نورِثُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نورِثُ:(نورِثُ مِنْ عِبادِنا) «نورِثُ» از مادۀ «
ارث» و معمولا به اموالى گفته مى‌شود كه از كسى به ديگرى بعد از مرگش انتقال مى‌يابد، ولى چنان‌كه در پيش گفتيم در
لغت به معنى «تمليک» آمده است و منحصر به انتقال مالى از ميّت به بازماندگانش نمى‌باشد.
در آيۀ مورد بحث،
بهشت مال كسى نبوده و انتقالى ظاهرا در كار نيست.
در حديثى از
پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) مى‌خوانيم:
«هركس بدون استثناء منزل‌گاهى در بهشت و منزل‌گاهى در
دوزخ دارد، كافران منزل‌گاه دوزخى
مؤمنان را به ارث مى‌برند و
مؤمنان جايگاه بهشتى كافران را
ذکر اين نكته نيز لازم است كه «
وراثت» به آن معنى كه در
حدیث آمده براساس پيوندهاى نسبى نيست، بلكه بر اثر پيوند مكتبى و عملى تقواست.
به موردی از کاربرد «
نورِثُ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتي نورِثُ مِنْ عِبادِنا مَن كانَ تَقِيًّا) «اين همان بهشتى است كه به بندگان ما كه پرهيزگار باشند، به ارث مى‌دهيم.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتي نورِثُ مِنْ عِبادِنا مَنْ كانَ تَقِيًّا) كلمه ارث و
وراثت به معناى اين است كه مال و يا شبه مالى از شخصى به ديگرى برسد، بعد از آن‌كه شخص اول آن را با مردن خود و يا با جلاى
وطن و امثال آن ترک گفته باشد.
و در اين‌جا بهشت را از اين جهت ارث ناميده كه بهشت در معرض آن بود كه به تمامى افراد اعطاء شود، چون خدا آن را به شرط ايمان و عمل صالح به همه
وعده داده بود، پس اگر به متقين اختصاص يافت و ديگران به خاطر اضاعه
نماز و پيروى شهوات محروم شدند، در حقيقت از اينان به آنان ارث رسيده.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نورث»، ج۴، ص ۶۴۵.
