نَقْر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَقْر (به فتح نون و سکون قاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای
کوبیدن است. از مشتقات این واژه در
آیات قرآن نَقیر (به فتح نون) به معنای خال یا فرو رفتگی کوچکی در پشت هسته
خرما می‌باشد.
نَقْر به معنای کوبیدن است.
راغب گفته:
نقر کوبیدن چیزی (مثل کوبیدن
طبل) است که منجرّ به سوراخ شدن آن باشد؛
منقار آنست که با آن می‌کوبند، مثل
منقار پرنده.
طبرسی نیز کوبیدن گفته است و گوید
ناقور آنست که آن را برای صدا کردن می‌کوبند.
در
نهایه گوید در
حدیث آمده: «نَهَی عَنْ
نَقْرَةِ الْغُرَابِ» و آن این است که کسی
نماز را خیلی تند بخواند، گوئی مانند
کلاغ منقار به زمین می‌زند.
(فَاِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ • فَذلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ) مراد از
(نُقِرَ فِی النَّاقُورِ) در
آیه (یُنْفَخُ فِی الصُّورِ) است، یعنی: «آنگاه که در
ناقور کوبیده شود و
قیامت پدید آید، آن زمان روز سختی است».
قاموس،
مفردات و
مجمع آن را
صور گفته‌اند.
نَقیر:
خال یا فرو رفتگی کوچکی است در پشت هسته
خرما. در
قاموس گوید: «
النَّقِیرُ نکتة فی ظهر النّواة».
راغب گفته فرو رفتگی «جزئی» است در پشت هسته که چیز سبک (و حقیر) را با آن
مثل زنند.
طبرسی نیز مثل قاموس گفته و اضافه کرده: گوئی
منقاری به آنجا زده‌اند.
(فَاِذاً لا یُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِیراً) یعنی: «به قدر
نقیر، چیزی به کسی ندهند»
و
(فَاُولئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لا یُظْلَمُونَ نَقِیراً) یعنی: «به قدر
نقیر، مظلوم و ناقص الاجر نگردند».
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "نقر"، ج۷، ص۱۰۴.
