• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

پذیرایی از اصحاب شمال (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اصحاب شمال در عالم برزخ نخست گرفتار حالت گـرسـنـگى شدید مى‌شوند؛ به‌گونه‌اى که حریصانه از این غذاى بسیار ناگوار مى‌خورند و شکم‌ها را پر مى‌کنند. پس از آنکه از این غذاى ناگوار خوردند، تشنه مى‌شوند؛ و روى آن غذاى ناگوار، از آب سوزان مى‌نوشند!



در عالم برزخ از اصحاب شِمال با آب جوشان پذيرايى می‌شود:
• «وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ؛ اما اگر او از تکذيب‌کنندگان گمراه باشد».
• «فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ؛ با آب جوشان دوزخ از او پذيرايى مى‌شويد»!

۱.۱ - تفسیر آیات

(اصحاب شمال) در همان آستانه مرگ نخستین عذاب‌هاى الهى را مى‌چشند، و طعم تلخ کیفرهاى قیامت در قبر و برزخ در کام جانشان فرو مى‌رود، و از آنجا که سخن از حال محتضر است، مناسب این است که جمله (نزل من حمیم) اشاره به عذاب برزخى باشد (و تصلیة جحیم) اشاره به عذاب قیامت، این معنى در روایات متعددى نیز از ائمه اهل بیت نقل شده است.
قابل توجه اینکه در اینجا (مکذبین) و (ضالین) هر دو با هم ذکر شده‌اند که اولى اشاره به تکذیب قیامت و خداوند یکتا و نبوت پیامبر (صلی اللّه علیه و آله) است و دومى به کسانى که از راه حق منحرف شده‌اند.
این تعبیر علاوه بر اینکه معنى تأکید را مى‌رساند مى‌تواند اشاره به این نکته باشد که در میان گمراهان افرادى هستند مستضعف و جاهل قاصر، و عناد و لجاجتى در برابر حق ندارند، آنها ممکن است مشمول الطاف الهى گردند، اما تکذیب‌کنندگان لجوج و معاند به چنین سرنوشت‌هایى که گفته شد، گرفتار مى‌شوند.
(حمیم) به معنى آب داغ و سوزان یا بادهاى گرم و سموم است، و (تصلیة) از ماده (صلى) (بر وزن سعى) به معنى سوزاندن و داخل شدن در آتش است؛ اما (تصلیه) که معنى متعددى را دارد، تنها به معنى سوزاندن مى‌آید.

۱.۲ - یقینی بودن پذيرايى با آب جوشان

پذيرايى از اصحاب شِمال در قيامت با آب جوشان، امرى يقينى است:
• «وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ؛ و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالى (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده مى‌شود)»!
• «فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ؛ و روى آن از آب سوزان مى‌نوشيد».
• «هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ؛ اين است وسيله پذيرايى از آنها در قيامت»!

۱.۳ - بیان آیات

هنگامى که از این غذاى ناگوار خوردند تشنه مى‌شوند، اما نوشابه آنها چیست؟ قرآن در آیه بعد مى‌گوید: (شما روى آن غذاى ناگوار از آب سوزان مى‌نوشید)! (فشاربون علیه من الحمیم).
(و چنان حریصانه مى‌نوشید همانند نوشیدن شترانى که به بیمارى استسقا مبتلا شده‌اند) (فشاربون شرب الهیم).
معناى آیه (هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ) این است که: اینها که درباره طعام و شراب آنان گفتیم، پذیرایى گمراهان تکذیبگر است. پس در این که عذاب آماده شده آنان را، پذیرایى خوانده، نوعى تهکم و طعنه زدن است، و آیه شریفه کلام خدای تعالی است خطاب به رسول گرامیش؛ چون اگر این جمله نیز کلام رسول خدا (صلی اللّه علیه و آله وسلم) بود، و خطاب در آن به ضالین بود، باید مى‌فرمود: هذا نزلکم - این است پذیرایى از شما ولى مى‌بینیم که فرموده: این است پذیرایى از ایشان.


۱. واقعه/سوره۵۶، آیه۹۲.    
۲. واقعه/سوره۵۶، آیه۹۳.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۲۸۴ ۲۸۵.    
۴. واقعه/سوره۵۶، آیه۴۱.    
۵. واقعه/سوره۵۶، آیه۵۴.    
۶. واقعه/سوره۵۶، آیه۵۶.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۲۳۷.    
۸. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص۲۱۷، ترجمه موسوی همدانی.    



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۴۲۶، برگرفته از مقاله «پذیرایی از اصحاب شمال».    


رده‌های این صفحه : اصحاب شمال | موضوعات قرآنی




جعبه ابزار