هاویَه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هاوِیَة (به فتح هاء و کسر واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای
آتش است.
مشتقات
هاوِیَة که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
هاوِیَةٌ (به کسر واو) به معنای آتش؛
هَوی (به فتح هاء) به معنای سقوط کردن؛
تَهْوِی (به فتح تاء و سکون هاء) به معنای پرتاب کردن، بردن است.
هَاوِیَة به معنای آتش است.
به مواردی از
هاوِیَة که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ اَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوازِینُهُ- فَاُمُّهُ هاوِیَةٌ) «امّا آن‌که وزن‌ها و اعمالش خفیف شده است.جایگاهش و محلّی که در آن آرام می‌گیرد هاویه است.»
(وَ النَّجْمِ اِذا هَوی) (
سوگند به
ستاره هنگامى كه افول مى‌كند.)
طبرسی در ذیل این آیه فرموده: آتش را از آن هاویه گفته‌اند که اهل
عذاب را از اعلی به اسفلش ساقط می‌کند.
به نظر نگارنده شاید بدان جهت باشد که شخص را به
بدبختی و خذلان ساقط می‌کند یعنی هلاک و ذلیل می‌کند و آن در اصل
«هاوِیَةٌ بِالانْسانِ فِی الْخِذْلانِ» است.
(و یا تندباد او را به جای دوردستی پرتاب می‌کند!)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «هاویة»، ج۷، ص۱۷۲.
