|
| ||||||
«از ماست آنکه زنده بگور شده‌ها را از زنده بگور شدن منع کرد و آن را زنده کرد پس زنده بگور نشد.» اشاره به جدّ خویش است که دختران عرب را می‌خرید و نمی‌گذاشت زنده بگور شوند. (وَ اِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ)(بِاَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ) «آن گاه که دختر زنده به گور شده سؤال شود که به چه گناهی کشته شده است؟» ناگفته نماند: بعضی از عربها فرزندان خویش را از ترس گرسنگی می‌کشتند چنانکه در «ملق» گفته شد و بعضی وجود دختر را عار دانسته و او را زنده بگور می‌کردند. در اقرب الموارد گفته: قبیله کنده این کار را می‌کردند [۸]
شرتونی، سعید، اقرب الموارد.
و اینکه در مجمع فرموده: عرب از ترس گرسنگی دختران را زنده به گور می‌کردند ظاهرا درست نباشد زیرا کشتن فرزندان در صورت خوف از فقر منحصرا بدختران نبوده است و آنچه در آیه فوق آمده فقط راجع به دختران است که در آیه دیگر فرموده: (وَ اِذا بُشِّرَ اَحَدُهُمْ بِالْاُنْثی ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ کَظِیمٌ) (و هنگامى كه به يكى از آنها بشارت دهند دختر نصيب تو شده، صورتش از فرط ناراحتى سياه مى‌شود؛ و به شدّت خشمگین مى‌گردد.) (یَتَواری مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ ما بُشِّرَ بِهِ اَ یُمْسِکُهُ عَلی هُونٍ اَمْ یَدُسُّهُ فِی التُّرابِ...) (به خاطر بشارت بدى كه به او داده شده، از قوم و قبيله خود پنهان مى‌شود؛ و نمى‌داند آيا آن دختر را با قبول ننگ نگه دارد، يا زنده در خاک پنهانش كند؟!...) در مجمع از قتاده نقل کرده: عاصم بن قیس تمیمی پیش رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آمد گفت: من در جاهلیت هشت دختر زنده بگور کرده‌ام. فرمود به عوض هر یک بنده‌ای آزاد کن. گفت: من شتران دارم. فرمود به عوض هر دختر یک شتر به هر که خواهی هدیه کن. ایضا در مجمع از ابن عباس نقل کرده: زن به هنگام ولادت گودالی می‌کند و در سر آن می‌نشست اگر دختر می‌زائید در همان گودال دفنش می‌کرد و اگر نوزاد پسر بود او را نگاه می‌داشت. ناگفته نماند: این کار شوم عادت همه قبائل عرب نبود. • قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وأد»، ج۷، ص۱۷۵. رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره تکویر
|
