هشام بن عمرو تغلبی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَغْلِبی، هشام
بن عمرو (د ح۱۵۸ق/۷۷۵م)، دولتمرد
عرب در اواخر دورۀ
اموی و
عهد منصور عباسی است.
چنانکه از
نام و عنوان تغلبی پیدا ست،
نسب او به
تغلب بن وائل میرسید.
در میان
مآخذ موجود، تنها
ازدی از او با نسبت
زُهَیری یاد کرده
که
نام یکی از
نیاکان اوست.
بنابر گزارش موجود، نخستینبار از
هشام تغلبی در حوادث
سال ۱۲۸ق/۷۴۶م یاد شده است که
مروان بن محمد ، واپسین خلیفۀ اموی، او را بر
حکومت موصل گماشت.
وی تا ۱۳۲ق این
منصب را حفظ کرد.
در این سال، چون
مروان از
سپاه عباسیان به سرکردگی
عبداللٰه بن علی (ﻫ م) در کنار
رود زاب ، شکست خورد، تغلبی نه تنها از ورود او به موصل جلوگیری کرد،
بلکه به نشانۀ پذیرش
دعوت ضد اموی، با کسانی دیگر از اهالی شهر ،
جامۀ سیاه پوشید و به استقبال عبدالله
بن علی رفت و
اموال محمد بن مروان را بدو
تسلیم کرد.
بنابر
روایتی منقول از او دربارۀ
خط سیر فرار
مروان ، میتوان
حدس زد که تغلبی در
سپاه تعقیبکنندۀ واپسین خلیفۀ اموی شرکت داشته است؛ بهویژه که عبدالله
بن علی پس از ورود به موصل، یکی از عباسیان را به حکومت آنجا گماشت.
وقتی
ابومسلم خراسانی از جانب
منصور عباسی مأموریت یافت تا شورش عبدالله
بن علی عباسی را در نصیبین از
بلاد جزیره سرکوب کند، تغلبی در سپاه
ابومسلم بود
از برخی گزارشها چنین برمیآید که او مقارن این
نبرد یا اندکی پس از آن،
حکمرانی نصیبین را برعهده داشت
و چون از ابومسلم چیزی شنید که آن را حمل بر
خروج از
اطاعت خلیفه کرد، بلافاصله به منصور
خبر رسانید.
وقتی در حدود سالهای ۱۴۲-۱۴۵ق، منصور عباسی فرزند خود جعفر را به
حکومت موصل گماشت،
تغلبی را نیز با او همراه کرد.
در ۱۵۱ق/۷۶۸م منصور عامل خود بر سند، عمربن حفص را بدین سبب که با اولاد محمدبن عبدالله
نفس زکیه در آن نواحی نرمخویی پیش گرفته بود،
عزل کرد و تغلبی را که میکوشید از هر راهی، به خلیفه نزدیکتر شود، به
ولایت سند برگماشت.
چشمگیرترین اقدام تغلبی در دورۀ حکومت بر سند، ادامۀ
فتوحات بود: او سپاهیانی به نقاط گوناگون
گسیل داشت و توانست
کشمیر و
مولتان را
فتح کند
، سپس به سوی
قندهار لشکر کشید و
بتخانۀ آنجا را ویران کرد و به جای آن
مسجدی ساخت
از دیگر اقدامات او، قتل دست کم دو تن
علوی از بازماندگان قیام
محمد نفس زکیه، یعنی
عبدالله اشتر و
حسن بن ابراهیم بن حسن بود که پس از قتل
محمد نفس زکیه به آن
نواحی گریخته بودند.
گفتهاند که در دورۀ حکمرانی او، و در سایۀ آرامشی که پدید آورد، سند آباد شد و
تجارت رونق گرفت و درآمد حکومت افزون شد
چندانکه در ۱۵۷ق با دست پُر نزد خلیفه بازگشت
با اینهمه، منصور در این سال، او را از حکومت برداشت
و تغلبی اندکی بعد درگذشت.
تغلبی از جملۀ
والیان مورد
اعتماد منصور بود
و در مجالس خلیفه شرکت میجست
اندکی پیش از رسیدن به ولایت سند، کوشید خلیفه را به
ازدواج با
خواهر خود تشویق کند؛ اگرچه منصور نپذیرفت، اما این موضوع در دستیابی وی به حکومت سند تأثیر داشت.
در ماجرای قتل عبدالله اشتر نیز اگرچه عبدالله در
مقام جنگ نبود و از اینرو کسانی تغلبی را از قتل
نوادۀ رسول خدا (ص) برحذر میداشتند، اما او که معتقد بود ممکن است دیگری با دستگیری و قتل عبدالله در
تقرب به منصور بر وی پیشی گیرد،
در قتل او درنگ نکرد. همچنین به روایتی،
نامۀ پنهانی
محمد نفس زکیه به وی در
خلافت ابوالعباس
سفاح ، دردست این خلیفه بود.
شعرا توجه خاصی به تغلبی داشتند و مطابق یک گزارش، او
صلهای سخت هنگفت به شاعری داده بود.
تغلبی
پسری به نام عبیدالله داشت
و از برادرانش ، از معاویه نام برده شده که
قصری هم ــ شاید در موصل ــ به او منسوب بوده است.
بسطام
بن عمرو نیز مدتی به جای برادر هشام در سند نشست که منصور او را عزل کرد.
همچنین
سُفَیح بن عمرو مدتی در
عهد مهدی عباسی ولایت سند را دردست داشت.
(۱) منصور آبی، نثر الدر، به کوشش منیره
محمد مدنی، قاهره، ۱۹۹۰م.
(۲)
علی بن اثیر، اللباب، بیروت، دارصادر.
(۳)
احمد بن اعثم کوفی، الفتوح، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶م.
(۴)
علی بن حزم، جمهرة انساب العرب، به کوشش عبدالسلام
محمد هارون، قاهره، ۱۳۸۲ق/۱۹۶۲م.
(۵) ابوالفرج اصفهانی، الاغانی، قاهره، ۱۹۹۲م.
(۶) ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، به کوشش
احمد صقر، قاهره، ۱۳۶۸ق/۱۹۴۹م.
(۷) یزید ازدی، تاریخ الموصل، به کوشش
علی حبیبه، قاهره، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
(۸)
احمد بلاذری، انساب الاشراف، به کوشش سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، ۱۴۱۷ق/۱۹۹۶م.
(۹)
احمد بلاذری، فتوح البلدان، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۸۶۵م.
(۱۰)
احمد خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، بیروت، ۱۳۴۹ق.
(۱۱) خلیفة
بن خیاط، تاریخ، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۹۶۸م.
(۱۲) طبری، تاریخ.
(۱۳) هشام کلبی، جمهرة النسب، به کوشش ناجی حسن، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م.
(۱۴) عبدالحی، نزهة الخواطر، حیدرآباد دکن، ۱۳۸۲ق/۱۹۶۲م.
(۱۵)
احمد یعقوبی، تاریخ، بیروت، ۱۳۷۹ق/۱۹۶۰م.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «تغلبی»، ج۱۵، ص۶۰۰۴.