• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وعظ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





وَعْظ (به فتح واو و سکون عین) از واژگان قرآن کریم به معنای‌ اندرز دادن است.



وَعْظ به معنای‌ اندرز دادن است. عظة و موعظة اسم از آنست.


(وَ اِذْ قالَ لُقْمانُ لِابْنِهِ وَ هُوَ یَعِظُهُ‌ یا بُنَیَّ لا تُشْرِکْ بِاللَّهِ‌) «آنگاه که لقمان به وقت پند بپسرش گفت: پسر مهربانم به خدا همتا و شریک قرار نده.»
(هذا بَیانٌ لِلنَّاسِ وَ هُدیً وَ مَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِینَ‌) «این تبلیغ و هدایتی است برای مردم و پندی است برای متّقین.»


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۲۲۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۷۶.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۲۹۲.    
۴. لقمان/سوره۳۱، آیه۱۳.    
۵. آل عمران/سوره۳، آیه۱۳۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وعظ»، ج۷، ص۲۲۸.    






جعبه ابزار