، اما این منطقه تا ۱۳۲۱ش/۱۹۴۲م که ژاپن آن‌جا را به تصرف درآورد. تحت استیلای انگلستان باقی بود.
[۳۶] Gullick J and B Gale، Malaysia، ج۱، ص۵۵، Selangor، ۱۹۸۶.
[۳۷] تیشوا، رولا، کشورهای جنوب شرقی، ج۱، ص۱۲۳، ترجمه غلامعلی سرمد، تهران، ۱۳۵۲ش.


۲.۱۲ - پیوستن به فدراسیون مالزی

پس از جنگ جهانی دوم انگلستان تصمیم گرفت شبه‌جزیره مالزی را تحت یک دولت خودمختار شد سازد، اما پنانگ و مالاکا را از آن مستثنا کرد و این دو منطقه تحت استیلای مستقیم انگلستان باقی ماندند.
[۳۸] Miler H، The Story of Malaysia، ج۱، ص۱۶۴، London، ۱۹۶۵.
این وضعیت ساکنان پنانگ را برآن داشت تا خواستار استقلال شوند، اما رهبری دولت خودمختار مالزی خواستار ادغام پنانگ در فدراسیون مالزی بود.
[۳۹] Shafruddin B H، The Federal Factor in the Government and Politics of Peninsular Malayasia، ج۱، ص۳، Singapore، ۱۹۸۷.

در این شرایط نوعی گرایش میهن‌پرستانه در جوامع مختلف ساکن پنانگ به وجود آمد و این گرایش با تصمیم انگلستان مبنی بر لغو اساسنامه بندرآزاد در ۱۹۴۶م شدت بیشتری یافت. بر اثر این مبارزرات، اساسنامه بندر آزاد در همان سال دوباره برقرارشد
[۴۰] Christie، C J A Modern History of Southeast Asia، ج۱، ص۴۰، London، ۱۹۹۶.
و سرانجام در۱۹۴۸م فدراسیون مالزی متشکل از ۹ استان و مناطق پنانگ و مالاکا شکل‌گرفت و قانون اساسی۱۳۳۶ش/۱۹۵۷م، پنانگ را جزو۱۱ ایالت تشکیل‌دهنده فدراسیون مالزی قرارداد.
[۴۱] ۱۳، Shafruddin B H، ج۱، ص۱-۲، The Federal Factor in the Government and Politics of Peninsular Malayasia، Singapore، ۱۹۸۷.

درحالی که فرمانداران سایر ایالات مالزی در عین حال، مسئول نگاهبانی دین اسلام و سنت‌های مالایایی هستند، استان پنانگ و مالاکا و کوالالامپور مستقیماً تابع دولت مرکزی بوده، رؤسای آن برای مدت معین انتخاب می‌شوند.
[۴۲] Noer D، Contemporary Political Diensions of Islam، ج۱، ص۱۹۹، Islam in South-East Asia، ed M B Hooker، Leiden، ۱۹۸۳.
[۴۳] Milne R S and D K Mauzy، Malaysia، ج۱، ص۱۰۹، Boulder، ۱۹۸۶.



(۱) تیشوا رولا، کشورهای جنوب شرقی، ترجمه غلامعلی سرمد، تهران، ۱۳۵۲ش.
(۲) مسائلی محمود، مالزی، تهران، ۱۳۷۲ش.
(۳) Andaya B W and L Y Andaya، A History of Malaysia، London، ۱۹۹۴.
(۴) Atlas of the World، Oxford، ۱۹۹۴.
(۵) Christie، C J A Modern History of Southeast Asia، London، ۱۹۹۶.
(۶) The Columbia Encyclopedia، wwwbartleby، com.
(۷) EI ۲.
(۸) Encarta reference Library، ۲۰۰۴.
(۹) Gerini G E، Researches on Ptolemy’s Geography of Eastern Asia، New Delhi، ۱۹۷۴.
(۱۰) Gullick J and B Gale، Malaysia، Selangor، ۱۹۸۶.
(۱۱) Hall D G E، A History of South-East Asia، London، ۱۹۶۴.
(۱۲) Hooker M B، Muhammadan Low and Islamic Law، Islam in South-East Asia، ed M B Hooker، Leiden، ۱۹۸۳.
(۱۳) Miler H، The Story of Malaysia، London، ۱۹۶۵.
(۱۴) Milne R S and D K Mauzy، Malaysia، Boulder، ۱۹۸۶.
(۱۵) Needham J، Science and Civilisation in China، Cambridge، ۱۹۵۴.
(۱۶) Noer D، Contemporary Political Diensions of Islam، Islam in South-East Asia، ed M B Hooker، Leiden، ۱۹۸۳.
(۱۷) Penang Island، Yahoo Geo Cities، wwwgeocitiescom/zahiro/penanghtm.
(۱۸) Shafruddin B H، The Federal Factor in the Government and Politics of Peninsular Malayasia، Singapore، ۱۹۸۷.
(۱۹) Welcome to penang-Pearl of Orient، Yahoo Geo Cities، wwwgeocitiescom/penangnetdotcom/mainhtml ۲۰۰۵۵.
(۲۰) Wikipedia، http://enwikipediaorg/wiki/penang.
(۲۱) Winstedt S R، Malaysia and its History، London، ۱۹۶۶.
(۲۲) The World Gazetteer، wwwworldgazetteercom.


۱. مسائلی، محمود، مالزی، ج۱، ص۱۰، تهران، ۱۳۷۲ش.
۲. Encarta reference Library، ۲۰۰۴.
۳. The Columbia Encyclopedia، wwwbartleby، com.
۴. Penang Island، Yahoo Geo Cities، wwwgeocitiescom/zahiro/penanghtm.
۵. مسائلی، محمود، مالزی، ج۱، ص۱۹، تهران، ۱۳۷۲ش.
۶. Winstedt S R، Malaysia and its History، ج۱، ص۱۰۷، London، ۱۹۶۶.
۷. Encarta reference Library، ۲۰۰۴.
۸. Wikipedia، http://enwikipediaorg/wiki/penang.
۹. EI ۲
۱۰. Hooker M B، Muhammadan Low and Islamic Law، ج۱، ص۱۷۰، Islam in South-East Asia، ed M B Hooker، Leiden، ۱۹۸۳.
۱۱. Welcome to penang،Pearl of Orient، Yahoo Geo Cities، wwwgeocitiescom/penangnetdotcom/mainhtml ۲۰۰۵۵.
۱۲. The World Gazetteer، wwwworldgazetteercom.
۱۳. The Columbia Encyclopedia، wwwbartleby، com.
۱۴. The World Gazetteer، wwwworldgazetteercom.
۱۵. Atlas of the World، Oxford، ج۱، ص۱۶۲، ۱۹۹۴.
۱۶. Needham J، Science and Civilisation in China، ج۱، ص۱۷۹، Cambridge، ۱۹۵۴.
۱۷. Hall D G E، A History of South-East Asia، ج۱، ص۳۶، London، ۱۹۶۴.
۱۸. Gerini G E، Researches on Ptolemy’s Geography of Eastern Asia، ج۱، ص۹۸، New Delhi، ۱۹۷۴.
۱۹. Winstedt S R، Malaysia and its History، ج۱، ص۵۳، London، ۱۹۶۶.
۲۰. Winstedt S R، Malaysia and its History، ج۱، ص۵۳، London، ۱۹۶۶.
۲۱. Gullick J and B Gale، Malaysia، ج۱، ص۱۹-۲۰، Selangor، ۱۹۸۶.
۲۲. Hall D G E، A History of South-East Asia، ج۱، ص۳۱۸، London، ۱۹۶۴.
۲۳. Hall D G E، A History of South-East Asia، ج۱، ص۴۵۹، London، ۱۹۶۴.
۲۴. Hall D G E، A History of South-East Asia، ج۱، ص۴۷۲، London، ۱۹۶۴.
۲۵. Wikipedia، http://enwikipediaorg/wiki/penang.
۲۶. Miler H، The Story of Malaysia، ج۱، ص۵۶، London، ۱۹۶۵.
۲۷. Winstedt S R، Malaysia and its History، ج۱، ص۱۰۷، London، ۱۹۶۶.
۲۸. Hall D G E، A History of South-East Asia، ج۱، ص۴۷۲، London، ۱۹۶۴.
۲۹. Andaya B W and L Y Andaya، A History of Malaysia، ج۱، ص۱۰۷-۱۰۸، London، ۱۹۹۴.
۳۰. Miler H، The Story of Malaysia، ج۱، ص۶۶-۶۷، London، ۱۹۶۵.
۳۱. Winstedt S R، Malaysia and its History، ج۱، ص۹۷، London، ۱۹۶۶.
۳۲. Winstedt S R، Malaysia and its History، ج۱، ص۹۷، London، ۱۹۶۶.
۳۳. Hall D G E، A History of South-East Asia، ج۱، ص۴۴۹، London، ۱۹۶۴.
۳۴. Miler H، The Story of Malaysia، ج۱، ص۶۸، London، ۱۹۶۵.
۳۵. Miler H، The Story of Malaysia، ج۱، ص۷۶، London، ۱۹۶۵.
۳۶. Gullick J and B Gale، Malaysia، ج۱، ص۵۵، Selangor، ۱۹۸۶.
۳۷. تیشوا، رولا، کشورهای جنوب شرقی، ج۱، ص۱۲۳، ترجمه غلامعلی سرمد، تهران، ۱۳۵۲ش.
۳۸. Miler H، The Story of Malaysia، ج۱، ص۱۶۴، London، ۱۹۶۵.
۳۹. Shafruddin B H، The Federal Factor in the Government and Politics of Peninsular Malayasia، ج۱، ص۳، Singapore، ۱۹۸۷.
۴۰. Christie، C J A Modern History of Southeast Asia، ج۱، ص۴۰، London، ۱۹۹۶.
۴۱. ۱۳، Shafruddin B H، ج۱، ص۱-۲، The Federal Factor in the Government and Politics of Peninsular Malayasia، Singapore، ۱۹۸۷.
۴۲. Noer D، Contemporary Political Diensions of Islam، ج۱، ص۱۹۹، Islam in South-East Asia، ed M B Hooker، Leiden، ۱۹۸۳.
۴۳. Milne R S and D K Mauzy، Malaysia، ج۱، ص۱۰۹، Boulder، ۱۹۸۶.



دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «پنانگ»، شماره۵۵۴۶.    

رده‌های این صفحه : مقالات دانشنامه بزرگ اسلامی




جعبه ابزار