• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

هَوْن (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: هون (ابهام‌زدایی).


هَون (به فتح هاء) از واژگان قرآن کریم به معنای آسانی است.
مشتقات هَون که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
هَوْناً (به فتح هاء و سکون واو) به معنای آرامی و تواضع؛
هَیِّن (به فتح هاء و کسر یاء مشدده) به معنای آسان؛
اَهْوَنُ (به فتح همزه، سکون هاء و فتح واو) به معنای آسان‌تر است.


هَون به معنای آسانی است.
«هَانَ‌ علیه الامر هَوْناً: سهل»
هَیِّنٌ‌ به معنای آسان است.
اَهْوَنُ‌ به معنای آسان‌تر است.


به مواردی از هَون که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - هَوْناً (آیه ۶۳ سوره فرقان)

(وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَی الْاَرْضِ‌ هَوْناً)
«بندگان خدا آنانند که در روی زمین با آرامی و تواضع راه می‌روند.»
هون در جای حال و مراد از آن تواضع و وقار و آرامی است.
در مجمع از امام صادق (علیه‌السّلام) منقول است: آن مردی است که به طبیعت خود راه می‌رود خودپسندی و تکلّف ندارد.


۲.۲ - هَیِّنٌ‌ (آیه ۹ سوره مریم)

(قالَ رَبُّکَ هُوَ عَلَیَ‌ هَیِّنٌ‌)
«خدایت گفت: آن بر من آسان است.»


۲.۳ - اَهْوَنُ‌ (آیه ۲۷ سوره روم)

(وَ هُوَ الَّذِی یَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ وَ هُوَ اَهْوَنُ‌ عَلَیْهِ‌)
«اوست که آفریدن را شروع می‌کند و سپس آن را از سر می‌گیرد خلقت دوّم بر او از خلقت اوّل آسان‌تر است.»
ناگفته نماند: چیزی بر خدا از چیز دیگر آسان‌تر و دشوارتر نمی‌تواند باشد و همه نسبت به خدا یکسان هستند و گرنه لازم میاید که خدا کاری را با مشقّت انجام دهد و آن سبب عجز خداست (معاذ الله). به نظر می‌آید اهون بودن خلقت دوّم نسبت به ذات آن است که پیدا است شروع هر چیز از اعاده آن پر معونه‌تر است یعنی: اعمال قدرت در اعاده آفرینش کمتر از اعمال آن در آفرینش اوّل است.
المیزان بعد از نقل و ردّ جواب‌های اشکال، نظر داده که: اهون نسبت به کار مردم است یعنی چون اعاده شی‌ء نسبت به مردم آسان است پس نسبت به خدا آسان‌تر است، در اثبات این مطلب از ذیل آیه که‌ (وَ لَهُ الْمَثَلُ الْاَعْلی‌ فِی السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ‌) (و براى اوست توصيف برتر در آسمان‌ها و زمين؛) است؛ استفاده کرده که عمیق و قابل دقّت است.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۶۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۴۸.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۳۳۰.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۵، ص۶۶۲.    
۵. فرقان/سوره۲۵، آیه۶۳.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۳۳۱.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۳۹.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۲۲۲.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۷۹.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۱۰.    
۱۱. مریم/سوره۱۹، آیه۹.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۲۰.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۷.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۴۸.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۸۰.    
۱۶. روم/سوره۳۰، آیه۲۷.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۲۵۹.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۱۷۲.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۱۲۲.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۴۷۲.    
۲۱. روم/سوره۳۰، آیه۲۷.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۰۷.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۱۷۵.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۲۶۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «هون»، ج۷، ص۱۶۹.    






جعبه ابزار